به گزارش هنرآنلاین به نقل از روابط عمومی فرهنگسرای ارسباران، آیین نکوداشت استاد سید جواد بدیع‌زاده با حضور اهالی موسیقی شامگاه پنجشنبه 12 اردیبهشت برگزار شد.
رضا مهدوی کارشناس مجری برنامه گفت: جای‌جای سرزمین ایران در دوران تاریخی سرشار از شخصیت‌های برجسته بوده و هست. جواد بدیع‌زاده پیامبر موسیقی ایران است. او نه‌تنها در موسیقی بلکه در عرصه اجتماعی، خانواده، دین‌داری و فرهنگی، سخنوری موفق بود و موسیقی او را عموم مردم درک می‌کردند. وی به‌واسطه بنیه و ریشه قوی با شعر و موسیقی الفت داشت.
مهدوی در ادامه افزود: بزرگان موسیقی ما شخصیت‌های موجه و بی‌نظیری هستند که باید موسیقی را با آن‌ها اندازه بگیریم. وقتی پرویز یاحقی ویولن می‌نوازد با روح سیال خود ایران را تداعی می‌کند. نوازندگی، خوانندگی، حنجره و آواز اصالت‌های درونی است که به‌واسطه روح الهی برون‌ریزی می‌شود و قابل کپی کردن نیست.
مهدوی با ابراز تأسفی از این که امروز گرایش موسیقی ایرانی به‌سوی غرب است اظهار داشت: آثار طنز بدیع‌زاده با لحن، شعر، موسیقی در بطن ایرانی بودن قابل درک و فهم است. وی نه برای شهرت بلکه برای بهره‌برداری نسل‌های بعدی می‌خواند و آثارش را حفظ می‌کرد. این موسیقی رگ و ریشه‌هایی دارد که با این نوآوری، ابزار و تکنولوژی نوین به آن نمی‌رسیم.
مهدوی تأکید کرد: جامعه موسیقی دچار رخوت شده و همه دنبال واژه استاد هستند. بزرگان و اساتید واقعی موسیقی ما امضا و اعتبار این مرزوبوم هستند و نیازی به واژه استاد ندارند. وی موسیقی ایرانی را به چاه نفتی تشبیه کرد که هنوز کشف نشده است. با به‌کارگیری آثار بزرگان و شناساندن آن‌ها به نسل‌های بعدی یک اعتباربخشی دوباره در فضای فرهنگی کشور ایجاد می‌شود.
الهه بدیع‌زاده یادآور شد: پدرم خیلی دوست داشت خاطراتش به چاپ برسد. چند بار آن‌ها را گم کرد اما دوباره خاطراتش را بازنویسی کرد. به هر حال به همت سید علیرضا میرعلینقی نگارنده مقدمه کتاب این اتفاق افتاد و از سوی نشر نی به چاپ رسید. "این کتاب در واقع تاریخ موسیقی ایران است."
کیوان بدیع‌زاده خاطرنشان کرد: من از هجده سالگی از خانواده دور شدم برای تحصیل به آلمان رفتم. تنها چیزی که یاد دارم این بود که در خانه ما همیشه به روی هنرمندان باز بود. من خاطرات پدرم را به آلمان بردم که دست‌نخورده بماند و همسرم آن را به زبان آلمانی ترجمه کرد و به چاپ رساند. پدرم سال 1937 برای پر کردن صفحه به آلمان آمد. صفحات در لندن و بمبئی هند نگه‌داری می‌شود و من سعی دارم صفحات را به خانه موسیقی ایران هدیه کنم.
مهران بدیع‌زاده کمی از خاطرات پدر گفت: زمانی که رادیو تأسیس شد او اولین خواننده رادیو بود و این که برنامه همه زنده اجرا می‌شد همین‌طور سال 1304 یک روز قرار بود در میدان حسن‌آباد صفحه‌ای از پدرم ضبط شود با عنوان "گل" و حتی از قبل برای ساخت ملودی وقت صرف نشد و بداهه یک کوک همایون تنظیم و قطعات آهنگ و شعر توسط عبدالحسین شهنازی نواخته و شعر را پدر زمزمه می‌کرد.
احمد مقدسی‌زاده با اعلام نوید تولید مجموعه آثار جواد بدیع‌زاده با خوانندگی سعید اسماعیل‌زاده و تهیه‌کنندگی علیرضا امینی اظهار داشت: شاید حضور من در مقابل بزرگان موسیقی پشت تریبون خوشایند نباشد اما به‌عنوان نماینده نسل جدید که با نگرش نو به موسیقی نگاه می‌کند خالی از لطف نیست.
مقدسی‌زاده با اشاره به این که مطالب آموزشی دانشگاه موسیقی به اشتغال بعد از تحصیل کمکی نمی‌کند در ادامه افزود: ایرادی به موسیقی آکادمی وارد نیست اما بازار کاری برای فارغ‌التحصیلان این رشته دیده نمی‌شود. وی تأکید کرد: بعد از مواجه شدن با آثار جواد بدیع‌زاده دیدم کاملاً از ردیف تأثیر می‌گیرد و با ارتباط تنگاتنگ آثار با کلام برای بازخوانی هم مشکل ایجاد می‌شود و هیچ تغییری نمی‌توانم ایجاد کنم چون موجب آسیب می‌شود. قرار شد آثار با تنظیم دقیق با کمترین تغییر در ملودی اورتور تولید شود.
به‌طور مثال قطعه "خزان" از این آلبوم به مدت هفت دقیقه است و برای مخاطب امروز که بیشتر چند جمله تکراری در موسیقی به گوشش می‌رسد نتوانستم به ساختار ملودی دست ببرم و تنها اورتورها را کمی تغییر دادم. سپس قطعه "خزان" از این آلبوم برای حاضرین پخش شد.
میرعلینقی دقایقی درباره پاپیولار و طنز اجتماعی در آثار جواد بدیع‌زاده برای حاضرین صحبت کرد.