سرویس موسیقی هنرآنلاین: آلبوم "سایه‌وار" به نوازندگی سه‌تار مسعود شعاری و تنبک پژمان حدادی با حضور این دو نوازنده در آموزشگاه "همساز" رونمایی شد.
در ابتدای این نشست مسعود شعاری گفت: من تابه‌حال آثار زیادی منتشر کردم که در تمام آن‌ها سبک موسیقی سنتی و کلاسیک بوده است. درواقع در کنار آثار تلفیقی به ژانرهای دیگر نیز پرداخته‌ام.
وی افزود: بخش‌های از این آلبوم سال گذشته و برخی امسال ضبط شد. ما آثار قدیمی را بازسازی کرده و در قالب یک آلبوم منتشر کردیم، پژمان حدادی نیز بعد از شنیدن ماحصل به‌دست‌آمده استقبال کرده و موافق انتشار آن در قالب یک آلبوم بود.
او ادامه داد: این اثر شامل آثار آهنگسازان قدیمی است که من بازسازی کرده‌ام و هم تک‌نوازی‌های من در آن اجرا شده که این تک‌نوازی‌ها به‌صورت بداهه بوده است. آثار قدیمی ظرفیت‌های بسیاری دارند که خیلی از آن‌ها به اعتقاد من هنوز به‌خوبی شنیده نشده‌اند و زیبایی‌هایشان کشف نشده است.
شعاری همچنین گفت: یک نکته که وجود دارد این است که عادت شنیداری مردم تغییر کرده و فضاهای به این شکل دور شده است، به نظرم اگر بتوانیم می در بازسازی و نواختن کار قدما دقت کنیم و در عین حفظ اصالتشان، بتوانیم زیبایی‌هایی هم به آن‌ها اضافه کنیم؛ مخاطب خودشان را پیدا می‌کنند. تمام این ملودی‌ها برای گوش ما آشنا بوده و من با این آثار زندگی کرده‌ام.
او درباره موسیقی‌های دستگاهی هم گفت: برای اینکه بتوان به موسیقی دستگاهی و فرم‌ها و ویژگی‌های آن دست پیدا کرد باید در ابتدا آن‌ها بشنوید بنوازید و زندگی کنید. بدون اینکه این مراحل را طی کنید نمی‌توانید به مفهوم و فرم آن برسید، من معتقدم آدم باید به پختگی برسد تا بتواند در این فرم کاری اجرا کند.
این نوازنده ادامه داد: اثری که الان می‌شنوید فرم موسیقی دستگاهی است. این فرم این‌گونه ایجاب می‌کرده که ساز کوبه‌ای جای بداهه‌نوازی نداشته باشد. موسیقی دستگاهی از پیشینیان به ما رسیده و ما هم در این آلبوم همان فرم را اجرا کرده‌ایم. اما از نظر صوتی چیزی که می‌شنوید برای شما جدیدتر و بدیع‌تر است. چراکه آثار علی‌اکبر شهنازی معمولاً برای تار نوشته و با همین ساز اجراشده‌اند. درعین‌حال بیشتر اجراهایش به‌صورت تک‌نوازی بوده و ساز کوبه‌ای همراهش نبوده است. اما در آلبوم پیش رو این آثار با سه‌تار اجراشده‌اند و تنبک هم به‌عنوان ساز کوبه‌ای در همه قطعه‌ها حضور دارد.
وی افزود: به اعتقاد من موسیقی دستگاهی به دو بخش تقسیم می‌شود، بخش اول صرفاً به اجرای فرم بود و بخش دوم بداهه‌نوازی‌ای است که بر پایه همان موسیقی دستگاهی است. ما در این اثربخش اول را پیروی کرده صرفاً به اجرای فرم اصلی موسیقی پرداخته‌ایم.
او تأکید کرد: من از مرزبندی‌ها در موسیقی خوشم نمی‌آید از اینکه دور خود و اطرافیانم خط قرمز بکشم اعتقادی ندارم. من نوازنده سه تارم و ممکن است که تجربه‌ای با این ساز بکنم که شیوه نوازندگی این ساز را مخدوش کند. اگر بخواهم چنین کاری بکنم، باید برای مخاطب شیوه را مشخص کرد. تنها مرزم این است که موسیقی را باید جدی گرفت و ماندگاری یک کار تنها در طول زمان و تاریخ مشخص خواهد شد.
این هنرمند در پایان نیز گفت: هرچه در این آلبوم می‌شنوید ساخته استادان موسیقی درگذشته است و تک‌نوازی‌های من نیز به‌صورت بداهه و برداشت من از گوشه‌های مختلف و ارتباط بین این گوشه‌هاست.
پژمان حدادی نیز گفت: موسیقی ما در بخش سنتی به‌قدری غنی است که در هر زمان مخاطب را حیرت‌زده می‌کند و موسیقی کلاسیک نیز در تمام دنیا جایگاه واقعی خود را داشته و از بین نخواهد رفت. از زمان حسین تهرانی به بعد، تنبک‌نوازی شکل گرفت و برهه‌ای بود که تنبک‌نوازی خیلی تکنیکی و پیشرفته نبود. اما الان خیلی پیشرفته شده و تکنیک‌های زیادی وارد این ساز شده است. اما در بخش هم‌نوازی این اتفاق نیفتاده است. ما نیاز داریم که نوازندگان تنبک بتوانند محتوای ملودی را درک کنند و با موسیقی دستگاهی آشنا باشند. متأسفانه نوازندگان تنبک همان تکنیک‌هایی که در تک‌نوازی استفاده می‌کنند را در هم‌نوازی با سازهای دیگر هم به کار می‌برند و این باعث از بین رفتنِ پیامِ ملودی در هم‌نوازی‌ها می‌شود.
وی افزود: ساز تنبک می‌تواند به‌عنوان یک ساز کوبه‌ای اصالت خود را حفظ کند اما در مقایسه با آثار گذشتگان باید به‌عنوان همراه کننده باشد. همچنین نوازندگان تنبک نیز باید با موسیقی دستگاهی آشنایی داشته باشند تا موفق‌تر باشند، من نیز در این آلبوم با سازم نقش همراه کننده را ایفا کرده‌ام.
او ادامه داد: انگیزه مهمی که من را وادار کرد به ایران بیایم مسئله آموزش بود، اما اتفاقات خیلی خوبی که در حال رخ دادن است من را برای ماندن مردد کرده است! دوست دارم دستاوردی که در این سال‌ها به دست آوردم را به نسل بعد منتقل کنم، من سال‌های متمادی در خارج از کشور تدریس کردم اما به آن دستاوردی که می‌خواستم نرسیدم به نظرم این اتفاق تنها در ایران رخ می‌دهد.
حدادی در پایان نیز گفت: این اثر مخاطبان مخصوص به خودش را دارد درنتیجه سود مالی زیادی برای ناشر نخواهد داشت.