سرویس تئاتر هنرآنلاین، تئاتر پروانه و یوغ به چند دلیل اثر قابل تاملی است؛
نخست این‌که تماشاگر با یک اثر تئاتری رو‍‌به‌رو است نه با یک شو یا یک کار دم دستی یا اتراکسیون‌هایی که اخیراً متدوال شده.
دو: اجرا، اثری اندیشمندانه و متفکرانه است هم به سبب موضوع نمایشنامه و هم دیالوگ‌هایی که حاصل ذهن خلاق نویسنده است؛ در واقع تماشاگر با اجرایی تئاتریکال و پویا مواجه می‌شود و از دیدن آن به لذت نسبی می‌رسد.
سه: کارگردانی اثر، مهندسی شده و نظام یافته است. به خصوص در بخش طراحی صحنه، لباس، موسیقی و صدا، نور و بازی‌ها که یک دست و اصولی است و کاملاً فضاساز که هارمونی و هماهنگی لازم را با یکدیگر دارند.
چهار: ترکیب‌بندی و طراحی اجرا به گونه‌ای است که نشان می‌دهد کارگردان باری به هر جهت کار خود را انجام نداده بلکه روی موضوع و شکل اجرا فکرشده، عمل کرده است.
پنج: حمید رحیمی در نقش ونسان ونگوگ و اغلب بازیگران این اثر همه تلاش خود را می‌کنند تا شخصیت‌ها را به درستی در صحنه جان ببخشند. در این راه البته تأثیر و تحلیل کارگردان از شخصیت‌ها و هدایت بازیگران توسط او برای به اجرا درآوردن شخصیت‌ها کاملاً مشهود است.
شش: این اجرا نشان می‌دهد گروه اجرایی به انجام کار گروهی و اتحاد و همدلی در کارشان اعتقاد کاملی دارند و معتقدند برای اجرای تاثیرگذار و نتیجه بخش بایستی زمانی زیادی را صرف کارشان کنند.
البته تئاتر پروانه و یوغ با اشکالاتی نیز همراه است؛ مثل حضور شخصیت شیطان و خدا که سبب می‌شود نگاه تماشاگر را نسبت به جهان این نوع شخصیت‌ها محدود کند یا حضور پیرمرد و همزاد و هم نام ونگوگ می‌توانست به ارتباط بیشتری با درام و البته مخاطب بینجامد. کارگردان می‌توانست دلیل منطقی این حضور را ازطریق بازی آن‌ها یا دیالوگ‌ها فراهم آورد؛ به نظر می‌رسد در شکل فعلی این حضور چندان تاثیرگذار نیست یا تماشاگر نمی‌تواند ضرورت حضور آن‌ها را بیشتر درک کند.
از سویی دیگر به نظر می‌رسد اجرا با وجود همه قوت‌هایش، از یک ضعف عمده دیگر رنج می‌برد و آن هم حضور یک دراماتورژ یا مشاور باتجربه در کنار کارگردان و گروه اجرایی این تئاتر است زیرا حضور چنین فردی می‌توانست اجرای تئاتر پروانه و یوغ را از آن چه که هست بالاتر ببرد و به اجرای درخشان‌تری بدل کند.
با این همه باید به کارگردان جوان و خلاق این اثر خسته نباشید و تبریک گفت که در این وضعیت و فضای نه چندان خوب برای هنر و فرهنگ، از این متن سخت، تئاتری خلق می‌کند که برساخته ذهن خلاق و پویای خود و طراحان و بازیگرانش است که با یکدیگر می‌کوشند بر اساس اصول زیبایی‌شناسی جهان صحنه، حرفی برای گفتن داشته باشند و اثر قابل تأمل و دیدنی برای تئاتر و مخاطبان امروز فراهم آورند.
تکمله: این تئاتر البته حاصل حمایت تهیه کننده جوان و تحصیل کرده تئاتر به نام کاوه حکیمی است که با حضور دغدغه‌مندانه‌اش نشان می‌دهد می‌تواند یک تئاتری را برای صحنه تولید کند که در عین بی‌ادعایی، اثرش با ذوق و اندیشه و خلاقیت توام باشد و اجرای متفاوتی را برای تماشاگرانش فراهم سازد زیرا که برای مخاطبان تئاتر احترام زیادی قائل است.