سرویس تئاتر هنرآنلاین: ساناز بیان بازیگر، نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر در بیست و سومین دوره از نمایشگاه مطبوعات به هنرآنلاین گفت: چهار سال برای اجرای نمایشنامه "آبی مایل به صورتی" در تلاش بودم که خوشبختانه اکنون به ثمر رسیده و قرار است این نمایشنامه را در تماشاخانه پالیز اجرا کنم.
بیان در خصوص پروسه آماده شدن تازه‌ترین نمایش خود توضیح داد: پس از اجرای نمایش "عامدانه، عاشقانه، قاتلانه" در سال 92 در سالن شمس موسسه اکو، شروع به نوشتن نمایشنامه "آبی مایل به صورتی" کردم و پروسه نوشتن آن خیلی به طول انجامید. موانعی هم بر سر اجرایش به وجود آمد که شاید این موانع باعث شد نمایش "آبی مایل به صورتی" پشتوانه پژوهشی غنی‌تری پیدا کند.
کارگردان جوان تئاتر در توضیح نمایش جدیدش گفت: "آبی مایل به صورتی" یک درام اجتماعی است و درباره مسائل اجتماعی صحبت می‌کند. موانعی که بر سر اجرای این نمایش به وجود آمد باعث شد با آدم‌های بیشتری گفت‌وگو کنم و منابع اطلاعاتی بیشتری در موردش به دست بیاورم. حالا خوشحالم که این نمایش قرار است در کامل‌ترین شکل خودش و با گروهی که از نظر من ایده‌آل است از هفته اول آذر در تماشاخانه پالیز روی صحنه برود.
ساناز بیان درباره بازیگرهای نمایش "آبی مایل به صورتی" اظهار داشت: این نمایش ده بازیگر دارد که پیدا کردن آن‌ها کار خیلی سختی بود چون فضای نمایش پر فشار و سنگین است. خیلی از دوستان به تمرین آمدند و بعد از یک هفته تمرین اعلام انصراف کردند. الان به گروهی رسیده‌ام که از حضور تک‌تک‌شان خیلی خوشحالم. نسیم ادبی یکی از بازیگرهای اصلی نمایش است که قبلاً هم با او همکاری کرده‌ام. آقای حمیدرضا آذرنگ هم حضور تصویری در نمایش دارند و مشاور کارگردان هم هستند.
ساناز بیان در پاسخ به پرسشی مبنی بر این‌که اثر جدیدش همچون نمایش‌های قبلی او از جنس تئاتر مستند است یا خیر، توضیح داد: شکل کارهای من و محوری که در تئاتر دنبالش می‌کنم، مشخصاً تئاتر اجتماعی است و نمایشنامه‌های قبلی‌ام نیز گواه این مطلب هستند. نمایشنامه‌هایی نظیر "عامدانه، عاشقانه، قاتلانه" و "شلتر" که آقای امین میری آن را اجرا کرد، تئاتر مستند بودند اما نمایش "آبی مایل به صورتی" تئاتر مستند نیست و تئاتری به شدت پژوهش بنیاد و پژوهش محور است. یعنی پایه‌های اصلی این نمایش را پژوهش تشکیل داده است. این تئاتر شمایل داستانی دارد و پرداخت داستانی در آن اتفاق می‌افتد که آن را از شکل تئاتر مستند خارج می‌کند. جالب است که من برای هیچکدام از تئاترهای مستندم به اندازه این تئاتر که مستند نیست، تحقیق و پژوهش نکرده بودم.
وی افزود: چون این نمایش هنوز مجوز اجرا نگرفته، نمی‌توانم موضوع آن را به طور دقیق بگویم اما در همین حد اشاره می‌کنم که همیشه دوست دارم درباره اتفاقات، لحظه‌ها، مکان‌ها و شرایطی حرف بزنم که از نظرها پنهان و فراموش شده‌اند یا شاید خودشان خواسته‌اند در گوشه‌ای مخفی شوند و دیده نشوند. نمایش "آبی مایل به صورتی" هم در همان مسیر جستجویی است که با "شلتر" و "عامدانه، عاشقانه، قاتلانه" رفته بودم و حالا به سومین بخشش رسیده‌ام.
این نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر در مورد ارتباط رسانه با هنر گفت: رسانه نقش تأثیرگذاری در هنر دارد ولی به نظرم امروز بیش از هر زمانی لازم است یک تعریف از رسانه به وجود آید چون یک ویروس مخاطب که همان ویروس رسانه‌های غیر رسمی و غیر معتبر است خبرهای زرد، دروغ و حاشیه‌ای را پوشش می‌دهد و اعتبار رسانه‌های رسمی را زیر سؤال می‌برد. اکنون متن و حاشیه در هم تنیده شده‌اند و این اتفاق خوبی نیست. به طور کلی رسانه آیینه هنر است، گرچه خود هنر هم یک کار رسانه‌ای است.
ساناز بیان به خاطر نادیده گرفتن تئاتر به انتقاد از رسانه ملی پرداخت و اظهار داشت: اکنون هیچ نشریه تخصصی برای تئاتر وجود ندارد و رسانه ملی هم به تئاتر نمی‌پردازد. حتی در دوره ریاست‌جمهوری آقای احمدی‌نژاد که فشارهای متعددی روی تئاتر بود و تئاتر به شکل‌های مختلفی کنترل می‌شد هم یک برنامه تلویزیونی مختص تئاتر به نام "مجله تئاتر" وجود داشت اما الان علیرغم تمام وعده‌هایی که داده شده، همچنان صدای تئاتر در رسانه ملی ضعیف است و کسی نمی‌خواهد آن را بشنوند.