گروه موسیقی هنرآنلاین: مراسم تشییع علی مراد خانی با حضور سید عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، علی جنتی وزیر سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی و جمعی از مدیران فرهنگی و خانواده و دوستان او در بهشت زهرا برگزار شد.
سید عباس صالحی در این مراسم گفت: غم سنگین، تلخ و سردی است و غربت عزیزمان جناب آقای مرادخانی برای همه ما سنگین است. آقای مرادخانی با بیش از ۴ دهه فعالیت در حوزه فرهنگ و هنر ایران و بیش از سه دهه مدیریت در این حوزه چهره‌ای از یاد نرفتنی در یاد فرهنگ و هنر ایران خواهد بود. آقای مرادخانی از چند جنبه خاص و متمایز است. نکته اول در حوزه زیست فردی ایشان است. نکات زیادی در این قسمت می‌شود گفت و من تنها به دو سه نکته بسنده می‌کنم. نکته نخست اینکه آقای مرادخانی از آنهایی بود که زندگی مجسم بود. شور زندگی در گفتار و رفتارش کاملا نمایان بود. گویا چهره نداشت و همه صورتش لبخند بود. صدایش گرم و گرمابخش بود. حتی در دوره بیماری که شخصا توفیق یافتند دو مرتبه با ایشان صحبت کنم. گویا هرگز بیمار نبود و صدایش سرشار از زندگی بود. به هر جمعی که می‌آمد، شور و هیجان را به آن جمع می‌آورد. علی ما یک زندگی جاری بود.
وی ادامه داد: ویژگی دیگر ایشان ترکیب هنر و تدین بود. آنهایی که با او زیسته بودند حس می‌کردند که چگونه این ترکیب را با هم داشت. از خانواده علم و روحانیت و زهد و قاری قرآن و مداح اهل بیت بود اما با تمام وجود شورمندی و شیفتگی هنر را داشت. برای هر یک از این موضوعات می‌شود ساعت‌ها صحبت کرد. نکته سوم پاره‌ای از اخلاق انسانی که انبیا و اولیا ما را به آنها توصیه می‌کردند در او به وضوح بود. تواضع، ادب، متانت، صمیمیت، حسن خلق، بی‌تعارف و بی‌تکلفی‌اش نکاتی بود که لازم نبود مدت زیادی با او هم‌زیستی کنید؛ چراکه در کوتاه مدت و مجالست‌های مختصر هم می‌توانستید این ویژگی‌های اخلاق انسانی و کرامت انسانی را در او پیدا کنید. علی ما زیست مسلمانی داشت و این زیست انسانی مسلمانی او در این روزگار غریب چیز کمی نیست.
صالحی در ادامه بیان کرد: نکته دوم در حوزه اخلاق حرفهای است. هر شغلی یک اخلاق حرفهای خاصی دارد که باید آن را داشته باشید. پزشک اخلاق حرفهای خودش را لازم دارد و مهندس ساختمان اخلاق حرفهای خودش. اخلاق حرفهای مدیر فرهنگی و هنری اخلاق خاصی باید باشد و علی ما این اخلاق را در حوزه‌های مختلف داشت و آن را نشان می‌داد. تحمل او با مجموعه‌های مختلف موضوع مهمی است که یک مدیر فرهنگی و هنری بسیار به آن نیازمند است. دامنه وسیعی که همین روزها از فقدان و سوگ او بسیار متاثر هستند؛ این دامنه وسیع را می‌توان در میدان سعه صدر وسیع ارتباطی او دید.
وی افزود:جناب دعایی گفتند که او چگونه حامی و همراه اهل هنر در فراز و نشیب زندگی شخصی و حرفهای آنها بود. تک‌تک هنرمندان خاطرات بسیاری از این موضوع دارند که چگونه او در تنگناهایشان به سراغشان می‌آمد و همراهشان بود. او مشاور امین، صدیق و بی مزد و منت برای اصحاب فرهنگ و هنر بود و داشته‌ها و دانسته‌های خودش را به راحتی در کف اخلاص می‌گذاشت و عرضه می‌کرد.
وزیر فرهنگ در ادامه صحبت‌هایش گفت: محور سومی که باید به آن اشاره کنم، دستاوردها و رهاوردهای مدیریتی او بود. او از نسل اول انقلاب و از خانواده روحانیت، با دغدغه‌هایی که انقلاب اسلامی در این حوزه داشت، به فضای هنر آمد و چهار دهه عمر خودش را در این میدان گذاشت. در طول بیش از سه دهه مدیریت او در جای جای فرهنگ و هنر ایران و به طور خاص وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نقش مدیریتی او را می‌توان یافت. اما من فقط به دو نکته اشاره می‌کنم. نکته اول سهم او در معرفی فرهنگ و هنر ایران به منطقه و جهان بود. او دغدغه‌مند این بود که این نقطه کانونی هویت ایران که فرهنگ و هنر است، نسیمش، شمیمش و عطرش چون گذشته ایام که از شعر سعدی و ترنم تارنوازان موسقیدانان ایران به جهان می‌رسید، همچنان از ایران به جهان برسد. او دغدغه‌مند این حوزه بود و بخشی از معرفی فرهنگ و هنر ایران به خارج در این سی سال مستقیم یا غیر مستقیم توسط او انجام شد.
