سرویس تئاتر هنرآنلاین: امیر کاوه آهنین‌جان کارگردان، بازیگر و موسس و مدرس آکادمی هنرهای نمایشی سولو در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین گفت: سال گذشته هماهنگی‌های دو پروژه نمایشی را انجام دادیم و سالن اجرای آن دو نمایش نیز انتخاب شد و به مرحله پیش تولید و انتخاب بازیگران آن رسیدیم که متاسفانه با شیوع بیماری کرونا و در پی آن توقف فعالیت‌های فرهنگی هنری مواجه شدیم. تقریباً از نیمه دوم سال گذشته تاکنون به دلیل حوادث و اتفاقات اجتماعی، فعالیت‌های هنری متوقف و تعطیل شده است و این شرایط ادامه‌دار بوده و تکلیف اجراها در سال جدید نامعلوم و غیرقابل پیش‌بینی است.
او در ادامه اضافه کرد: ترجیح‌ام بر این است تا نام این دو نمایش را با توجه به اینکه تهیه‌کننده و سرمایه‌گذار دارند، عنوان نکنم چراکه قرارمان بر این بوده تا یک ماه پیش از اجرا از این دو نمایش نامی برده نشود. این دو نمایش دو پروژه بسیار بزرگ است که تصمیم بر آن بود تا یکی از آن‌ها اواخر فصل بهار به صحنه رود و دیگری نیز در اواسط تابستان اجرا شود و قرار بود هر دو نمایش در دو سالن مطرح و بزرگ تهران به صحنه آیند.
کارگردان نمایش "تنهایی پر هیاهو" درباره اجرای تئاترها به صورت آنلاین عنوان کرد: در پی این تعطیلی‌ها هنرمندان تئاتر به شکل‌های مختلف در حال نمایشنامه‌خوانی و یا اجرای نمایش به صورت لایو و یا گفت‌وگوهایی به صورت مجازی در صفحات اینستاگرامی خود هستند تا مخاطبان در شرایط قرنطینه شاهد هنر آن‌ها باشند اما من چندان این شیوه را نمی‌پسندم و حس خوبی به آن ندارم چراکه به اعتقاد من تئاتر باید با حضور مستقیم و رودرروی تماشاگر اتفاق بیفتد و به نظرم هیچ راهی وجود ندارد تا این شرایط را پشت سر بگذاریم.
وی در خصوص وضعیت آکادمی هنرهای نمایشی سولو در این شرایط اظهار کرد: این آکادمی حدود یک دهه مشغول به فعالیت است و این مجموعه نیز بیش از سه‌ماه است که همچون دیگر فعالیت‌های فرهنگی هنری تعطیل است. به نظرم آموزش مجازی شاید در شکل تئوری کارکردهایی داشته باشد که برخی از همکاران هم به آن مشغول هستند؛ اما من معتقد به کار عملی در این حرفه هستم به نظرم آموزش آنلاین و مجازی این امکان را ندارد تا چندان تداوم داشته و مفید باشد.
او در ادامه افزود: با این حال به تلاش دوستان و همکارانی که به این شکل دراین شرایط مشغول به فعالیت هستند احترام می‌گذارم اما به نظرم این شکل از آموزش و اجرا شاید در یک مقطع و زمان کوتاه کارایی داشته باشد اما در درازمدت مثمرثمر نیست و نتیجه نخواهد داشت.
آهنین‌جان ضمن بیان اینکه در این شرایط اکثر اهالی تئاتر خانه‌نشین هستند و امکان انجام کاری را ندارند، یادآور شد: این مسئله دارای یک بُعد مثبت است، از این جهت که در این فرصت امکان فراهم شده تا به امورات خانوادگی بیشتر از قبل رسیدگی شود و همینطور به صورت شخصی به تمام کارهایی که در شتاب زندگی امکان انجام آن فراهم نبود؛ همچون خواندن کتاب و تماشای فیلم پرداخته شود و این روی مثبت این اتفاق است.
او در ادامه اضافه کرد: اما نیمه تاریک این است که متوجه شدیم که در بحران پیش‌آمده، اهالی هنر از کمترین توجه از سوی مسئولان و دولت برخوردار هستند. نمی‌دانم آینده کسانی که حرفه‌شان از سوی مسئولان نادیده گرفته شده‌اند چگونه خواهد بود و آینده خوبی را برای خودمان متصور نیستم. خصوصا که اهالی تئاتر خانواده‌هایی کم‌بضاعت هستند که در این شرایط به سختی روزگار می‌گذرانند و بسیاری از آن‌ها درآمدی کمتر از یک کارگاه ساده دارند و اندوخته‌ای به منظور گذران این وضعیت ندارند و در صورتی‌که پس‌اندازی نیز داشته‌اند در این مدت از دست داده‌اند و نمی‌دانم از این پس قرار است چگونه امورات زندگی را بگذرانند.