سرویس تئاتر هنرآنلاین، نمایش "خانه‌ای در انتهای خیابان بهار" به نویسندگی محمد چرمشیر و کارگردانی ندا هنگامی، با بازی لیندا کیانی، نازنین بیاتی، شیرین اسماعیلی، مهسا ایرج‌پور و معصومه رحمانی روز دوشنبه 2 بهمن‌ماه در پنجمین روز از سی و ششمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر در سالن استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه می‌رود. این اثر نمایشی رویکردی اجتماعی دارد که موضوع انفعال اجتماعی به خصوص در جامعه زنان را دست‌مایه درام‌پردازی خود قرار داده است. "خانه‌ای در انتهای خیابان بهار" نمایشی رئالیستی است که تلاش دارد قصه خود را به گونه‌ای روایت کند تا مخاطب را در مواجهه‌ای قرار دهد تا کنش‌های رفتاری‌اش را بازخوانی کند.
ندا هنگامی در گفت‌وگو با هنرآنلاین با اشاره به اینکه اجرای این نمایش در سی و ششمین جشنواره تئاتر فجر به جزء تغییر جزئی در چند دیالوگ، تفاوتی با اجرای عمومی آن نخواهد داشت درباره علاقه‌اش به رئالیسم اجتماعی گفت: دقیقاً نمی‌دانم که علاقه‌ام به رئالیسم اجتماعی از کجا می‌آید ولی به هر حال من نیز چیزی منفک از این اجتماع نیستم و اتفاقات اجتماعی بر من تأثیر می‌گذارد. اولین کارم را با نمایشنامه "اژدهاک" آقای بیضایی شروع کردم و در ابتدای کارم دغدغه‌های فرمالیستی داشتم. به همین خاطر زمانی به مهندس تئاتر معروف شده بودم و می‌گفتند که هندسه تئاتر را خوب بلدم. به همین شکل در نمایش‌های "سلول صفر"، "خواب به سراغم آمد"، "ماضی استمراری"، "نیمروز اسکاتلند" و "خانه‌ای در انتهای خیابان بهار" از اجتماع تأثیر گرفتم. فکر نمی‌کنم که بشود گفت من یک کارگردان رئالیست هستم یا کارگردان فرمالیست. بستگی به دوره‌ای دارد که می‌خواهم کار کنم. بنابراین رئالیست یا فرمالیست بودن، برایم یک شیوه اجرایی است که بتوانم حرفم را بهتر بزنم.
وی درباره ایده اولیه اجرای نمایش "خانه‌ای در انتهای خیابان بهار" عنوان کرد: متن این نمایشنامه 5 سال پیش توسط آقای محمد چرمشیر نوشته شد که نامش "خانه" بود. در گفت‌وگویی که من با آقای چرمشیر داشتم، قرار بود که 5 نفر از شخصیت‌های زن دراماتیک جهان، همچون لیدی مکبث، نینا (مرغ دریایی)، لورا (باغ وحش شیشه‌ای)، یرما و کوردلیا کنار هم قرار بگیرند که با اشیاء گفت‌وگویی داشته باشند و در آن یک سری اتفاقات رخ بدهد. من این ایده را به آقای چرمشیر گفتم و ایشان بعد از 40 روز متن اولیه نمایشنامه "خانه" را برای من خواند که هیچ ربطی به ایده من نداشت ولی مرا شگفت‌زده کرد، چون حس کردم که می‌توانیم در زبان رئالیستی با شخصیت‌های ایرانی حرف‌های ناگفته‌ای را بزنیم. با این وجود، متنی که آقای چرمشیر نوشت همچنان سر جای خودش ماند چون فرصت اجرا نیافت. اما ایده اولیه اجرای این نمایش بر اساس یک قصه واقعی در یکی از خیابان‌های شهر تهران شکل گرفته است.
این کارگردان در ادامه افزود: اسفندماه سال گذشته در یکی از خیابان‌های میدان سبلان اتفاقی افتاد که من گزارش آن را در ماهنامه زنان خواندم. گزارشگر هیچ اطلاعاتی از ماجرا نداده بود ولی سه نفر دیگری که آن اتفاق را دیده بودند، در مورد آن اطلاعات کمی را ارائه دادند و گفتند که یک روز صبح چند نفر تصمیم گرفته‌اند که شیر گاز را باز بگذارند تا بمیرند. گویا آن‌ها فقط یک یادداشت می‌گذارند که در آن نوشته‌اند: ما را ببخشید، ما می‌رویم پیش مامان. این همه اطلاعاتی بود که در مورد این ماجرا وجود داشت و باعث شد که من یک‌بار دیگر نمایشنامه "خانه" را جدی‌تر مرور کنم و ببینم که ایده اجرایی من چقدر می‌تواند به فضای اتفاقات آن نزدیک باشد. بنابراین متن "خانه" دوباره برایم زنده شد و آن را به مجموعه ایرانشهر ارائه دادم و فرصت اجرا پیدا کرد. البته یک‌بار دیگر با آقای چرمشیر روی این متن کار کردیم و خانم مرضیه اُزگلی آن را بر اساس کانسپت اجرایی‌مان دراماتورژی کرد.
ندا هنگامی با بیان اینکه من برای نمایش "خانه‌ای در انتهای خیابان بهار"، بهترین بازیگران را داشتم، یادآور شد: بهترین و خلاق‌ترین تیم ممکن را داشتم که می‌توانست در کوتاه‌ترین زمان، کدهای مرا بگیرد و پرورش دهد. من کدها را به بازیگران دادم و هر آن‌چه که خلق شد کار خودشان بود و آن‌ها کاراکترهای خیلی جذابی خلق کردند.
وی در پایان درباره سی و ششمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر متذکر شد: این دوره از جشنواره به گونه‌های متفاوت نمایشی توجه دارد و به نظرم آقای فرهاد مهندس‌پور که خود از اهالی تئاتر است، علاقمند بود که در این دوره از جشنواره گام بزرگی بردارد و آن را متفاوت از سال‌های گذشته برگزار کند. به اعتقاد من تا جایی که مجموع امکانات و توانایی‌های اجرایی به او اجازه داد، تمام تلاش خود را در این راستا انجام داد و باید منتظر نتیجه آن باشیم.
سی و ششمین جشنواره بین‌المللی تئاترفجر تا 9 بهمن ماه به دبیری فرهاد مهندس‌پور در حال برگزاری است.