صالحی ادامه داد: میدان دومی که او در آن حضور داشت و حتما در این میدان آثار او به یادگار خواهد ماند، حوزه موسیقی بود. او با تعلقی که به این حوزه داشت و نقش‌های مدیریتی که در این بخش داشت، هم در میراث‌بانی موسیقی ایرانی و سنتی و نواحی و ... و هم در خلق و تولید آثار تازه و فاخر و بکر و اثرگذار و هم اینکه بتواند پناهگاهی برای جمع پریشان اهل موسیقی باشد، نقش بسیاری داشت. او در حافظه تاریخی ما در وزارت ارشاد خواهد ماند. یاد عزیزانی چون مرحوم صیف‌اله داد و مرحوم شالچی، شعاعی و دیگران را نیز گرامی می‌داریم که او به آنها پیوست. همچنین در حافظه اصحاب فرهنگ و هنر ایران چون روح بزرگش و مانند کارهایی که کرده است باقی و جاودان خواهد ماند. تسلیت خاص عرض می‌کنم خدمت مادر گرامی و همسر بزرگوار، دو فرزند گرامی و همه بازماندگان و اصحاب فرهنگ و هنر که امروز داغدار هستند.
مرادخانی شجاعت اقدام در شرایط دشوار را داشت و هزینه آن را نیز می‌داد
در ادامه احمد مسجدجامعی ـ عضو شورای شهر تهران نیز در این مراسم گفت: باعث تاسف است که ما این شخصیت گرانقدر را در این روزها از دست دادیم. شاید باید از حوزه بهداشت و درمان بیشتر انتظار تلاش و کار برای واکسیناسیون را داشته باشیم. در این شرایط آقای مرادخانی، آقای محتشمی پور و آقای شریعت‌مدار، یکی دیگر از علمای تهران را به خاطر کرونا از دست دادیم.
وی ادامه داد: امیدوارم این مقدمات فراهم شده سرعت پیدا کند. اتفاقاً یکی از موضوعاتی که علی حتی در روزهای آخر پیگیری می‌کرد، واکسن هنرمندان بود. او شخصا این موضوع را پیگیری می‌کرد. او در هر شرایطی چه زمانی که پست داشت و چه نداشت، ارتباطش با هنرمندان قطع نمی‌شد و این به خاطر همان پیوندی بود که از یک سو نسبت به فرهنگ و هنر داشت و از یک سو در یک ساختار اداری کار می‌کرد.
مسجدجامعی در ادامه بیان کرد: مرادخانی شجاعت اقدام در شرایط دشوار را داشت و هزینه این اقدام را نیز می‌داد. اجرای سمفونی خسوف به عنوان اولین سمفونی آیینی در کشور که بیش از پنج شب هم نتوانست ادامه پیدا کند، واقعا نیاز به شجاعت داشت که آن را انجام داد.
علی مرادخانی منصب نبود؛ نامی قابل احترام برای همه بود
حمیدرضا نوربخش مدیرعامل خانه موسیقی نیز در این مراسم گفت: باور نمی‌کردم برای چنین مراسمی؛ روزی که علی مرادخانی نباشد، صحبت کنم. به نمایندگی از جامعه موسیقی می‌گویم ما در همه این سال‌ها دو پناهگاه داشتیم، یکی از آنها رفت و دیگری استاد داوود گنجه‌ای است که اینجاست. ما اهالی موسیقی علی مرادخانی را از سال ۶۹ یعنی حدود ۳۱ سال پیش شناختیم. ما قبل از ایشان مشکلی برای چند نفر از هنرمندان بزرگمان پیش آمده بود و گرفتار بودیم که با آمدن ایشان و معاونت آقای خشرو این مسائل برطرف شد. از روزی که آقای مرادخانی آمد قدمش برای اهالی موسیقی خیر و مبارک بود.
وی افزود: همه اهالی موسیقی علی مرادخانی را جز خانواده خود می‌دانستند و می‌دانند. این حرف‌ها که عرض می‌کنم، اغراق نیست. صحبت‌هایی که دوستان دیگر نیز درباره جناب مرادخانی بیان کردند، حرفهای درستی است. فکر نمی‌کنم کس دیگری اینگونه باشد. ما زمانی فکر می‌کردیم علی مرادخانی برای ماست بعد که در مواقعی با چیزهایی مواجه شدیم، دیدیم که جامعه سینمایی او را بیشتر از ما می‌شناسند و با او رفیق هستند. بعد دیدیم که جامعه تئاتر و تجسمی نیز به همین صورت است. او عضو خانواده هنر بود.
