سرویس تئاتر هنرآنلاین: ایوب آقاخانی، نویسنده، کارگردان و بازیگر در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره فعالیت این روزهای خود گفت: من در دوران قرنطینه خانگی چند کار بسیار مهم انجام داده‌ام. مدتی بود که از کتاب‌ها و فیلم‌های روز عقب افتاده بودم، ولی خوشبختانه از این فرصت پیش آمده استفاده کرده و این عقب‌افتادگی را جبران کردم. در کنار آن نوشتن رمان دوم خودم پس از رمان "شقیقه‌های سفید" را نیز شروع کردم. از طرفی یک سریال شش قسمتی به نام "شکوفه" را هم برای رادیو نوشتم که این سریال تا روز بیستم اردیبهشت‌ماه تولید و پخش خواهد شد. داستان این سریال در مورد هم‌جواری آدم‌ها در یک مجتمع مسکونی به نام "َشکوفه" است.
وی افزود: علاوه‌بر این‌ها سعی کردم یک سری کارهای فرهنگی عام‌المنفعه هم انجام بدهم و به آن‌هایی که کانال تلگرامی گروه تئاتر "پوشه" و صفحه اینستاگرامی من را دنبال می‌کنند یک هدیه کوچک بدهم. من با کمک بچه‌های گروه "پوشه" از ابتدای سال جدید برای مخاطبان‌مان کتاب شنیداری تولید کردیم. من در 17 قسمت رمان "ّبلیز" نوشته استیون کینگز را خواندم و در ادامه همین‌طور هدایایی شبیه این کار را به مخاطبان فضاهای مجازی تقدیم کردیم. خوشبختانه در این مدت نظرات امیدبخش زیادی دریافت کردم و در حال حاضر این کار تبدیل به سنت صفحه‌های مجازی من شده است.
این کارگردان با اشاره به اینکه از قبل هم در صفحه اینستاگرامش جریان "شنبه‌های کتاب" را داشته و هر شنبه کتابی را به مخاطبانش معرفی کرده است، افزود: من در حال حاضر علاوه‌بر معرفی کتاب سعی می‌کنم یک کتاب را هم در چند قسمت بخوانم و منتشر کنم. با توجه به نظراتی که دریافت می‌کنم احتمال می‌دهم لذت این کار برای مخاطبان بیشتر است و در عین حال من با این کار مسئولیت فرهنگی خودم را هم انجام می‌دهم.
آقاخانی با بیان اینکه قرار بود در سال 99 دو پروژه تئاتری داشته باشد که هر دوی آن‌ها به نوعی دراماتورژی محسوب می‌شوند، عنوان کرد: از آنجایی که اصلاً به وضعیت فعال شدن تئاتر خوشبین نیستم، ترجیح می‌دهم فعلاً در مورد جزئیات آن کارها توضیحی ندهم، اما در تلاش بودم تا به نحوی ژانر وحشت را در تئاتر تجربه کنم. من این پروژه‌ها را به‌عنوان ذخایر معنوی نگه می‌دارم تا زمان آن برسد و به مخاطبان تقدیم کنم.
وی در پاسخ به این سوال که آیا با بحث اکران تئاترهای آنلاین که توسط سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران راه‌اندازی شد موافق هستید یا نه، تصریح کرد: بسیار روشن است که من موافق این‌گونه اکران‌ها نیستم. من هر چقدر عاشق تئاتر هستم ولی دیدن فیلم تئاتر را کمتر دوست دارم. از این نظر بین تئاتر آنلاین و فیلم تئاتر هم شباهت‌هایی وجود دارد اما من موافق تئاتر آنلاین نیستم. با این حال نباید این مسئله را فراموش کنیم که اگر روزگار قرار باشد همین‌طور به ما سخت بگیرد و از مواضع خود نیز کوتاه نیاید، چاره‌ای جز برگزاری تئاتر آنلاین وجود ندارد چون به هر حال نمی‌شود تئاتر را تعطیل کرد. اما مطمئن نیستم که این راه تنها یا بهترین راه موجود باشد.
این کارگردان افزود: در قدم اول با این پیش فرض که این سبک زندگی ما یک مسئله موقت است، قاطعانه می‌گویم من با تئاتر آنلاین موافق نیستم. در قدم بعدی نیز می‌گویم با برنامه‌ای که سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران در نظر گرفته است اصلاً موافق نیستم، چراکه مسئله فقط آنلاین بودن نیست، بلکه مسئله روغن ریخته را نذر امام‌زاده کردن است. حتی اگر ایده و طرح معاونت فرهنگی شهرداری تهران باشد پذیرفتنی‌تر از این است که بخواهد با نام بسته حمایتی به مخاطب ارائه شود. من از ابتدا با این نام مخالف بودم چون برای بسته حمایتی یک تعریف خاص قائل هستم. اینکه شما بیایید سالن‌های کم مخاطب‌تان را در اختیار گروه‌های متقاضی اجرا قرار بدهید و بگویید ما از اجرای شما فیلمبرداری می‌کنیم و به مردم نشان می‌دهیم، حداقل حمایت چشمگیری با ضریب تعریف واژه‌ها در ذهن من محسوب نمی‌شود. بنابراین از نظر من علاوه‌بر آنلاین بودن نمایش‌ها، انتخاب نام چنین برنامه‌ای هم جای نقد دارد و جذاب نیست.
او با اشاره به اینکه در دفتر مطالعات و پژوهش‌های مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری یک فراخوان به این شکل طراحی کرده‌اند، گفت: در آن پروژه خواهید دید که برخورد ظریف‌تر با این شرایط و ماجراهایی که کنار ما را احاطه کرده است، از دید من چگونه می‌تواند باشد. این فراخوان با توجه به پروتکل‌های بهداشتی طراحی شده است.
آقاخانی در ادامه بیان کرد: اینکه ما بخواهیم صبر کنیم که ویروس کرونا برود تا تئاتر از سر گرفته شود خوب نیست و از طرف دیگر اینکه بخواهیم به این ویروس بی‌اعتنا باشیم و زندگی خودمان را از سر بگیریم هم بد است. بنابراین بدیهی است یک سری آدم‌هایی که در حوزه اجرایی و تصمیم‌گیری قرار دارند ناگزیر می‌شوند که دست به فکر بزنند و طبیعتاً اولین گزینه‌ای که به ذهن‌شان می‌رسد هم مسئله اجرای تئاتر آنلاین است؛ ولی باید به این مسئله هم توجه داشته باشند که در چه فضایی می‌خواهند این کار را انجام بدهند و برای یک جریان جدید آنلاین با این شکل از خدمات در شهرهای مخلتف تا چه حد بسترها فراهم است؟ باید به زیرساخت‌ها و خدمات‌رسانی مخابرات و فضای اینترنت هم فکر کنند. من فکر می‌کنم در عین حال که داریم این تجربیات را در ابعاد کوچک‌تر انجام می‌دهیم باید صبر کنیم تا برای تعطیل نکردن تئاتر یک راه منطقی‌تری پیدا کنیم.
وی در پایان خاطرنشان کرد: امیدوارم هرچه زودتر این بحران از ما دور شود. آرزوی من عادی شدن واقعی شرایط است و یا حداقل ضریب بالای خطرهای ناشی از این بیماری کاسته شود. در این دوران ساده‌ترین و ابتدایی‌ترین زندگی تبدیل به آرزو شده است. این تلنگر، درس عجیب و غریبی است که کائنات به انسان می‌دهد و من امیدوارم که ما از این اتفاقات درس بگیریم.