سرویس تئاتر هنرآنلاین، نمایش "ناتمام" قصه یک فرد سالم را روایت می‌کند که در اثر یک حادثه، به یک فرد معلول تبدیل شده و در زندگی خود همواره با مشکل روبروست اما او در همین حین با فردی آشنا می‌شود که او نیز در ابتدا برخورد شایسته می‌کند ولی در طول زمان همان رفتار ترحم آمیز جامعه را تکرار می‌کند.
پیمان یاحقی بازیگر و یکی از کارگردانان این نمایش درباره چرایی انتخاب این نمایش برای اجرا گفت: این نمایش سال‌ها پیش در یک جشنواره محیطی در تماشاخانه ایرانشهر اجرا شد و موفق به دریافت جایزه شد. علاوه بر این در جشنواره دانشجویی هم حضور داشت و در جشنواره استانی سال گذشته نیز برای بار دوم موفق به دریافت جایزه شد و در همان سال در جشنواره تئاتر فجر نیز حضور یافت و نامش در بین کاندیدها دیده شد.
پیمان می آبادی دیگر بازیگر و کارگردان این نمایش در ادامه درباره تفاوت اجراهای این نمایش اظهار کرد: این نمایش در تمام اجراها کاملا متفاوت بود و تنها مضمون نمایش یکسان بود. در اجرای عموم این نمایش که در حال حاضر روی صحنه است، می‌شود گفت بار کمدی کار کمی بیشتر شده است تا هم ریتم بهتری داشته باشیم و هم کار جدیدی به مخاطب ارائه دهیم تا تفاوت را احساس کند.
یاحقی همچنین درباره دنیایی که این نمایش به مخاطب عرضه می‌کند بیان کرد: مخاطب در این نمایش دو جهان واقعیت و رویا را می‌بیند. انتخاب این موضوع برای نمایش هم به این دلیل است که برادر کوچک پیمان با این عارضه مواجه است و من سال‌ها قبل قصه و جانمایه این نمایش را از خانواده پیمان گرفتم و بعد باهم روی این موضوع تحقیق کردیم و در جامعه به دنبال دوستانی که از این جنس هستند رفتیم و با آن‌ها هم صحبت شدیم و مشکلات آن‌ها را بررسی کردیم. در واقع آنچه روی صحنه رفته است با تحقیق و پژوهش است و می‌توان گفت بخشی از واقعیت جامعه امروز ماست.
می آبادی که در این نمایش نقش اصلی را ایفا می‌کند در ادامه به چگونگی رسیدن به این نقش اشاره کرد و افزود: من با احمد ارجمندی دوستی دیرینه دارم و بدن این کاراکتر را از روی او برداشتم و به نقش اضافه کردم. فکر می‌کنم که جواب خوبی داد. البته کلیت نقش از برادرم بود و از ریتم او نیز وام گرفتم. متاسفانه همه فکر می‌کنند باید نسبت به معلولین یک حس ترحم داشته باشیم درحالی که ما در بین این عزیزان متخصصان خیلی خوبی داریم. ما مهندس کامپیوتر معلول داریم و حتی در حوزه حقوق هم داریم. از این دست افراد بسیار زیاد هستند. این شخصیت شوخ‌طبع و بذله‌گوست و به خاطر مسائل ساده جامعه و زخم‌هایی که به او زده شده است دیگر ناراحتی برایش معنایی ندارد تا اینکه عاشق می‌شود و بعد انتظار آنچه را که ندارد پیش رویش قرار می‌گیرد و به چالش کشیده می‌شود. این شخصیت بسیار خاص است ما برای ایفای این نقش تیپ‌های متفاوتی را در نظر گرفتیم اما احساس کردیم اگر به شخصیت او را نزدیک کنیم جواب بهتری دریافت خواهیم کرد. از این رو ما شش ماه تمرین داشتیم و همه با هم در این مسیر یک دل کار کردیم اگر همکاری و همراهی دوستان نبود شاید این نمایش به ثمر نمی‌رسید. ضمن این که کار برای عموم جامعه است و برای یک قشر یا مخاطب خاص نیست و صرفا برای کسانی که معلولیتی دارند و یا تئاتری هستند نیست.