نوربخش در ادامه بیان کرد: مگر می‌شود کسی اینگونه زندگی کند. علی مرادخانی منصب نبود؛ نامی قابل احترام برای همه بود و حرفی که می‌زد همه جا شنیده می‌شد. آدم با تدبیری بود و به واقع تکیه‌گاه ما بود. ما یکی از ستون‌ها و تکیه‌گاه‌های خود را از دست دادیم. استاد گنجه‌ای سرتان سلامت؛ این مرد در تمام این ۳۰ سال همنفس آقای مرادخانی برای حل مشکلات موسیقی بود. خدا می‌داند که در این چند روز چقدر نگران این مرد هستم و هرچه خواهش کردم با اصرار به مراسم آمدند. انشالله خدا سایه‌شان را مستدام بدارد.
مدیرعامل خانه موسیقی در ادامه صحبت‌هایش گفت: آقای مرادخانی از سال ۱۳۸۳ دیگر در مرکز موسیقی نبود و سمتی هم نداشت و هشت، نه سال در گوشه‌ای، در موزه موسیقی حضور داشت. در همه این هشت، نه سال جامعه موسیقی برای انجام همه امورشان به علی مرادخانی مراجعه می‌کردند که اتفاق جالبی است. از عاشیق‌های آذربایجان گرفته تا هنرمندان کردستان و لرستان تا همه اهالی موسیقی کشور، بی‌اغراق هیچکس نمی‌دانست علی مرادخانی چه کاره است؟
وی با اشاره به اینکه آقای مسجد جامعی به شجاعت مرداخانی به درستی اشاره کرده، گفت: همین اخیرا آقای سجادی یا عزیز دیگری گفتند چندی پیش یکی از عاشیق‌های آذربایجان پرسیده که هنوز مرادخانی وزیر است؟ در کل نگاه اهالی موسیقی به علی مرادخانی اینگونه بود. روزی که همایون خرم به رحمت خدا رفت، در دولت دهم نمی‌گذاشتند استاد شجریان جایی حضور یابد یا بخواند.
نوربخش در پایان گفت: شب پیش از تشییع زنده‌یاد خرم با مرادخانی صحبت می‌کردم و به او گفتم آقای شجریان فردا می‌خواهد در مراسم تشییع آواز بخواند. مرادخانی موافقت کرد و گفت بیاید و بخواند. این اتفاق افتاد و پس از آن آقایان گنجه‌ای و مرادخانی را بردند و بازخواست کردند. آقای مسجدجامعی درست گفتند، زنده‌یاد علی مرادخانی شجاعت داشت و تاوانش را هم می‌داد.
حجت‌الاسلام دعایی مدیر مسئول روزنامه اطلاعات در ابتدای این مراسم گفت: «بنده علاقه ویژه‌ای به مرحوم علی مرادخانی داشتم و ایشان برای من یک نمونه‌ای از پاکی، صفا و بی ریایی و مهم‌تر از همه تخصص و اشراف بر هنری که به آن تعلق داشت، بود. ایشان همیشه در مواقعی که از مسئله‌ای ناراحت و عصبانی بودیم، به ما امید می‌داد. در حوزه‌ای که تصدی داشت، دقیق بود، عزیز و باارزش بود و شخصیت و منش افراد را به خوبی درک می‌کرد و از هیچ کمکی برای افراد دریغ نمی‌کرد.
وی افزود: ایشان با وزرای زیادی همکاری کردند و در دوران تصدی جناب آقای مسجد جامعی، آقای مرادخانی در این عرصه پناه و ستونی بودند. آقای مرادخانی تو راه خدا را خوب رفتی و خداوند هم قلب‌ها و دل‌های نازنینی را به تو متوجه کرد. می‌دانم خیلی‌ها تو را دوست دارند.
دعایی در پایان بیان کرد: امیدوارم کسانی که علی مرادخانی را درک کرده بودند، از همان چهره خندان و متبسم که پر از درک و معنا بود تاسی کنند. بنده امیدوارم خداوند پاداش نیکو به مرحوم مرادخانی عطا کند. او واقعاً خدمت زیادی کرد که جا دارد به همین مناسبت یک نکته را بگویم. اینکه عزیزان به یاد هم باشیم زیرا به هر جا برسیم آخرین منزل هستی همین‌جاست و خوشا به سعادت فردی که برای این روز ذخیره‌های خوبی داشته باشد.
مجتبی حسینی (معاون هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی)،مهدی افضلی(مدیرعامل بنیاد رودکی)، منوچهر شاهسواری (مدیرعامل خانه سینما)، حجت الله ایوبی (دبیرکل کمیسیون ملی یونسکو در ایران)، محمدمهدی حیدریان، محمود دعایی (مدیرمسئول روزنامه اطلاعات)، احمد مسجدجامعی، عباس آخوندی، ابوذر ابراهیمی ترکمان، سید حسین شاهمرادی، داود گنجه‌ای، محمد سریر، حمید شاه‌آبادی (معاون صدا)، مرتضی کاظمی، محمدرضا نوروزپور، مهدی شفیعی، امین عارف‌نیا، حمیدرضا نوربخش، سید عباس عظیمی، محمد سریر، محسن رجب پور، فرشته طائرپور، شهرام صارمی، علی ترابی، رسول خادم از جمله افرادی هستند که در این مراسم حضور داشتند.
این گزارش در حال به روز رسانی است...