گروه تئاتر هنرآنلاین: سیاوش پاکراه، نویسنده و کارگردان نمایش «هیچ، میان ما» درباره اجرای این اثر در شرایط کرونا بیان کرد: این کار از همه کارهایی که در این سال‌ها انجام داده‌ام، قبل از اینکه بگویم سخت‌تر بوده یا نه، برایم لذت‌بخش‌تر بوده است. شاید به خاطر لذتش، سختی‌اش را خیلی درک نکرده‌ام. ما این کار را خرداد ماه سال قبل شروع کردیم و قصدی برای ارائه و اجرا نداشتیم. قصدمان این بود که در یک سال بعد حال خوبی داشته باشیم. گروهی جمع شدیم و شروع کردیم.
وی افزود: من از دانشجوها استفاده کردم. به خاطر اینکه داور جشنواره بودم، از میان آنها انتخاب کردم. ۳- ۴ ماه پیش رفتیم و بعد از آن یک تمرین- اجرا را ارائه کردیم که مخاطب می‌توانست بیاید و در حال کارگردانی با کار برخورد کند.
پاکراه درباره اجرای این نمایش گفت: برای اولین بار آبان ماه سال ۹۹ در سالن تئاتر مستقل و پس از آن دی ماه سال ۹۹ در سالن استاد انتظامی این اتفاق افتاد. ما احساس کردیم که در شرایط سالن استاد انتظامی، حالمان خیلی خوب است. من درخواست اجرا را برای سالن ایرانشهر داده بودم ولی به خاطر نوع برخورد با این کار در سالن استاد انتظامی، حالم با آن خیلی بهتر بود. این شد که تصمیم گرفتیم که وقتی کار به حد کفایت برای خودمان رسید، به سالن استاد انتظامی پیشنهاد دهیم و اینجا هم به ما خیلی لطف داشتند. به خاطر شرایط کرونا و با لطفی که به من داشتند، این اتفاق افتاد که سالن ابتدا تک اجرا شود. از آنجا به بعد هفته‌ای سه اجرا رفتیم.
وی ادامه داد: چون تمرین با شعف اتفاق افتاده بود و دلیلش بودن در کنار هم بود، گروه به این تصمیم رسید و نه سیاوش پاکراه به عنوان کارگردان، که این کار تبدیل به کالای هنری نشود و مثل یک کالا برای فروش به آن نگاه نکنند. تصمیم به این شد که تا وقتی این شعف بین سه ضلع اصلی یعنی گروه، خانه هنرمندان به عنوان مکانی که پای این اثر ایستاده تا این گونه ارائه شود و مخاطب وجود دارد، هفته به هفته تصمیم بگیریم که می‌خواهیم این راه را ادامه بدهیم یا خیر. این باعث شد که ما از لحظه لذت ببریم.
کارگردان نمایش «هیچ، میان ما» اظهار کرد: به هر حال این نقشه راه و تصمیمات گروه، پشتوانه سالنی را می‌خواست که نگاهش، نگاه طبیعی کالاسازی به هنر نباشد. من پیش از این در سالن‌های معتبر دیگر هم اجرا رفته‌ام. به نظر من هیچ سالن معتبری اینگونه راه نمی‌آمد که بیاییم در کنار اصالت قضیه همان‌طور که برای گروه است، بایستیم تا اتفاق بیفتد. می‌شود گفت این همپوشانی بین گروه، سالن و الان مخاطب، کار می‌کند و حال ما هم با آن خوب است.
این کارگردان گفت: مدت‌ها دوست داشتم یک بار کاری کنم که به مثابه یک کالا به آن نگاه نکنم. سال قبل این اتفاق افتاد. وقتی گروه دور هم جمع شد، به این فکر نمی‌کرد که من می‌خواهم یک کار بسازم، می‌خواست تمرین کند و خودش را بالاتر ببرد. این اتفاق برای خودش افتاده، حالش خوب بوده و حالا به جایی رسیده که احساس می‌کند که کفایت است. اگر از اینجا به بعد خط و ربطش را عوض کند، به اصالت خودش خیانت می‌کند. اگر برای خودش این جنبه را داشته که پای کشف کردن بماند، چرا باید برای مخاطب جنبه ارائه پیدا کند و تبدیل به کالای هنری شود؟ خود گروه هم به این نتیجه رسید و یک حکم کارگردانی نیست. یکی از نشانه‌های شعف گروه، همین است. در عین حال در باور ما بود که یک بار احساس کنیم آدم‌ها قرار نیست فکر کنند هر چیزی که قرار است به دست بیاورند باید با کیفیت اندازه و کمیت پولشان بسنجند.
نمایش «هیچ، میان ما» روزهای سه‌شنبه، پنجشنبه و جمعه ساعت 18 در تماشاخانه استاد انتظامی خانه هنرمندان ایران به صحنه می‌رود.