سرویس معماری هنرآنلاین: مراسم نکوداشت و زادروز دکتر جهانگیر درویش در گالری فرمانفرما با حضور ایران درودی، سید محمد بهشتی، احمد محیط طباطبایی و.... برگزار شد. در ابتدای این مراسم تکتم فرمانفرمایی با خوشامدگویی به حضار، زادروز دکتر درویش در روز 13 شهریور را تبریک گفت و سپس مهندس بهشتی به سخنرانی درباره دکتر جهانگیر درویش پرداخت.
بهشتی با اشاره به معماری معاصر ایران گفت: ما وقتی معماری معاصر ایران را بررسی می‌کنیم، تعداد افرادی که آثاری را در این دوره پدید آوردند و آبرویی برای معماری معاصر خریدند، خیلی زیاد نیستند. در سال یک‌صد میلیون مترمربع ساختمان در ایران ساخته می‌شود. یعنی ما سالی یک‌صد میلیون متر مربع فرصت داریم کار خوب انجام بدیم، ولی متأسفانه در تاریخ معاصر ایران، ما معکوس عمل کردیم و سالی یک‌صد میلیون کار بد ساخته‌ایم.
وی افزود: در این میان معدود معمارانی هستند که از سویی سواد کافی دارند و از سویی دیگر از ذوق و سلیقه کافی برخوردارند؛ همچنین از مسئولیت و وجدان کافی بهره می‌برند. معمولاً این دسته معماران خلاف جریان عمومی حاکم بر معماری معاصر ایران باید حرکت کنند. معمولاً این مسیر برای معمارانی که بخواهند اثری ماندگار خلق کنند ناهموارتر است. دکتر درویش یکی از همین معماران هستند و کارهایی که انجام داده‌اند آثاری ارزشمند و ماندگار هستند. من خوشبختانه در یکی از پروژه‌های آقای درویش، ساختمان صدا و سیما حضور داشتم و همکاری کرده‌ام. ارزش‌های این اثر را از جهت سلامت معماری می‌توان دید و درک کرد. یک توفیق دیگری که برای من وجود دارد، اینکه با جناب درویش هم‌دانشکده‌ای هستیم و ایشان سال بالایی من محسوب می‌شود و همیشه در دانشگاه سال بالایی خیلی محترم است و از یک حقوق ویژه‌ای برخوردار است.
وی افزود: یکی از ویژگی‌های معمارها ذوالفنون بودن است یعنی دارای فن‌های مختلف هستند. یک معمار می‌تواند یک نقاش خوب باشد، معمارها در تئاتر، سینما و حوزه‌های مختلفی دست دارند، آقای درویش نیز یکی از معماران ذوالفنون است و امیدوارم سال‌های سال از حضور و ذوق و دانش ایشان بهره‌مند شویم.
پس از پخش ویدئویی از آثار و صحبت‌های جهانگیر درویش، ایران درودی به بیان صحبت‌هایی در رابطه با نحوه آشنایی با درویش و خصوصیات اخلاقی او پرداخت، او ابتدا زادروز دکتر درویش را تبریک گفت و در ادامه افزود: حدود پنجاه سال است که دکتر درویش را می‌شناسم، او یکی از مفاخر و یکی از ارزشمندترین‌های ایران است. ایشان موزه ایران درودی را به من هدیه کردند، معماری این خانه-موزه اثر آقای درویش است و من از سال‌هایی که در تلویزیون کار می‌کردم با جهانگیر درویش آشنا شدم، زمانی‌که او ساختمان سیزده طبقه تلویزیون را می‌ساختند. زمانی‌که در تلویزیون به عنوان تهیه‌کننده و کارگردان کار می‌کردم جلساتی را در تلویزیون برگزار می‌کردم که به تنهایی تصمیم نگیرم یکی از تصمیم‌گیرنده‌ها خوشبختانه دکتر درویش بود. این جلسات موجب آشنایی من با خانواده ایشان شد، آشنایی با همسر و دو فرزند درویش.
