سرویس معماری هنرآنلاین: حمید فتوره‌چیانی، معمار "خانه کبوتر"، تأکید بر هویت در معماری امروز را نیازمند رفع گام‌های نخست در این عرصه دانست و در این باره گفت: متأسفانه ما هنوز در برخی مباحث اولیه نظیر قوانین و مقررات برای ساخت بناهایی سازگار با محیط دچار مشکل هستیم، بنابراین صحبت درباره هویت سخت و مشکل‌ساز است.
او ادامه داد: به نظر شما یک معمار در خیابانی که کامل با نمای رومی پوشیده شده، آیا می‌تواند یک کار بومی ارائه دهد؟ و این سوال مطرح می‌شود که اقدام درست در این راستا چیست؟ یک معمار در وهله نخست باید زمینه را مد نظر قرار دهد و به ملک‌های اطراف پروژه احترام بگذارد زیرا حرکتی در خلاف جهت آنچه که وجود دارد، ریتم را از بین می‌برد و نوعی آشفتگی ایجاد می‌کند. این توجه به زمینه و زمینه‌گرایی امری است که در تمام دنیا به آن توجه می‌کنند.
این معمار تصریح کرد: معمار باید هماهنگ و سازگار با اطراف خود حرکت کند اما از آنجایی که شهرهای ما آشفته هستند، این سازگاری امری بسیار سخت و غیرممکن نشان می‌دهد، بنابراین انجام کار درست امری بسیار مشکل است.
فتوره‌چیانی بر لزوم نظارت بر قوانین اجرایی در معماری و شهرسازی تأکید کرد و گفت: باید در راستای حل مشکلات عرصه معماری و شهرسازی، کارگروه‌ها و یا گروه‌هایی با حضور معماران تشکیل شود که بتوانند بر روند فعالیت ارگان‌ها و نهادهای تأثیرگذار نظیر شهرداری نظارت داشته باشند کما اینکه ما در کمیته نما چنین اقدامی را شاهد هستیم. در واقع کمیته نما با خط و معیارهای خاصی سعی دارد که شهر را آهسته تغییر دهد.
او خاطرنشان کرد: تأکید بر هویت در این مرحله بسیار زود خود را نشان می‌دهد، زیرا هویت اساساً بحثی فلسفی است بر همین مبنا تعریف هر فرد از هویت با دیگری متفاوت است و هر شخص از منظر و نگاه خود به آن می‌نگرد چرا که ما هنوز یک زبان مشترک در این عرصه به دست نیاورده‌ایم.
این هنرمند معمار، رفع ناهماهنگی‌های موجود در فضای شهری را امری ضروری دانست و اظهار کرد: ما به یک مرز مشترک در صحبت‌هایمان نیاز داریم تا بدانیم آنچه را که هویت می‌نامیم، دقیقاً چیست؟ متأسفانه در شرایط کنونی، شهرهای ما ریتمی را تداعی نمی‌کنند و یک ناهماهنگی خاص در دل این فضاها وجود دارد. این در حالی است که می‌بینیم مدام با ساختمان‌های تازه بر این آشفتگی و ناهماهنگی شهر افزوده می‌شود و برخی از سازندگان بدون توجه به زمینه، بناهایی را اجرا می‌کند که زندگی شهر و آرایش آن منطقه را بر هم می‌زند.
فتوره‌چیانی ادامه داد: به نظرم کل بدنه شهر ما و از جمله حیات آن دارای مشکل است. در واقع شهرهای ما بیمار اورژانسی هستند که علائم حیات خود را از دست داده‌اند، بنابراین ابتدا باید در راستای بازگشت حیات به شهر تلاش کنیم و فاصله بسیاری تا رسیدن به هویت پیش رو داریم.
او افزود: باید در مرحله نخست قوانین و ضوابط را به نحوی اجرا کنیم که هر منطقه طبقه‌بندی خاصی داشته باشد زیرا معماری بدون اجتماع تعریف مشخصی ندارد، بنابراین وقتی تعریف ما از اجتماع و طبقات دارای مشکل است نمی‌توانیم، معماری مناسبی را ارائه دهیم.
این معمار تأکید کرد: ما باید ذائقه و سلیقه مخاطب را تربیت کنیم اما متأسفانه هنوز برخی از تصمیم‌گیرندگان در جامعه کنونی، درکی از دانش کافی برای این نوع جریان‌سازی‌ها ندارند در نتیجه ما در یک چرخه تکراری مدام حرکت می‌کنیم.
فتوره‌چیانی با اشاره به از بین رفتن باغ‌های تهران، گفت: شمال تهران به عنوان شش‌‌های شهر شناخته می‌شود اما متأسفانه سیاست‌گذاری‌های غلط سبب شده که باغ‌ها و بناهای با ارزش این منطقه از بین بروند و در نتیجه شاهد خفگی پایتخت باشیم.
او در پایان گفت: وقتی هنوز ما در قوانین اولیه و مباحثی نظیر ارائه خدمات به افراد معلول جامعه، هماهنگی با زمینه و ... دچار مشکل هستیم، نمی‌توانیم از هویت صحبت کنیم، زیرا هویت زاییده رشد ذائقه و سلیقه مردم است. در واقع مشکلات ما هنوز در گام‌های نخست قرار دارد و برای رسیدن به مباحث درونی و هویتی راه طولانی‌ای را در پیش داریم.