سرویس تئاتر هنرآنلاین: نمایش "اگه بمیری" نوشته فلوریان زلر نویسنده فرانسوی، به کارگردانی سمانه زندی‌نژاد از اول مرداد ماه ساعت 21 با بازی رضا بهبودی، ستاره پسیانی، کاظم سیاحی و الهام کردا در تالار ناظرزاده کرمانی تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه است. از این کارگردان جوان پیش از این نمایش‌هایی چون "کلاغ" و "نسبیت خاص" به صحنه رفته است.
زندی نژاد درباره انتخاب این نمایشنامه گفت: این اثر اولین متنی بود که از زلر خواندم و بسیار آن را دوست داشتم. پس از آن، دیگر آثار این نویسنده را خواندم. به نظرم زلر درباره یک دغدغه انسانی و جهان شمول در نمایشنامه صحبت کرده، بنابراین تصمیم گرفتم آن را کار کنم.
او در خصوص ایده‌هایی که به عنوان کارگردان برای دراماتیک‌تر شدن اثر استفاده کرده است، خاطر نشان کرد: یکی از ویژگی‌های بارز متن این بود که نویسنده در واقع کانسپت‌های مختلفی رو در نمایشنامه پیشنهاد داده است. یعنی ایده‌های بازی، کارگردانی و تکسی در متن وجود دارد. بنابراین برخلاف کارهای پیشین‌ام که دستی در نمایشنامه می‌بردم، به دلیل این ویژگی تا جایی که ممکن بود به متن اصلی وفادار ماندم. در فضای کلی که نمایشنامه پیشنهاد داده بود سعی کردم وفادار بمانم اما در زمینه کانسپت اصلی و طراحی صحنه دخل و تصرفی داشتم.
این کارگردان تئاتر درباره سبک، شیوه اجرایی و فضای نمایش یادآور شد: زلر در ابتدای نمایشنامه با نوشتن این جمله که؛ "پیر" همیشه در صحنه حضور دارد، پیشنهادی را داده و این فضا را تعریف کرده است. به همین دلیل با وفاداری به آنچه که نویسنده خواسته، سعی کردم همین کار را انجام دهم. یعنی فضای نمایش به نظر رئالیستی است اما کم کم ممکن است وارد دریچه ذهن شخصیت زن اثر شود.
سمانه زندی‌نژاد در خصوص تغییرات در کاراکترهای نمایش نسبت به نمایشنامه آن، گفت: کاراکترهای نمایشنامه بسیار کامل و دوست داشتنی بودند و پیچیدگی و زیر و زبر داشتند، اما قطعا هر آنچه که از روی متن به مرحله اجرا برسد برای جان گرفتن، در آن تغییرات و اتفاقاتی صورت می‌گیرد و قطعا با توجه به حضور بازیگران با تجربه در این نمایش، چیزهای زیادی از سوی ما به کاراکترها اضافه شده است.
او درباره استفاده از میکروفون در اجرای نمایش توضیح داد: به دلیل ویژگی این متن که انگار انسانی در درون خود حرف می‌زند، پچ پچه‌ها و واگویه‌هایی دارد و ما حتی شاید نمی‌دانیم که با کاراکترهایی که صحبت می‌کند تا چه اندازه و کجاها واقعی هستند، در تمرین‌ها سعی نکردیم سراغ صداهای بلند تئاتری که تماشاگر آن را بشنود، برویم. اگر این کار را می‌کردیم فضایی که روی مرز باریک در حال حرکت بود از بین می‌رفت.
کارگردان نمایش "کلاغ" با اشاره به اینکه در صورتی که صداها را تئاتری در نظر می‌گرفتیم فضاهای تاکید شده در متن که بسیار مهم بود، از بین می‌رفت، ادامه داد: من بسیار روی این مرز حساس بودم و می‌خواستم که روی آن بمانیم. بنابراین به نظرم این مرز با میکروفون که بازیگران به آرامی دیالوگ بگویند و پچ پچ کنند، درست می‌شد، به خصوص در سالن ناظرزاده. در صورتی که اجرای ما در سالنی بلک باکس کوچک بود و تماشاگر به صحنه نزدیک بود، شاید این پچ پچه‌ها در می‌آمد.
زندی‌نژاد درباره انتخاب سالن اجرای نمایش نیز عنوان کرد: اولویت من سالنی بلک باکس بود، اما در ایران به این صورت است که اگر سالن و زمانی مشخص می‌شود، گروه مجبور است که در آنجا اجرا برود. البته اینطور نیست که اکنون این سالن به نمایش ما ضربه بزند. این نمایش با این طراحی، قابلیت اجرا در سالن ناظرزاده را دارد.
او در پایان صحبت‌هایش درباره طراحی صحنه نمایش خاطر نشان کرد: طراحی صحنه چیزی است که به این نمایش اضافه شده است. در متن نویسنده پیشنهاد فضای خالی را می‌دهد. من و خانم میرحمیدی طراح صحنه کار به این نتیجه رسیدیم که از کانسپت تخت استفاده کنیم و به نظرم دلیل آن این است که خیلی طبیعی‌ست، انسان‌ها به خصوص زن‌ها وقتی به خودشان پناه می‌برند، تخیل و فکر می‌کنند و این مرز گم می‌شود، آن جایی که مامن آن زن خواهد شد، می‌تواند تخت‌خواب باشد و از آنجا همه چیز رشد می‌کند و شکل می‌گیرد.
علاقه‌مندان می‌توانند بلیت این نمایش را که تا 31 مردادماه در تالار استاد ناظرزاده کرمانی تماشاخانه ایرانشهر به روی صحنه است، از سایت تیوال تهیه کنند.