سرویس تئاتر هنرآنلاین: فدریک پوتی تهیه‌کننده نمایش و تئاترهای عروسکی چند کمپانی فرانسوی از میهمانان بخش SHOWCASE یا "نخستین پیشخوان ملی هنرهای اجرایی ایران" در سی و هفتمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر است، او در هفته گذشته از نمایش‌های جشنواره دیدن کرد و به همین مناسبت با پوتی درباره تجربه حضور در ایران گفت‌وگویی داشته‌ایم که در ادامه می‌خوانید:
خودتان را معرفی کنید؟
من فدریک پوتی هستم از فرانسه. قبلا دبیر یک جشنواره در فرانسه بودم، اما دیگر این مسئولیت را ندارم و بیشتر به عنوان تهیه‌کننده نمایش و تئاترهای عروسکی در چند کمپانی فرانسوی کار می‌کنم.
چند روز است که به ایران آمده‌اید؟ آیا قبلا نمایشی از ایران دیده‌اید؟
6- 7 روز است که به ایران آمده‌ام. قبلا در ماه آگوست برای جشنواره تئاتر عروسکی تهران- مبارک به ایران آمده بودم و پیش از آن از تئاتر ایران اطلاعی نداشتم.
در این چند روز که به ایران آمده‌اید و نمایش‌هایی را تماشا کردید، نظرتان نسبت به تئاتر در ایران چیست؟
خلاقیت زیادی در آثار شما هست و مجموعه عظیمی از آثار تئاتری در جشنواره فجر شرکت دارند. بعضی از اجراها خیلی کلاسیک هستند و برخی دیگر مدرن. این تقابل در کنار هم بسیار جالب است. این جشنواره نشان می‌دهد نمایشنامه‌نویسی و اجرا خیلی پویا در ایران جریان دارد.
با توجه به حوزه کاری خودتان که تئاتر عروسکی است، "اپرای عشق" بهروز غریب‌پور را دیده‌اید؟ نظرتان چیست؟
"اپرای عشق" خیلی حرفه‌ای و خوب کار شده است. برای من نمایش طولانی بود و چون داستان‌های سنتی این چنینی را نمی‌شناسم، گاهی در نمایش گم می‌شدم.
در واقع از طریق تصاویری که نمایش می‌ساخت بیشتر کار را دنبال کردید؟
بله. دقیقا. می‌فهمیدم پایه داستان چیست، اما جزئیات را درک نمی‌کردم. در اجراهای طولانی فهم جزئیات ماجرا خیلی اهمیت دارد. غیر از این موارد "اپرای عشق" یک اجرای کاملاً حرفه‌ای بود. جمعیت خیلی زیادی برای تماشای نمایش آمده بودند و این واقعا برایم شگفت‌انگیز بود.
شما با ترجمه و بالانویس نمایش‌ها مشکلی نداشتید؟
من دوست دارم اجراها رابه زبان بومی خودشان ببینم و اگر در حالی که نمی‌دانی چه می‌گویند، جذب اثر شوی، خیلی خوب است. تعداد زیادی از اجراها را از دست دادم به این دلیل که خط داستانی را متوجه نمی‌شدم. به طور کلی می‌توان گفت من از فلان اجرا خوشم نیامد، اما یک قسمتی جذاب داشت که می‌توان آن را گرفت و حتی رویش کار کرد. به نظرم تنها مشکل، سد زبانی است که جلوی برقراری ارتباط درست با نمایش را می‌گیرد.
در بخش شوکیس چه نمایش‌هایی برای همکاری و پرزنت نظر شما را جلب کرد؟
به این دلیل که بیمار بودم، نتوانستم در پرزنت‌ها شرکت کنم. برای من مهم‌ترین قسمت دوست‌یابی سریع (اسپید دیتینگ) بود که لحظات خیلی خوبی داشت و با هنرمند واقعا رابطه برقرار کردم و می‌توانستیم سوال بپرسیم. به دلیل محدودیت زمانی این بخش همه چیز خیلی مختصر و مفید ارائه می‌شد و خیلی خوب بود.
چه ویژگی در تئاتر ایران نظر شما را جلب کرد؟
من در این مدت، سه یا چهار نمایش واقعا عالی دیدم. یکی از این اجراها در تئاتر مستقل به صحنه رفت که اجرای امیررضا کوهستانی بود. همچنین نمایش "او" را خیلی دوست داشتم که آرش دادگر کارگردانی کرده بود. نمایش عروسکی "تصعید" را هم پسندیدم و روش خیلی جالبی را برای استفاده از عروسک به صورت سنتی به کار برده بودند. نمایش "اپرای شماره 1 #تهران" هم اثر جالبی بود. در جشنواره فجر نمایش‌های خوبی به صحنه رفتند و بعضی از آنها حقیقتا حرفه‌ای هستند و من در واقع با دیدن این آثار، به پیچیدگی تئاتر ایران پی بردم.
منظورتان پیچیدگی در روایت و متن آثار ایرانی است؟
نه، منظورم تعادل بین گروه‌ها است. بعضی از اجراها کلاسیک بودند و برخی مدرن. این تعدد سبک و شیوه واقعا جالب بود.
کمپانی‌هایی که در کشور خودتان دارید، دولتی هستند یا خصوصی؟
تئاتر در فرانسه هم خیلی پیچیده است. می‌تواند هر دوی اینها باشد و در هرحال ما از طرف شهرداری یا ناحیه کمک دریافت می‌کنیم.
کمپانی‌های کاملا خصوصی دارید؟
بله، اما آنها کارهای تجاری به صحنه می‌برند؛ 99 درصد اینطور هستند. به طور کلی ما در تئاترمان حمایت زیادی از طرف دولت داریم.
نکته آخر؟
من خیلی خوشحالم که اینجا هستم و واقعا دوست دارم باز هم به ایران بیایم.