به گزارش هنرآنلاین به نقل از ستادخبری چهادهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر خیابانی مریوان، در پیام مدیرکل هنرهای نمایشی آمده است: شهر زیبای مریوان بار دیگر مهمان جشن بزرگ خانواده تئاتر خیابانی است. حالا دیگر همه ما این دیار مهربانی را با هنر تئاتر خیابانی می‌شناسیم. نگاه مشتاق مردمان این شهر در کوچه و خیابان و جای جای آن و حتی روستاهای اطراف نشان شور و امید و آرزوهای روشن است. هنرمندان این سرزمین آئینه بایدها و نبایدها و حرف‌ها و زمزمه‌های آشنا و دور خواهند شد در این دایره پرشوق و محبت. همه جمع شده‌اند تا آرزوهای بلند را بشنوند و تصویرهای آشنا را تماشا کنند. این محفل مردمی سوغات مهر و باور و ایمان است. خانواده هنرمندان تئاتر خیابانی همواره نادی لحظه‌های عاشقانه زندگی بوده تا سهم خود از تعهد و هنر را به مردم ادا کنند. ضیافت پرشوق هنرمندان جشنواره‌ای برای امروز و فردا خواهد بود تا میراث نیک فرهنگ و هنر ترسیم شود.
قدردان همه کسانی خواهیم بود که می‌کوشند جشنواره بین‌المللی تئاتر خیابانی مریوان میزبان شور و شوق مردم باشد. گروه زیادی تلاش دارند تا این محفل هنری به نحو شایسته برگزار شود. افتخار دیگری از هنر این دیار ورق خواهد خورد تا لحظه‌های شوق‌انگیز و آینده روشن و امیدبخش را جشن بگیریم. آرزو دارم در سایه خداوند رحمان با نفس و وجود گرم هنرمندان پرتلاش "چهاردهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر خیابانی مریوان" اتفاق درخشان دیگری در جشن هنر ایران اسلامی و سرافراز باشد.
پیام مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی کردستان
جلال قلعه‌شاخانی مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کردستان همزمان با برگزاری این رویداد فرهنگی و بین‌المللی پیام داد.
در پیام مدیرکل فرهنگ وارشاد اسلامی استان کردستان آمده است: چشم‌انداز و افقِ دید تئاتر با ذاتِ این هنر، پیوندی لاینفک و ناگسستنی دارد. تئاتر به دنبال چیستی، چرایی و چگونگی درک جهان است؛ تا بتواند یک منبع جامع زیبایی شناسی را پدید آورد. آنچه در تئاتر اتفاق می‌افتد، جوهر فعالیت‌های انسانی، فرهنگی و اجتماعی است که در کمال گوهر هنر تبلور می‌یابد.
هنرمند تئاتر، با چشمی تیزبین به این مضامین می‌نگرد و هر آینه، درصدد خلق اثری هنری، متناسب با اخلاق و ارزش‌هاست. هنرمند مردمی می‌کوشد؛ با طراحی، داستان‌پردازی، روایات فاخر و شکوهمند و در عین حال، مخاطب محور با تماشاگرش دست دوستی دهد. محصول هنری این هنرمند، گاه همچون معادله‌ای از کشف و شهود، برای قرائتی نوتر از جهان است. گاهی هم رویکردی آموزشی- اخلاقی دارد. تئاتر خیابانی همچون سبکی آموزنده، رویکرد دوم را محوریت رسالت هنری خود قرار می‌دهد؛ و دستِ ارادت و دوستی خود را صادقانه به سوی تماشاگر مردمی دراز می‌کند.
با این تفاسیر، رویداد بزرگ مردمی مریوان که با محتوای تئاتری‌اش شهرتی بین‌المللی دارد، همواره در مسیر گسترش هنر، فرهنگ، اخلاق و دانش گام برداشته است.
