گروه معماری هنرآنلاین: نورپردازی در معماری روز دنیا به عنوان یک شاخه علمی شناخته می‌شود. به کارگیری نور به گونه‌ای است که در درجه اول روشنایی فضا تامین شده و در درجه دوم از نظر بصری، کارکرد زیباشناسانه داشته باشد. نورپردازی مصنوعی طیف وسیعی از استراتژی‌ها را برای طراحی داخلی ارائه می‌دهد.
امروزه فضاهای مختلف تجاری، اداری به عنوان یک وسیله زیبایی‌شناختی برای افزایش جذب مشتری و فروش، بهبود عملکرد کارکنان و آرامش ساکنان، تحریک حواس و ایجاد مکان‌های دنج از نورپردازی مصنوعی استفاده می‌کنند.
نورپردازی زمانی معنا پیدا می‌کند که از لحاظ روشنایی، حداقل‌ها رعایت شده و طراح قصد برجسته نمودن بخشی از صحنه را داشته باشد. اینجاست که اکثر پارامترهای به‌کار رفته در این مبحث جنبه کیفی و زیبایی شناختی دارند. به‌طور کل وظیفه روشنایی، در محدوده «دیدن» خلاصه می‌شود به این معنی که وقتی اشیاء در حد قابل قبولی رویت می‌شوند ماموریت روشنایی به پایان رسیده؛ حال آن‌که نورپردازی به «لذت از دیدن» می‌پردازد. زمانی‌که یک پل، بنای تاریخی یا حتی فروشگاه، چشم‌نواز و زیبا به نظر می‌آید، نورپردازی آن اصولی انجام شده است.
علاوه بر دمای لامپ و نوع نور مورد نیاز برای هر فعالیت، می‌توانیم نورپردازی مصنوعی را در خانه‌ها به عنوان یکی از اجزای برجسته محیط بررسی کنیم. برای این کار می‌توان به وسایل نورپردازی مختلف و استراتژی هایی فکر کرد که یک عنصر معماری را تقویت می‌کنند.
مدل‌های زیادی از چراغ‌های روشنایی در بازار وجود دارد که کیفیت‌های متفاوتی را به یک محیط می‌آورند و آن را کاملا متحول می‌کنند. آنها می‌توانند آویز، روی زمین، روی میز، توکار یا حتی بخشی از طراحی معماری باشند.
در این گزارش به معرفی راه‌های مختلف برای ترکیب نورپردازی مصنوعی به عنوان یک عنصر برجسته در طراحی داخلی می‌پردازیم.
چراغ آویز
چراغ کف
چراغ رومیزی
چراغ توکار
