گروه معماری هنرآنلاین: در سراسر جهان، موزهها بهعنوان نشانههای فرهنگی عمل میکنند، فضاهایی با اهمیت که اغلب به نمادهای تعیینکننده مناظر معماری شهری تبدیل میشوند. از نمونههای تاریخی میتوان به موزه لوور در فرانسه اشاره کرد که همچنان میلیونها بازدیدکننده را به خود جذب میکند.
با این حال، همهگیری مداوم، اوضاع را تغییر داده است. تعداد بازدیدکنندگان کاهش یافته و این امر مستلزم تغییر در نحوه اداره موزهها است. همچنین در مورد چگونگی تکامل موزهها در آینده، دو دیدگاه حائز اهمیت است، از دیدگاه فضاهای مورد استفاده با توجه به فنآوریهای در حال ظهور، و از دیدگاه سیاسی استرداد اشیا موزهها به قلمرو قانونی خود.
یکی از این فناوریهای نوظهور «واقعیت افزوده» یا AR است که به آرامی وارد فضاهای مختلف شده است. واقعیت افزوده یک تجربه تعاملی از دنیای واقعی است که واقعیت را با نسخه تغییریافتهای که بالای آن قرار گرفته است، نمایش میدهد. در زمینه موزه، واضحترین کاربرد AR در توضیح ساده، افزودن اطلاعات اضافی یا متون بیشتر است.
همانطور که فناوری «واقعیت افزوده» تثبیت و تقویت میشود، طراحی موزهها از نقطه نظر فضا، شاهد تغییر به سمت فضاهای کوچکتر البته با گسترش بیشتری خواهد داشت. در مناطق شهری امروزی ما شاهد افزایش جمعیت هستیم و با افزایش تقاضا برای فضا، موزههای جدید در آینده شاید ردپای بسیار کمتری داشته باشند. با این حال، این لزوما منجر به کاهش تجربه موزهگردی نمیشود. به عنوان مثال، در سال ۲۰۲۱، گالری ملی در لندن، مجموعههای موجود در گالریهای مختلف خود را به خیابانهای شلوغ مرکز لندن برد، جایی که مردم میتوانستند با اسکن کدهای QR روی دیوار، آثار هنری را فعال کنند. مجموعهها در واقع از محدوده گالری به قلمرو عمومی قابل دسترس منتقل شدند و مخاطبان بیشتری از این مجموعهها بازدید کردند.
موزه بریتانیا که مجموعهای دائمی از هشت میلیون اثر را در خود جای داده، یکی از بزرگترین موزههای جهان است. با این حال، چگونگی دستیابی موزه به برخی از این آثار کاملا مشخص نیست. گنجینههای باستانشناسی از مکانهایی به دور از هم مانند نیجریه، مصر و یونان در این موزه یافت میشوند که در جنگهای استعماری غارت شدهاند.
اخیرا پروژه چندرسانهای Vice World News شرایطی رو مهیا کرده که بازدیدکنندگان میتوانند از این آثار غارت شده دیدن کنند. فیلترهای اینستاگرام و ... به آنها این امکان را میدهد تا این آثار در مجموعههای موزه بریتانیا مانند برنزهای بنین، سنگ روزتا و مرمرهای پارتنون را اسکن کنند. در واقع این یک راه مفید برای دور زدن محدودیتهای فیزیکی معماری است.
بر طبق تحقیقات شرکت معماری امریکایی گنسلر در سال ۲۰۱۵، بازدیدکنندگان ترجیح میدهند به صورت خودگردان از موزهها بازدید کنند چون میتوانند کنترل بیشتری بر آنچه میبینند، داشته باشند و روشهای جدیدی برای تعامل با موزه داشته باشند. پروژههایی مانند پروژه Vice World News، با بهرهگیری از AR، ابزارهای مفیدی برای پیشبرد این خود جهتدهی هستند و همچنین به نقش معماران ماهر در طراحی موزهها کمک خواهد کرد، بدون اینکه همیشه منجر به معماری فیزیکی شود. با این وجود، فضاهای موزه هم به شکل تعاملی و هم فیزیکی، همچنان برای رسیدن به راحتی مخاطبان طراحی میشوند.
موزه سونوروس در کپنهاگ میزبان مجموعه گستردهای از ابزارهای تاریخی موسیقی است. در این موزه چهار استودیو صدا وجود دارد که با روکش چوب گرم پوشیده شده و به عنوان کلاسهای درس تعاملی طراحی شدند. معماری این موزه به شکلی است که علاوه بر استفاده بعنوان کلاس درس، برای اجرا هم استفاده میشود.