جشنواره بین‌المللی تئاتر خیابانی مریوان با همت و تلاش خانواده تئاتر کردستان امروز به عنوان مادر رویدادهای تئاتر خیابانی کشور و منطقه غرب آسیا توانسته است پیامی انسانی را در جانمایه خویش به جامعه معرفی نماید و آن در واژه‌ای انسانی به نام«صلح و دوری از خشونت» نهفته است.
افق جشنواره بین‌المللی تئاتر خیابانی مریوان، اجراهای مستمر عمومی آثار فاخر هنرمندان سطح کشور در این وادی است و این مطالبه را یک حق اجتماعی برای تقویت چرخه اقتصاد پویای منطقه به ویژه مریوان در حوزه گردشگری هنری می‌دانیم و با ترسیم نقشه راه این رویداد کلان هنری دستیابی به چنین هدفی دور از ذهن نخواهد بود؛ چرا که مردم شریف مریوان این معنا را به اثبات رسانده‌اند.
این جشنواره به امید خداوند منان و با یاری مردم و مسئولان، سال به سال قدم‌های بلند و رفیع تری را بر خواهد داشت و جا دارد از تلاش گرانسنگ وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در کنار استانداری و سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی استان به جهت پشتیبانی‌های مستمر از این رویداد هنری کمال تشکر و قدردانی را نموده و همت مضاعف مسئولان ارجمند شهرستان مریوان را در بسیج امکانات و فراخوان آحاد مردم شریف این دیار را شور حاصل از این برنامه با نشاط فرهنگی – اجتماعی بدانم که پایه‌های توسعه فرهنگی را در شهر خلاق تئاتر خیابانی کشور به زیبایی به نمایش گذاشته و می‌گذارند.
پیام دبیر جشنواره
سید فاتح بادپروا دبیر چهاردهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر خیابانی مریوان همزمان با روزهای برگزاری این جشنواره پیامی درباره ویژگی‌های این رویداد بین‌المللی و فرهنگی ارائه داد.
در متن پیام سید فاتح بادپروا آمده است: همه ما، راویان داد و ستدی معنایی هستیم؛ از اسطوره به کلمه می‌رسیم؛ و با واژه، دوباره به سرچشمه بر می‌گردیم. اینجا شرحِ حالِ یک مبدأ و مقصد است.
مقصدی که معنویت اشیاء در کالبد کلمه تجلی می‌یابد؛ و دیگر باره، از ماهیت واژه‌ای به مبدأ نشانه، تصویر، تجسم، و اجرا باز می‌گردد. این قصه‌ای ازلی و ابدی است. انگار این آمد و رفت معنایی، به شناسنامه فطری نمایش و درام بدل شده است. مسیر کلمه در تئاتر، معناست. این معنا به زبان حرکت، اشاره یا نشانه بیان می‌شود . آن وقت در دنیای ملموس، تصویری دیداری و شنیداری به خود می‌گیرد و در حافظه جمعی تعریفی تازه می‌پذیرد.
ظرف این مظروف، اما خود حکایتی دیرینه دارد. کوچه، خیابان، شهر، جهان چه زیبا، ظرف و بستر باوفای مظروف (تئاتر) می‌شود. خاک پاکی که در انحنای گردش فصول و روزگار همواره می‌توان بر آن بوسه زد. او که یار مهربانِ انسان در بود و نبود و ماندن و رفتن بوده است. او که امروز و هزاره‌ای نیامده هم، تئاتر را به عنوان مهمان ابدی‌اش خوشامد خواهد گفت.
و حالا روایت و رویداد دیگری بر بستر خیابان، خاک، در راه است. صدای خروش و خرامشی تازه در کشف معنا شنیده می‌شود. مریوان، در چهاردهمین ایستگاه خود به افق پهناور ایران و جهان می‌نگرد. چه افتخاری بزرگ تر از اینکه؛ مردم شریف و هنرمندان زحمتکش مریوان، میزبانِ عرصه و جولانگاهی برای تجربه‌های نوین گروه های تئاتری ایران و دنیا باشند.
خاکِ پاکِ دیار، همیشه میزبان باوفای تئاتر خیابانی است؛ با درود و دسته گل به احترام میهمانش ایستاده است.