به گزارش هنرآنلاین، این مجموعه که تازه‌ترین برداشت این هنرمند از موسیقی اصیل ایرانی است، با حضور هنرمندان و علاقمندان موسیقی، در شهرکتاب ابن‌سینا رونمایی خواهد شد.
پویا سرایی در یادداشتی بر این آلبوم می‌نویسد:
آلبوم درصط اثری است که علی قمصری به تازگی و با بداعتِ خاصی آن را تولید و منتشر کرده است . غیر از اینکه جسارت و علاقه برای تولیدِ آثار بی کلام در این زمانه فضیلت بزرگی به حساب می‌آید ، این آلبوم به لحاظ فنی هم قابل تأمل است.اولین چیزی که نظر من را به خود حلب کرد طراحی جلد و طراحی اسم این کار بود . همانطور که همه می دانیم طراحیِ این دو اِلمان برای همه‌ی مصنفین با هر عقیده و مرام و علاقهی موسیقایی امری مهم و تأمل برانگیز است اما بسیاری از مصنفین صرفاً بدیع و جذاب بودنِ این دو برایشان مطرح است ؛ نه نسبتِ طراحی جلد و عنوانِ کار با محتوای موسیقایی . علی قمصری به گونه ای این دو را طراحی کرده است که هم مانفیست موسیقایی او باشد و در عین حال او را در مقامِ یک موزیسینِ جوان بخوبی عرضه کند . عکسِ خودش روی جلد است ، اما طراحی یک چتر و بارانِ زیر چتر( نه خارج از محیطِ داخلیِ چتر) نگاه شما را به سمتِ مانیفست نوگرانه ی او در داخل جلد هدایت میکند؛ جاییکه میبینید عنوانِ درسط هم به شکلی موجز توضیح داده شده است .
آلبوم درصط به نظر نگارنده بعد از برف خوانی یکی از بهترین آثار بی کلام علی قمصری است.برف خوانی هم را که دیدم مشعوف شدم که کسی آمیزه از علم و هنر و خلاقیت را عرضه کرده است . هرچند قبل از قمصری اجرای کوارتت با تکنوازِ ساز ایرانی سابقه داشته است .اما همان کنسرت برف خوانی بسیاری را ترغیب کرد که به این آنسامبل بیاندیشند. این آنسامبل بنا به ماهیتِ خود هم به علم ارکستراسیون و تنظیم و آهنگسازی نیاز دارد هم به ذوق و خلاقیتِ شما در مقام یک مصنف .
استفاده از کوارتت زهی کلاسیک به جای کوارتت ایرانی(کمانچه) هم در نوع خودش اقدامی شایسته است .این آنسامبل بسیار بیشتر از نمونه‌ی ایرانیِ خود قابلیت دارد چه در ایجاد بافت‌ها و چه نوانسها و چه در خروجیِ میکسشده ی کار. قمصری که علاوه بر برفخوانی و درصط تجربه‌های دیگری نیز با کوارتتهای خارجی . داخلی داشته است به خوبی ازین قابلیت‌ها استفاده کرده است؛ بطوریکه در این آلبوم انواع نسبتاً گسترده ای از آرشه کشیِ سازهای زهی را می‌توانید بشنوید.
انتخاب میثم مروستی برای اجرای همه‌ی سازهای زهی هم اقدامی است که نباید به راحتی از کنار آن گذشت .چرا که یکی از ستون‌های اجرای موسیقی، رعایت شیوه و استایلِ آن موسیقی است و میثم مروستی با قابلیت‌های ویژه ای که در شناختِ موسیقی ایرانی دارد به خوبی می‌توانست از عهده‌ی عملیاتی کردنِ ایده‌های موسیقایی قمصری بر بیاید.چنانکه در این آلبوم میبینید سولوهایی از ویولنسل و آلتو میشنوید که کاملاً بیانگر احاطهی نوازنده به مختصاتِ موسیقی دستگاهی دارد تا چاییکه اگر نوازنده‌ی کلاسیک جایگزینِ او میشد ، چنین نتیجه ای به دست نمیآمد.
قصد ندارم به محتوای اثر بپردازم که در بسیاری از موارد این تحلیل، نه کارآمد است نه مؤثر؛ به خصوصک ه مؤلف کسی مثل قمصری باشد که اساساً خود را فرمالیست میداند و بر این تکیه دارد که هنر، فرم است.اما چنانکه شنیدم مدهای موسیقی دستگاهی در این اثر قابل شنیدن است ؛ آرتیکوله ها ایرانی است و این چینش در کنارِ سازها و مختصاتِ سازهای زهیِ کلاسیک ،برای مخاطبان امروزِ دهکدهی جهانی، جذاب و شنیدنی است.
در مقابل به نکته ای اشاره میکنم که آن استفاده از سازهایی مؤثر برای تولیدِ موسیقی است . امری به ظاهر بدیهی که بسیاری از مصنفین از رعایتِ آن بیم دارند . چند اثر دیده یا شنیده‌اید که سازبندی آن‌ها عبارتست از 3 تار، 2 بم تار، 4 کمانچه ، 3 کوبه ای و در نهایت، نه بخش نویسی میبینید ، نه تنظیمی میشنوید نه حس میکنید که وجود همه‌ی این سازها در بخشی از تنظیم یا بافتِ اثر مؤثر بوده است . مهم است بدانیم سازها را به اندازه خرج کنیم . نه برای عجیب جلوه دادن، خلوت و کم ساز؛ نه برای مرعوب کردن و اثرگذاریِ کاذب ، پرتعداد و غیر مؤثر.
ترکیب‌هایی مثل ترکیبِ سازبندیِ آلوبم درصط میتواند نمونه ای از استفاده‌ی درست از سازها برای بخشنویسی و تولید بافتِ موسیقایی باشد .همه‌ی بخشهای صوتی از سوپرانو تا بأس مهیا هستند و هرکدام وطیفه ی ارگانیکِ خود را انجام میدهند .
این مراسم، یکشنبه 15 اسفندماه ساعت 17 در شهرکتاب ابن‌سینا واقع در شهرک غرب، انتهای خیابان ایران‌زمین، روبروی بیمارستان بهمن برگزار خواهد شد.