سرویس تئاتر هنرآنلاین: تئاتر "نشانه‌ها" به نویسندگی و کارگردانی مانلی شجاعی‌فرد از جهانی می‌آید که زاده مُدرنیت با عناصر کُنش‌پذیر زندگی انسان معاصر است. رنجشی که از بدو تولد تا مرگ بصورت آنی گریبان‌گیر این انسان میشود. اما سوال اصلی اینجاست که تعریف‌های موجود از کُنش‌های اجتماعی و رفتاری تا چه اندازه مورد تغییر قرار گرفته است؟
بنا به موقعیت و زمان این تعاریف مدام در حال عوض شدن هستند. کُنش‌هایی که انسان معاصر را دچار تناقض می‌کند. تئاتر "نشانه‌ها" برخلاف کلیشه‌های موجود سراغ مسئله‌ای رفته است که دغدغه روز جامعه است. متعهد است به تاریخ و این را از عناصر موجود چه در متن و چه در بازی بازیگران و همچنین طراحی صحنه می‌توان دید. بخش دیگری از این کُنش تراژیک بودن اثر است که با هوشمندی و وارد کردن طنز نه به معنی تمسخر بلکه برای ایجاد همان فضای تناقض و رودرویی مخاطب با کُنش‌های اجتماعی و رفتاری، ببینده را به فکر وادار می‌کند. چیزی که قابل گریز از آن نیست، تاریخ است. تاریخ به عنوان راوی و کُنشگر اصلی این نمایش بصورت غیرمستقیم حضور دارد.
روایت درگیر کننده در بزنگاه‌های قصه حضور پیدا می‌کند. اثر می‌گذارد و در آخر با کمک فرم، پیام خودش را به مخاطب انتقال می‌دهد. جدا از روایت با کمک فرم و درهم شکستن فضاهای موجود به مخاطب فرصت نفس کشیدن می‌دهد. مخاطب را آماده می‌کند برای بزنگاه دیگر و باز تاریخ قرائت دیگری از واقعه را به نمایش می‌گذارد. ارجاعات متن به زندگی انسان معاصر و استفاده از اسامی آشنا دریچه دیگری از قرائت را به روی مخاطب باز می‌کند. به فکر وادار کردن مخاطب و اندیشیدن در مورد کُنش‌های اجتماعی و رفتاری بصورت آینه‌ای از زمان حال انسان معاصر خبر می‌دهد. طنازی بازویی میشود در متن تا تلخی تاریخ را به یاد بیاورد.
تئاتر "نشانه‌ها" حرف از روزمره‌ای می‌زند تا بواسطه آن تلنگری به ذهن جستجوگر بزند. این تلنگر با وارونگی نقش‌ها و برهم زدن قواعد معلوم رخ می‌دهد. پدر در مقام دانای کل خودش را ظاهر می‌کند. قدرت تصمیم‌گیری را از پسرش می‌گیرد و در این کُنش تقابل سنت و مدرنیته مثل لابرینت پیش می‌رود. نمود این تقابل در زندگی پسر مشخص میشود و با هر مقاومتی وجه دیگری از این تقابل نمایان میشود. هضم نکردن این تقابل منجر به تضاد میشود. محیط اطرافش را تحت شعاع قرار می‌دهد و در آخر این تناقض بچه خودش را از بین می‌برد.
روایت مانلی شجاعی‌فرد از تئاتر "نشانه‌ها" به دور از آنکه تاریخ را چه کسی می‌نویسد و چه کسی روایت می‌کند را بدون دخل و تصرف عقایدش به نمایش گذاشته است. مخاطب را به تفکر در اتفاق‌ها دعوت می‌کند تا بیننده خودش به طرح سوال و جواب آن برسد.
تئاتر "نشانه‌ها" در سالن یک شهرزاد این روزها با تهیه‌کنندگی فیروزه فیاض‌بخش روی صحنه است.