سرویس معماری هنرآنلاین، سیروس باور، دکترای معماری و مدرس دانشگاه برگزاری مسابقات معماری را گامی در راستای میدان دادن به جوانان خواند و در این باره به خبرنگار هنرآنلاین گفت: من فکر می‌کنم مسابقاتی که در زمینه معماری برگزار می‌شوند، برای جوانان زمینه‌ساز و مفید هستند زیرا آنان را تشویق می‌کند که کاری را آغاز کنند و برای رسیدن به جوایز فعالیت کنند.
او افزود: قطعاً نتیجه تکاپو و تلاش جوانان و معماران در راستای دستیابی به جوایز، رشد و شکوفایی در عرصه هنر معماری است البته جوایز انتخابی دارای وجوه متفاوتی هستند و هرکدام بُعد خاصی از یک مجموعه را مد نظر قرار می‌دهند اما در مجموع یقیناً مفید واقع می‌شوند.
عضو هیئت داوران دومین دوره جایزه ساختمان سال بیان کرد: مبالغ جوایز انتخابی و متفاوت هستند اما به طور حتم در انگیزه‌دهی به شرکت‌کنندگان مؤثر است و به نظر من جایزه ساختمان سال برای ساختمان‌ها و پروژه‌های کوچک‌تر تعرفه بالایی است.
باور تصریح کرد: مسابقات این حسن را دارند که جوان‌ها به واسطه آن شروع به طراحی می‌کنند زیرا به حدی فضای کاری این حوزه خراب شده است که عملاً آنچه ساخته می‌شود معماری نیست و ساختمان‌سازی به شمار می‌رود.
او تفاوت در نحوه قضاوت را از وجوه تمایز جایزه ساختمان سال خواند و تأکید کرد: بدیهی است که داوران مسابقات نباید خود یا افرادی که با آنان رابطه دارند، در این مسابقات شرکت کنند اما متأسفانه من در بسیاری از مسابقات شاهد چنین اقدامی بوده‌ام در حالی که این مسئله از نظر معیارهای بین‌المللی اشتباه است به همین خاطر در جایزه ساختمان سال چنین مسئله‌ای به صورت جدی پیشگیری شده است.
مؤلف کتب معماری از جمله نگاهی به پیدایش معماری نو در ایران ادامه داد: من به دلیل مشکلاتی که در نحوه داوری مسابقات دیدم مدت‌های مدیدی در این راستا فعالیت نکردم اما روند جایزه ساختمان سال و معیارهای درست داوری سبب شد که تصمیم به حضور در این برنامه پیدا کنم.
باور درباره لزوم بازدید از پروژه‌ها در جایزه ساختمان سال گفت: در مورد جوایزی که مسابقات صرفاً بر اساس عکس و شیت مسابقات است، داوران نباید نام شرکت کنندگان را بدانند اما در مورد ساختمان سال باید از محل بازدید شود و مشخصات معمار به صورت کامل به داوران اعلام شود زیرا آنان باید از بنای خود و طرحی که ارائه داده‌اند، صحبت کنند.
او با اشاره به تفاوت قضاوت پروژه‌ها با ساختمان‌های ساخته شده، بیان کرد: اغلب داوری‌ها بر اساس خواسته افراد هیئت داوری انتخاب می‌شود و داوران شناخت خود را ملاک قضاوت و داوری می‌کنند در حالی که باید به مسئله کاربر نیز توجه ویژه داشت.
این مدرس دانشگاه تصریح کرد: باید داوران بررسی کنند تا بدانند که کاربر از نظر روانی تا چه حد با ساختمان همخوانی دارد و می‌تواند در آن فضا به اهداف مورد نظر خود دست یابد زیرا این کاربر است که در آن فضا سکونت دارد بنابراین باید ساختمان با خواسته‌های او همراه باشد.
باور تأکید کرد: البته جدای از نظر کاربر، داوران باید وجوه هنری، تناسبات، هماهنگی فضاها و ... را مد نظر قرار دهند تا مطمئن شوند که همه اجزاء ساختمان یا پروژه مورد نظر مانند یک سمفونی در هماهنگی کامل است.
او توجه به روانشناسی محیط را نیز از دیگر الزامات داوری خواند و بیان کرد: هیئت داوران باید علاوه بر نظرات کاربر و توجه به وجوه پروژه روانشناسی محیط را نیز مد نظر قرار دهند چرا هر پروژه و ساختمانی را نمی‌توان در هر فضایی پیاده کرد.
این مدرس دانشگاه تصریح کرد: بر مبنای علم معماری هر محیطی، معماری منحصر به خود را می‌طلبد و باید یک مهندس معمار انرژی محیط را برای طرح خود مد نظر قرار دهد. بنابراین قضاوت بر روی مسابقات معماری صرفاً معیارهای فیزیکی نیست و ابعاد روانی را نیز در بر می‌گیرد و لازم است که برای تشخیص آن هیئت داوران از افراد خبره و با تجربه‌ای باشند.