این کارگردان جوان در پاسخ به این سوال که آیا با نگاه انتقادی به این موضوع پرداخته است، بیان کرد: صد در صد.
اما یاحقی در تکمیل صحبت‌های همکارش گفت: نقد اجتماعی این نمایش به نوعی نقد وارونه است. طبعا یکسری از افراد در جامعه هستند که کارآفرین هستند و یا به لحاظ مالی شرایط خوبی دارند بنابراین با احترام به نظر پیمان احساس می‌کنم که این انتقاد صد درصدی نیست.
یاحقی در ادامه درباره این که آیا از ابتدا این نمایش تک پرسوناژ بود و به شیوه مونولوگ اجرا می‌شد یا نه عنوان کرد: در فرمت اصلی قصه کار دو پرسوناژ داشت و حتی پیمان آن را در فضای تک نفره نیز کار کرده است؛ اما برای درگیری بیشتر مخاطب در اجرای عموم از این فضا استفاده کردیم. ضمن این که در استفاده از نور، موسیقی و طراحی صحنه هم تلاش کردیم این کار را انجام دهیم و فضای واقعیت و رویا را از هم جدا کنیم.
می آبادی نیز ادامه داد: ما در ابتدا مونولوگ کار کردیم، اما یکی دیگر از دلایلی که باعث شد به سراغ پرسوناژ‌های دیگر هم برویم حفظ ریتم صحنه بود. ضمن این که من هم باید می‌توانستم کمی استراحت داشته باشم. علاوه بر این‌ها تک‌گویی صرف به دلیل تفاوت مخاطب در هرشب ممکن است آن بازخوردی را که باید نداشته باشد اما با تعدد بازیگران این اتفاق باعث جذب بیشتر مخاطب و تغییر فضا می‌شود.
یاحقی همچنین درباره بداهه‌پردازی در این نمایش و انتخاب مهمانان هرشب در این نمایش توضیح داد: ما مهمان‌های‌مان را بنا به تیپ اجتماعی‌شان دعوت می‌کنیم و قبل از آن با هم صحبت می‌کنیم تا در اجرا اشاره غیر مستقیمی به مهمان داشته باشیم. دیالوگ‌ها غیر مستقیم هستند چون مهمانان ما چهره‌های شناخته شده‌ای هستند. در واقع ما یک شوخی عامدانه با مهمان و مخاطب انجام می‌دهیم اما سعی می‌کنیم حد خودمان را حفظ کنیم.
می آبادی در خاتمه عنوان کرد: اگر مخاطبان کار ما را دیدند و دوست داشتند پیشنهاد می‌کنم حتما یک شب دیگر هم مخاطب ما باشند چرا که هر دو اجرا قطعا با هم تفاوت دارند. ضمن اینکه بداهه پردازی که ما داریم کاملا عامدانه است و مشخص شده و با فکر بوده است. ما در این اجراها میزانس‌ها را تغییر ندادیم اما دیالوگ‌ها را در حد 3 تا 5 دقیقه هر شب تغییر می‌دهیم تا کمی تفاوت در اجرا دیده شود. از مخاطبان خواهش می‌کنم تئاتر را حمایت کنند و بگذارند که چراغ تئاتر روشن بماند. چون در سالن بزرگی نمایش‌ها اجرا نمی‌شوند دلیل بر بد بودن کار نیست و اگر در سالن بزرگ هم نمایشی اجرا شود دلیل بر خوب بودن آن نیست. امیدوارم که مخاطبان کار ما را ببینند و ما هم بتوانیم ایدئولوژی که در نظر داشتیم را به خوبی انتقال دهیم.
یاحقی نیز افزود: از مخاطبین همراه می‌خواهم که کار گروه‌های جوان را ببینند و حمایت کنند.
نمایش"ناتمام" از 13 تیرماه هر شب به جز شنبه‌ها ساعت 19 در سالن خانه نمایش اداره تئاتر به روی صحنه می‌رود.