وی افزود: به حق جهانگیر درویش یکی از هفت معمار برتر دنیا است که در سال 2002 برگزیده شد و این انتخاب برای ما ایرانیان افتخار است. من بسیار از جناب دکتر درویش یاد گرفتم، بخصوص از او فروتنی، تواضع و آرامش را آموختم. من داشتن هم‌وطنی چون شما را به خودم و دیگران تبریک می‌گویم و امروز روز مبارکی برای هنر و فرهنگ ایران است.
پس از سخنرانی ایران درودی، دکتر جهانگیر درویش در روز تولدش و در میان آثارش در گالری فرمانفرما در مورد سالها فعالیت هنری خود سخن گفت: من با کارم زندگی کردم. یک چیزهایی در این حرفه وجود دارد که مهمتر از آن چیزی است که ما در ظاهر ساختمان می‌بینیم. اولاً آن زمان به شکل مزایده‌ای پروژه‌ها واگذار می‌شد و به یک‌باره دستور آمد که ساختمان‌ها از بتون آرمه و ضد زلزله باشند.
او در ادامه صحبت‌هایش به مرور خاطراتی در دوران فعالیتش پرداخت: مشغول انجام یک پروژهای متعلق به کارخانه مرسدس بنز بودم که شخصی پیشنهاد ساخت پروژهای متعلق به رئیس پلی‌تکنیک را به من داد. من هم طرحی کشیدم پر از خط که هیچ چیز از میان این خطوط قابل دریافت نبود. مدیر پروژه وقتی پلان را دید گفت: این طرح را از کدام طرف باید دید؟ جهت آن بالا است یا پایین؟ و نهایتاً او کار را به من واگذار کرد. معتقدم باید همیشه در کار رُک باشیم و صادقانه رفتار کنیم و اگر به نفع مردم کار کنیم حتماً موفق خواهیم شد.
در ادامه این مراسم دکتر روزبه خسروی در مورد آثار دکتر درویش به سخنرانی پرداخت، او با اشاره به فعالیت‌های خود گفت: برای من جای بسی خشنودی است که پس از چهل و اندی سال بازگردم به آن روزها، زمانی که در مجله هنر و معماری در خدمت آقای دکتر درویش بودم و برای تهیه گزارش از پروژه‌هایی که در سطح شهر انجام می‌شد خدمت معماران و مهندسان می‌رسیدم. یکی از آن پروژه‌ها ورزشگاه تختی بود که طراح و معمار آن دکتر درویش بودند. در آن دوران، من نزدیک به یک‌سال به دفتر ایشان در خیابان ولیعصر مراجعه می‌کردم و به اتفاق ایشان که اکثراً با لباس کار هم بودند به کارگاه استادیوم تختی می‌رفتیم. پروژهای که برای نخستین بار با سیوهای نوین در ایران در حال احداث بود.
وی ادامه داد: در گذشته صرفاً تخصص و دانش در کار ملاک نبود بلکه گذر از آزمون‌های اخلاقی و مسئولیت‌پذیری گام اول در شروع هر کاری بود. آقای دکتر درویش بسیار اخلاق‌مدار بود و من خیلی از نکات اخلاق حرفه‌ای را از ایشان الگو گرفتم. یکی از ویژگی‌های ایشان اتود زدن درجا بود. ایشان در محل و در لحظه کار را اتود می‌زد و به نتیجه می‌رساند و نیاز نبود که کاغذ پشت کاغذ و نقشه پشت نقشه بکشد. در مورد روابط ایشان با همسرشان هم باید گفت ایشان الگوی با هم بودن هستند و من نبودند بلکه ما بودند. آنها سال‌های سال در کارگاه‌شان کنار هم کار کردند و با هم یکی بودند. ما تصویر کارها و آثار ایشان را بارها در مجله هنر و معماری منتشر کردیم و به چاپ رساندیم. امیدوارم سایه ایشان بر سر معماری ما همچنان باشد.
در ادامه این مراسم جشن تولد استاد درویش با حضور هنرمندان و معمارانی همچون علیرضا قلی‌نژاد، عمید مسعودی، حسن اوصانلو، محمدمهدی محمودی، فرشاد فرهی، امیرمسعود دباغ، سیاوش تیموری، مهدی ریاضی، پرویز طلایی، عبدالرضا زکایی، حسن ملک، گودرز معنوی، حمیدرضا ناصرنصیر و منوچهر صوراسرافیل برگزار شد.