سرویس تئاتر هنرآنلاین: سهراب سلیمی مدرس، کارگردان و بازیگر تئاتر که قصد دارد از هفته اول آبان ماه نمایش "بوی خواب" را در سالن قشقایی مجموعه تئاترشهر روی صحنه آورد. او چندی پیش در کانادا به اجرای نمایش "خلوتگاه" پرداخته که در این باره به هنرآنلاین گفت: امسال پس از جشن خانه تئاتر به منظور دیدار با پسرم به کانادا رفتم. به این بهانه دوستانی که در ونکوور داشتم از من خواستند تا از این فرصت استفاده کنیم و نمایشی را با آنها تمرین کرده و به صحنه ببریم. با این زمینه و شناختی نسبی که به متون، جامعه و فضای کانادا داشتم، نمایش "خلوتگاه" نوشته محمد چرمشیر را انتخاب کردم. این متن در سال 74 نوشته شده و تا این لحظه چاپ و اجرا نشده است و برای اولین بار آن را در سالن سنتیال تئاتر شهر ونکوور روی صحنه بردیم.
وی افزود: خوشبختانه شرایط به گونه‌ای بود که نمایش "خلوتگاه" از صفر تا صد، در شرایط خوب، آرام و تقریبا قابل قبول تمرین و سپس اجرا شد. بستر اجرای نمایش به لحاظ انعکاس مطبوعاتی، تلویزیونی و آنچه که لازمه کارگردان در صحنه است به گونه‌ای فراهم شد که با رضایت نسبی آنجا را ترک کردم و به ایران بازگشتم.
کارگردان نمایش "عشق لرزه" ضمن اشاره به اینکه پس از بازگشت به ایران، طی صحبت‌هایی که سال گذشته با مرکز هنرهای نمایشی داشتم، نمایش "صلح انفرادی" نوشته تام استاپارد ترجمه علی امینی نجفی را پیشنهاد دادم، عنوان کرد: این اثر نمایشی که از زبان آلمانی ترجمه شده است و پیشتر در زمان شادروان هوشنگ حسامی به نام "آرامش از نوعی دیگر" ترجمه شده بود.
سلیمی اضافه کرد: پیش از آنکه بستر و شرایط اداری اجرای نمایش فراهم شود و مورد تائید قرار گیرد، با محمد چرمشیر مذاکراتی داشتم مبنی بر اینکه بیس نمایشنامه برایم اهمیت دارد و در نظر دارم تا با نگاه و نوع جدیدی بازخوانی شود. این اثر که قرار است از هفته اول آبان ماه در تئاترشهر اجرا شود، بازخوانی محمد چرمشیر از نمایش "صلح انفرادی" تام استاپارد با نام "بوی خواب" است.
وی درباره مضمون نمایش "بوی خواب" توضیح داد و گفت: انسانی بر اساس آرمان‌خواهی و مدینه فاضله‌اش به دنبال جایی است که آرامش داشته باشد. او گزینه و مکانی برای خودش انتخاب می‌کند که دور از جهان پیرامون‌اش می‌گذرد. در آنجا می‌تواند جنگ باشد، امکان آن وجود دارد که کشمکش‌های اجتماعی باشد و یا می‌تواند درگیری‌هایی که امروز پیرامون ما به عنوان شهروند، نه تنها در جامعه‌ای بسته بلکه در کلیت جهان است، وجود داشته باشد.
کارگردان نمایش "مهمان‌سرای دو دنیا" در ادامه صحبت‌هایش افزود: به هر حال انسان به سمت تنها شدن می‌رود و آن پناه‌گاه امنی که در نظر دارد ساده به دست نمی‌آید. انسان در این نمایشنامه به دنبال جایی امن است و می‌خواهد از درگیری‌های کاملا واقعی که در جهان پیرامونی‌اش اتفاق می‌افتد، جدا شده و وارد زندگی همراه با آسایشی شود. به نظرم چرمشیر بسیار خوب توانسته با نگاهی ویژه به طرحی از این درام‌نویس اهل چکسلواکی سابق و شهروند انگلیسی، آن را به یک نمایشنامه جدید تبدیل کند.
سلیمی درباره سبک و شیوه اجرایی این اثر نمایشی متذکر شد: شیوه اجرایی بنا به فراخور و حال و هوایی است که ابزار کار تعیین می‌کند یعنی با پیش زمینه‌ای کارگردان به اثر نزدیک می‌شود و ذهنیت از پیش تعیین شده او باید در فرآیند و فراخور حس بازیگر، طراحی صحنه، لباس و حس موسیقیایی اثر رقم خورد. ذهنیت از پیش تعیین شده کارگردان باید با این فرایندها همسو شود.
وی در ادامه خاطرنشان کرد: با این کلیت‌ها می‌شود گفت نمایش از یک فضای کاملا انتزاعی ولی از بازی کاملا واقع‌گرایانه و رئال در صحنه برخوردار است و زندگی‌ها واقعی منتها دورنما انتزاعی است. در واقع آن انتزاع ذهن یکایک ماست که در تلاشیم تا زمانی شاید به واقعیت تبدیل شود.
کارگردان نمایش "وانیک" درخصوص طراحی‌های این اثر نمایشی تصریح کرد: صحبت از طراحی‌ها و نمایشنامه، کار را از رنج حرفه‌ای خارج می‌کند و همه اینها منوط می‌شود به زمانی که همسویی به سمتی رود تا در لابراتوار آزمون و خطای‌مان به طرحی دست یابیم چه در متن، چه در بازی و چه در صحنه تا کاملا همگن شویم و در این همگنی چیزی از قبل تثبیت شده نیست، مگر در فرآیند بازپروری‌هایی که در این گفتمان و در تجربه‌های در پیش خواهیم داشت. در طول اجرا نیز شاید احساس کنم که موانعی به لحاظ ارتباط بازیگر با بازیگر یا حتی در مورد آنچه که خود من باور داشتم و به صحنه انتقال دادم و یا در روند ارتباط تگاتنگ با مخاطب ممکن است به یک استحاله دیگری تبدیل شود، وجود داشته باشد که این جز طبیعت کار است.
یادآور می‌شود مسعود دلخواه، قاسم زارع و ژیلا آل‌رشاد بازیگران نمایش "بوی خواب" هستند و دیگر عوامل این اثر نمایشی عبارتند از: مدیر پروژه: جواد روشن، دستیار کارگردان: حمیده صمدی، طراح صحنه: رضا مهدی‌زاده، طراح لباس: ادنا زینلیان و طراح موسیقی: ابراهیم اثباتی.