سرویس موسیقی هنرآنلاین: آخرین شب از سی و دومین جشنواره موسیقی فجر در حالی برگزار شد که مردم تهران در شوک ناشی از حادثه ساختمان پلاسکو بودند. ستاد برگزاری جشنواره نیز پیش از آغاز برنامه‌های پنج‌شنبه شب ضمن ابراز همدردی با آسیب‌دیدگان این حادثه، برنامه را به آتش‌نشانان فداکار تقدیم کرد.
در سئانس اول از اجراهای تالار وحدت یگور شوتسوف نوازنده پیانو و یان مرکر نوازنده ویولنسل از کشور اکراین به صحنه رفتند و در بخشی از این اجرا آنسامبل زهی شهرزاد آنها را همراهی کرد.
کنسرت با حضور شوتسوف بر روی صحنه آغاز شد و او هم ضمن ابراز همدردی با بازماندگان سانحه تهران، گفت: خبر آتش‌سوزی به ما رسید و ما می‌خواهیم این کنسرت را به یاد و خاطره کسانی که در این حادثه جان باخته‌ا‌‌ند تقدیم کنیم.
شوتسوف ادامه داد: ما دو نفر معرف سنت موسیقی اوکراین هستیم و خوشحالیم که می‌توانیم آن را به مردم ایران معرفی کنیم. سنت موسیقی غربی خیلی دیرینه است و در برنامه‌ای که امشب برای شما اجرا می‌کنیم، بعضی از قطعات 300 سال و بعضی 10 سال قدمت دارند. به عبارتی می‌توان گفت تنها چیزی که این آهنگ‌ها را به هم مرتبط می‌کند اجرای آنها توسط ما است.
پس از آن تک‌نوازی پیانوی شوتسوف با اجرای سه قطعه از باخ آغاز شد و سپس با ورود آنسامبل شهرزاد به سرپرستی تینا جامه‌گرمی، شوتسوف از اجرای مشترک با نوازندگان ایرانی ابراز خوشحالی کرد. گروه به اجرای کنسرتویی از موزارت پرداختند و این قطعه که در مجموع فضایی آرام داشت با همنوازی پیانو و سازهای زهی، یا سوال و جواب‌های آنها اجرا شد.
با تک‌نوازی ویلنسل یان مرکر، بار دیگر نوبت به سولوی پیانو رسید. شوتسوف در مورد این قطعه گفت: داستان در مورد دختر جوانی است که ربوده شده و به سرزمینی غریب برده شده است. گوته اشعاری در مورد این داستان دارد که آهنگسازان زیادی آنها را به شکل موسیقی درآورده‌اند.
پس از آن بالاد برای پیانو شماره یک اثر فردریک شوپن اجرا شد. این قطعه که شروعی آرام داشت در ادامه بارها تغییر حالت داد و فضاهایی متفاوت و متضاد را ایجاد کرد. تضاد بین نرمی و درشتی، و کم و زیاد شدن هیجان و اضطراب، که یکی از زیباترین قطعات این برنامه را رقم زد.
آخرین بخش از برنامه به دو نوازی پیانو و ویولنسل و اجرای قطعه‌ای از روبرت شومان اختصاص داشت. شوتسوف پیش از اجرای این قطعه گفت: ما در جشنواره‌ها موسیقی‌های مردمی را شنیده‌ایم و علاقه زیادی هم به آن داریم. حال قصد داریم 5 قطعه به سبک موسیقی مردمی از شومان را اجرا کنیم که در آنها آهنگساز می‌خواهد طنز، فی البداهه بودن، سرسختی و فرح بخش بودن موسیقی مردمی را نمایش دهد.
این پنج قطعه در حال و هوایی متفاوت اجرا شدند در حالی که هر کدام فضایی شوخ و سرخوش، آرام و با متانت، یا تند و پر هیجان داشت. نامگذاری این قطعات با عنوان موسیقی مردمی توسط شوتسوف نشان داد که تلقی او از موسیقی مردمی بسیار بالاتر از آن چیزی است که در کشور ما رواج دارد.
عکس ها : بهاره اسدی