سرویس تئاتر هنرآنلاین، نمایش "یک گفتگوی عاشقانه در صبح دل‌انگیز سرد زمستانی" با برداشتی آزاد از نمایشنامه "پیش از صبحانه" نوشته یوجین اونیل و ترجمه سروناز طاهری، نوشته جعفر غلامپور با طراحی و کارگردانی حمید رحیمی از اول اسفندماه ساعت 18:30 در سالن شماره دو عمارت نوفل لوشاتو روی صحنه است و بازیگران این نمایش مرضیه موسوی و ملکوم آرتسرونی هستند.
حمید رحیمی در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره روند شکل‌گیری نمایش "یک گفتگوی عاشقنه در صبح دل‌انگیز سرد زمستانی" گفت: متن این نمایش یک اقتباس و برداشت آزاد از نمایشنامه "پیش از صبحانه" نوشته یوجین اونیل با ترجمه سروناز طاهری است. پیشتر این نمایشنامه را با ترجمه‌های متفاوت خوانده بودم و این اثر را در ذهن داشتم. زمانی‌که با جعفر غلامپور مذاکراتی به منظور نگارش نمایش داشتیم به یک شیوه اجرایی رسیدیم و او این نمایشنامه را به شیوه مدنظر نوشت.
او درباره موضوع و مضمون این اثر یادآور شد: این نمایش درباره نبود ارتباط میان انسان‌ها در دنیای معاصر و ماشینیزم است. با اینکه دو انسان سال‌ها با یکدیگر زندگی می‌کنند اما حرف‌های‌شان برای هم قابل فهم نیست و ادراک انسانی میان‌شان شکل نگرفته است. ابتدا متن به صورت رئالیستی نوشته شد و بعدها طی تمرینات، شیوه اجرایی مدنظرمان تکمیل‌تر شد تا اینکه به لحاظ دیالوگی به حداقل‌ترین شکل ممکن رسیدیم و در نهایت دیالوگ را به صورت زنده در نمایشنامه و نمایش حذف کردیم و آن را به شکل فضای ذهنی درآوردیم.
رحیمی در ادامه افزود: تمرینات این نمایش به مدت یک ماه به صورت فشرده در خانه هنر فا که مجری طرح این اثر است، انجام شد و کم کم فضای اجرایی شکل گرفت و پخته‌تر شد و توانستیم آن را به مرحله اجرا برسانیم.
او درباره فضای اجرایی این اثر عنوان کرد: متن به سبک رئالیستی نوشته شده است اما بعدها فضای مینی‌مالی به ذهن‌مان آمد و ترجیح دادیم در کمترین شرایط ممکن و با گرفتن ابزارهایی که یک بازیگر بر صحنه دارد؛ از جمله صدا، بیان، حرکت و کنش و واکنش‌ها، به حداقل‌ترین شکل ممکن برسیم و در نظر داشتیم تا این فضای مینی‌مال را در اجرا بیاوریم و در مدت زمان اجرای نمایش بتوانیم یک فضای توهم‌وار و خلسه‌واری را به وجود آوریم.
این کارگردان تئاتر در ادامه افزود: با کامل شدن ایده اجرایی در ذهن‌مان، فضای صحنه هم به آن سمت رفت و براین اساس سعی‌مان بر این بود با حداقل‌ترین دکور و کمترین آکسسوار موجود، این کار را انجام دهیم و بخش زیادی از این فضا بر عهده نور افتاد و بنابراین تلاش‌مان بر این بود که نورهای صحنه، نخست نوری باشد که با فضای طراحی صحنه هماهنگ باشد و یک فضای قدیمی و روستیکی را به وجود آورد و سپس فضای سرد حاکم پس از جنگ را القا کند.
حمید رحیمی درباره موسیقی این نمایش گفت: در این نمایش چندان به سراغ ساخت موسیقی نرفتیم و بیشتر مدنظرمان طراحی صدا بود. یعنی سکوت‌های نمایش را به همراه اصوات ذهنی که در ذهن نقش زن وجود دارد را با اصوات، کم و زیاد کردن صداها و ریتم گویش دیالوگ‌ها به مخاطب القا کنیم تا به فضای ذهنی و توهم گونه‌ای که در ذهن نقش وجود دارد برسیم.
او درباره ویژگی‌های این اثر گفت: شاید در این نمایش ویژگی‌هایی وجود دارد که در هر نمایش دیگری دیده نشود و در نظر داشتیم که نمایشی را تجربه کنیم که کمتر در تئاتر ایران اتفاق افتاده باشد.
رحیمی درباره شیوه بازیگری این نمایش اظهار کرد: آنچه مدنظرمان بود حرکت به سمت اکت‌های ریز و ظریف، رفتارها و کنش‌های کم و مینی‌مال بود و تا حدممکن سعی کردیم از جابه‌جایی و میزانسن‌های انتقالی بپرهیزیم و فضا را برای رسیدن به اتمسفر مدنظر محدودتر کنیم. در نهایت در نظر داشتیم با کمترین میزان استفاده از ابزارهای یک نمایش به بیشترین نتیجه برسیم.
او در پایان صحبت‌هایش تصریح کرد: تمامی عناصری که در این نمایش در خدمت داشتیم از جمله بازیگر، طراحی صحنه، نور و موسیقی و سایر عوامل را در یک راستا و یک جهت قرار دادیم تا هر کدام از عناصر برای خود کاراکتر و شخصیت داشته باشند.
دیگر عوامل این نمایش عبارتند از: تهیه‌کننده: سمانه خندانی‌مهر، مجری طرح: خانه هنرفا، دستیار کارگردان و برنامه‌ریز: نصیر ملکی، طراح صدا و موسیقی: امیر دوستی، طراح لباس: بهارخلیلی فرد، طراح گریم: هانیه بنی اسد، عکاس و طراح گرافیک: محیامیر میرزایی، روابط عمومی و تبلیغات: ندا کاوندی، مدیر صحنه: امید عبدی و ساخت دکور: دست سازه‌های یاکی.
علاقمندان به تماشای این نمایش می‌توانند بلیت آن را از سایت تیوال تهیه کنند.