سرویس معماری هنرآنلاین: علیرضا شرافتی، معمار و شهرساز باسابقه، معضلات امروز ایران در حوزه معماری را حاصل مجموعه عوامل مختلف دانست و در این باره به خبرنگار هنرآنلاین گفت: ما در ایران یک سری معضلات در معماری ایران داریم که مجموعه مشکلات امروز را رقم زده‌اند زیرا معماری اساسا یک حوزه بینارشته‌ای است که یک پا در اقتصاد، یک پا در سیاست و یک پا در فرهنگ و هنر دارد و عملا به تمام این عوامل وابسته است.

او افزود: معماری از جمله رشته‌های گسترده‌ای است که با تمام رشته‌ها در ارتباط است بنابراین وقتی سایر بخش‌ها و رشته‌هایی که با معماری در ارتباط هستند، در درون خود مشکلاتی دارند، خواه ناخواه بر معماری تاثیر می‌گذارند.

برنده رتبه نخست در جایزه معمار سال 94، بر لزوم یک نگاه جامع در عرصه معماری تاکید کرد و گفت: با توجه به مباحثی که مطرح کردم، هیچگاه یک معمار به تنهایی نمی‌تواند تمام مشکلات را حل کند و بر آن فائق شود بنابراین برای رفع معضلات معماری باید تمام بخش‌های متصل به این حوزه، اصلاح شوند تا بتوانیم هم مسیر با تمام ارکانی که یاد کردم، فعالیت کنیم.

شرافتی با اشاره به نمونه‌های موفق معماری در کشور، اظهار کرد: نمونه‌های موفق از جمله اتفاقاتی است که به ندرت می‌بینیم و بسیار پراکنده است بنابراین نمی‌تواند به صورت جریان فعالیت کند؛ زیرا در صورتی ما می‌توانیم یک جریان را در معماری شاهد باشیم که هماهنگی و همراهی در تمام رشته‌ها رخ دهد اما متاسفانه ما در رشته‌های دیگر نیز چنین مشکلاتی را شاهد هستیم و قاعدتا این مشکلات به معماری تسری می‌یابد و ما باید ریشه بسیاری از معضلات را در مجموع و کلیت جامعه جستجو کنیم.

او درباره علت سوق یافتن جامعه معماری به سمت فرمالیسم، بیان کرد: البته با قاطعیت نمی‌توان گفت که جامعه معماری به سمت فرمالیسم سوق یافته است اما شاید تقاضای زیاد کار، تعداد بالای فارغ‌التحصیلان، عرضه اندک کار و شرایط نامناسب توزیع کار، باعث شده که برخی از افراد از معماری به عنوان تبلیغ خود استفاده کنند.

این معمار برجسته، جلب توجه را از جمله انگیزه‌های حرکت معماری به سمت فرمالیسم خواند و بیان کرد: یکی از دلایل سوق یافتن معماری امروز به سمت فرمالیسم این است که برخی به دنبال خودنمایی از طریق معماری هستند بنابراین دوست دارند در نخستین کاری که انجام می‌دهند، بیشترین توجه را کسب کنند که البته یکی از دلایل پرطرفدار بودن فرمالیسم نیز به شمار می‌رود اما چنین روندی یک سری معایب دارد که باید به صورت جدی و کارشناسی بررسی شود.