سرویس موسیقی هنرآنلاین: اجرای گروه‌های موسیقی تلفیقی در برج آزادی، جمعه 24 دی ماه با کنسرت گروه کاکو بند آغاز شد.

این گروه شیرازی که از سال گذشته آثار خود را به صورت رسمی عرضه کرده و طرفداران بسیاری به دست آورده است قطعاتی را اجرا می‌کند که بدون استفاده از کلام و تنها با اجرای آواهای مختلف توسط دو خواننده، به بیان مفهوم مورد نظر خود می‌پردازد.

این برنامه با پخش کلیپی آغاز شد که نقش تیتراژ را به عهده داشت و با آمدن تصویر و نام هر کدام از اعضای گروه بر روی پرده نمایش، آن نوازنده وارد صحنه شده و مورد تشویق حضار قرار می‌گرفت. سروش بی‌غش‌دل نوازنده درامز، حامد پیرا نوازنده سازهای بادی، کیوان فرشاد نیا نوازنده گیتار باس، مهران غلامی نوازنده درامز، احسان شفیعی نوازنده پرکاشن، سعید جامع نوازنده درامز و امیر علیزاده نوازنده سینتی سایزر به همراه نیما صرافی‌مهر و پویا صرافی‌مهر اعضای این گروه را تشکیل می‌دادند.

اولین روز جشنواره موسیقی فجر در برج آزادی

در این برنامه قطعاتی مانند "رستاخیز"، "دعوت"، "بهشت"، "سقوط"، "رقص در آتش"، "پرواز در قفس" و "سیاره من" از آلبوم "دعوت" که اولین آلبوم رسمی منتشر شده از این گروه است اجرا شد و علاوه بر آن قطعه‌ای از آلبوم آینده گروه هم به اجرا درآمد.

در زمان اجرای هر کدام از این قطعات، کلیپ خاص آن هم نمایش داده می‌شد که برخلاف بسیاری از کلیپ‌های دیگر، تنها به نمایش چند عکس پشت سر هم محدود نمی‌شد. طراحی حرفه‌ای کلیپ‌های کاکو بند که توسط برادران بوشهری انجام شده است، عنوان بهترین نماهنگ نخستین جایزه ققنوس را هم برای این گروه به ارمغان آورده است. در این کلیپ‌ها تصاویر مختلفی از ویرانی طبیعت تا انسان‌های جنگ زده و آواره، شهرهای بزرگ و شلوغ تا آدم‌های سرگردان و تباه شده را شاهد هستیم که هماهنگ با یک موسیقی پر هیاهو، اعتراض به عوامل قدرت و جنگ و ویرانی را به گوش میرساند.

موسیقی کاکو بند بر اساس سازهای کوبه ای شکل گرفته است اما در این میان نوای خوش نی انبان و بالابان تنها آوایی بود که رنگی از امید و آرامش را به موسیقی برگرفته از زندگی انسان معاصر می‌زد. قطعات کاکو بند و آواهای اجرا شده در آن گهگاه شنونده را به یاد موسیقی یک منطقه  یا فرهنگ خاص می‌اندازد اما در عین حال هیچ استفاده مستقیمی از موسیقی آن مناطق نشده است. الهام گرفتن از از ملودی‌های فرهنگ‌ها و قومیت های گوناگون جهانی باعث شده این گروه به زبانی نو برسد که بدون هیچ  محدودیتی با مخاطبان گوناگون ارتباط برقرار کند.