سرویس تئاتر هنرآنلاین: تأکید یک سویه بر "حرکات موزون" و استفاده از موسیقی برای هماهنگ کردن این حرکات، سبب شده که اغلب پرفورمنس‌هایی که بر اساس این دو عنصر ساختاری شکل می‌گیرند، شباهت‌های قابل توجهی به هم داشته باشند؛ مثلا حضور "بازیگر–مجری"های پرفورمنس نور و حرکت از کشور ژاپن که در اصل ترکیبی از حرکت، موسیقی و نور بود و پرفورمنس "آنجا" از کشور نروژ که فقط برمبنای حرکت و موسیقی اجرا می‌شود، شباهت‌های زیادی در شکل‌دهی و انجام حرکات موزون توام با موسیقی وجود دارد و همزمان اگر این حرکات موزون موزیکال با حرکات موزون برخی از فیلم‌های موزیکال سینمای هالیوود به قیاس درآید، آنوقت شباهت‌های آن‌ها تاریخچه دیرینه‌تری را نشان خواهد داد. این شباهت‌ها همیشه به علت تقلید نیست، بلکه ماهیت نوع موسیقی و زیبایی و وجاهت حرکات خاص، معین و شناخته شده‌ای است که اگر جز آن باشد، ممکن است اساسا ذائقه دیداری و شنیداری تماشاگران را پس بزند.
نمایش "آنجا" از کشور نروژ به نویسندگی و کارگردانی "جواستر امگرن" که به عنوان یکی از نمایش‌های چارت اجرایی بخش بین‌الملل جشنواره فجر انتخاب شده و در سالن اصلی تئاتر شهر اجرا رفت، یکی از این نوع پرفورمنس‌هاست که در آن زبان قراردادی و "من درآوردی" بدون مفهمومی هم برای "بازیگر- مجری"ها در نظر گرفته شده است. این اجرا مثل همه پرفورمنس‌های مشابه خودش با حرکات موزون و همراهی موسیقی، شروع و ادامه می‌یابد و البته ضمن اجرا، برخی حرکات و شکل دهی‌های ظاهرا مضمون‌دار هم به کارگرفته شده است.
یکی از ترفندهای محوری این نوع پرفورمنس‌ها، استفاده از وانموده‌سازی است که سبب شده مضامین خاصی را از طریق حرکات موزون بدن به تماشاگران القاء نمایند و اصولا همه انواع پرفورمنس‌ها به نسبت‌های بیش و کم "القایی"اند و از این طریق سعی می‌شود که عامدانه تماشاگران به تصور، خیال و حتی رویاپردازی وادار شوند.
در بطن پرفورمنس "آنجا" از کشور نروژ، به نویسندگی و کارگردانی "جواستر امگرن" از ذهنیت‌های پازل‌گونه هم استفاده شده است، مثلا مواجهه ناگهانی با مردی خوابیده که بدنش تاحدی خشک شده و در صندوقچه بزرگی پیدا می‌شود، بهانه‌ای برای ور رفتن با او و درآوردنش از انجماد احتمالی و خلق موقعیت‌ها و حرکات کمیک می‌شود؛ این بخش بسیار شبیه موقعیت‌هایی از این دست، در فیلم‌های "سینمای صامت" است. صحنه پازل‌گونه‌ای هم به شکل "صندوق در صندوق" اجرا می‌شود: از میان یک صندوق بزرگ چندین صندوق کوچک و کوچک‌تر درمی‌آورند تا آن که از داخل آخرین جعبه کوچک یک ترومپت پیدا می‌کنند که بعدا به همراه ترومپت بزرگ‌تری برای نواختن به کار گرفته می‌شود.
موسیقی‌هایی که هماهنگ با حرکات موزون پخش می‌شوند، اغلب موسیقی سمفونیک ایماژیک و اپرایی اند، چون تأثیرات حسی و ذهنی شدیدتری دارند. "بازیگر– مجری"ها ضمن انجام حرکات گاهی با "وانموده‌سازی"، به آواز خواندن هم تظاهر می‌کنند و درجاهایی هم وانمود می‌شود که چیز خاصی را می‌بینند و نسبت به آن واکنش نشان می‌دهند.
پرفورمنس موزیکال "آنجا" از کشور نروژ، مثل انواع مشابهش صرفا فایده دیداری، بصری و شنیداری دارد و درآن عمده‌تا به فرم و حرکات موزون تکراری و غیرتکراری توجه شده است. شکل‌دهی حرکات گروهی و فردی در آن نسبتا زیاد است و همانند اغلب پرفورمنس‌های موزیکال غیرروایی دیگر، می‌شود بخش‌هایی را حذف و یا جایگزین نمود.
"بازیگر – ُمجری"ها در این پرفورمنس‌ها به دلیل آن که در بطن روایتی جای ندارند و خودشان هم روی صحنه کارکرد ابزاری پیدا کرده‌اند، اساسا خصوصیت مجری‌گری‌شان بیشتر از وجه بازیگری‌شان است. مضافا آنکه در این اجراها هیچ پرسوناژی وجود ندارد که آن‌ها نقش‌شان را بازی کنند.
پرفورمنس موزیکال "آنجا" مثل اغلب انواع مشابهش فقط تاحدی تماشاگران را سرگرم می‌کند و همانند یک خوراک تک وعده‌ای است که عمده‌تا احساس تماشاگر را پس می‌زند و جای اجرای یک نمایش تئاتری خوب و زیبا را بدون استحقاق، گرفته است.