سرویس تئاتر هنرآنلاین: مرتضی یعقوب‌پور بازیگر تئاتر به تازگی در نمایش "دزدان جیبوتیچ" به کارگردانی سیدحسام الدین شریفی ایفای نقش کرده است. این اثر نمایشی از 24 مرداد ماه تا 8 شهریور ماه در تماشاخانه تتماج روی صحنه بوده است.
مرتضی یعقوب‌پور در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره نقشی که در این نمایش ایفا می‌کرد، گفت: در این اثر نقش نگهبان یک تعاونی را بازی میکردم که از سر ناچاری دست به خرده دزدی‌هایی می‌زد. مدیریت متوجه این سرقت‌ها می‌شود اما حسابدار تعاونی به رئیس پیشنهاد می‌دهد که می‌توانیم کل اجناس تعاونی را سرقت کنیم و این دزدی را گردن فرد دیگری بیاندازیم.
او در ادامه افزود: شخصیت‌های نمایش "دزدان جیبوتیچ" نماد انسان‌هایی هستند که کارهای نادرستی را انجام می‌دهند و آن کار را به دیگرانی که دیوار کوتاه‌تری دارند، نسبت می‌دهند. متاسفانه در جامعه ما مردم کسی که دستگیر شده است را به عنوان مجرم می‌شناسند و با کسی که گناه اصلی را انجام داده، کاری ندارند.
این بازیگر تئاتر درباره چالش‌هایی که برای رسیدن به نقش نگهبان تعاونی داشته است، خاطرنشان کرد: به منظور رسیدن به این نقش افرادی را که با مسائلی از این دست روبرو بوده‌اند و بی‌گناه دستگیر شده‌اند را دنبال کردم و حتی به تعاونی‌هایی مراجعه کردم و درباره سرقت‌هایی که تاکنون در اینگونه مکان‌ها رخ داده است، پرس‌وجو کردم. در این مسیر با افرادی که با اینگونه مسائل درگیر بودند و تجربه‌های اینچنینی داشتند به گفت‌وگو نشستم.
یعقوب‌پور با بیان اینکه فضای نمایشنامه "دزدان جیبوتیچ" اشتراکاتی با نمایشنامه "روز نحس" نوشته میخائیل زوشنکو دارد، عنوان کرد: نمایشنامه "روز نحس" فضایی کمونیستی- مارکسیستی دارد که همه شخصیت‌های آن در نداشته‌هایشان با هم شریک هستند و نمایشنامه "دزدان جیبوتیچ" شباهت‌هایی با آن اثر دارد که سیدحسام الدین شریفی آن را ایرانیزه کرده و به اتفاقات کشور نزدیک‌تر کرده است.
او همچنین افزود: به منظور اینکه بار طنز نقش نگهبان شب را بیشتر کنم، با ایده خودم، عروسک مرغی را به صورت بداهه با خودم همراه کردم که صدای جالب و طنزی داشت و در نهایت استفاده از آن عروسک توسط کارگردان نمایش در این اثر پذیرفته شد. عروسک مرغ دیالوگ‌های نامفهومی را می‌گفت و نگهبان آن را ترجمه می‌کرد.
مرتضی یعقوب‌پور ضمن اشاره به اینکه تمرینات این نمایش حدود دو ماه به طول انجامید، گفت: به اعتقاد من تماشاگران و مخاطبان تئاتر باید از این دست نمایش‌هایی که واقعیت جامعه است بیشتر حمایت کنند تا با اجرای آن‌ها شاید تلنگری ایجاد و تاثیری در جامعه گذاشته شود. درستا ست که این نمایش فانتزی و طنز بود اما طنز تلخی را به همراه داشت تا تماشاگر را به خود آورد و به آن‌ها بگوید برخی افراد چگونه مملکت را به چپاول می‌برند.