سرویس معماری هنرآنلاین: طرح توسعه موزه جدید هنرهای معاصر معاصر نیویورک درمنهتن طبق پیش بینی‌ها تا 2019 به سرانجام خواهد رسید.
موزه جدید هنرهای معاصر معاصر نیویورک محصول یک دیدگاه جست و جو گر برای ایجاد یک مرکز اصلی سیاسی برای هنرهای معاصر در شهر نیویورک است. نام این موزه با هدف متمایز کردن خود از مراکز هنری دیگر ، با تمرکز بر هنر، هنرمندان نوظهور، روحیه پیشگامی خود را در بر دارد.
طی دو دهه اخیر پس از تأسیس آن در سال1977، این موزه شهرت زیادی برای برنامه‌های هنری برجسته خود به دست آورد و نهایتاً از منزل نامرئی خود در یک اتاق زیر شیروانی ، به مراتب بالا رفت.
در سال 2003 ، شرکت معماری ژاپنی سانا،برای دست یابی به تماشاگران بیشتر و به هدف ایجاد یک مرکز بصری، مأموریت طراحی یک مرکز وقف شده برای این موزه را به عهده داشت.
افزایش فضای نمایشگاهی مهم‌ترین موضوع در طراحی موزه جدید بوده است که بیشتر مورد توجه فضای محبوس و به هم انباشته ساختمان قدیمی موزه جدید است. فضای تردد کاهش یافته تا اندازه گالری‌ها افزایش یابد به راه پله ای که میان طبقه سوم و چهارم قرار گرفته ، فقط 3 فوت می‌باشد که کمترین فضای اجازه داده شده توسط قوانین ساخت و ساز شهری است.
در اینجا ، عرض باریک راه پله و ارتفاع زیاد سقف با هم ترکیب شده‌اند تا یک تجربه فضایی مهیج ایجاد کنند.
گالری‌ها تقریباً بدون پنجره هستند ، فضای دیوار به روزنه‌های عمارت اولویت دارد . جا به جایی جعبه‌های سازنده ساختمان در واقع یک راه حل برای ورود نور طبیعی به گالری‌ها از طریق پنجره‌های سقفی در جلو آمدگی‌های به وجود آمده می‌باشد. در هنگام شب ،نور مصنوعی تولید شده در فضای داخلی گالری‌ها از طریق پنجره‌های سقفی سرازیر شده و توسط پوشش‌های آستری منتشر می‌شود و به آرامی ساختمان را روشن می‌کند. ساختار سقف گالری‌ها در معرض دید عموم قرار دارد تا آثار هنری از آن آویزان شود که مجدداً فضای نمایشی بزرگ‌تر و قابل انعطاف تری را فراهم می‌کند.
نمای شهر توسط پنجره‌های وسیع در طبقه‌های بالاتر به نمایش گذاشته می‌شوند که مانع از بازدید کننده می‌شود تا شهر و موزه را به هم گره بزند. این ساختمان هم چنین فضای ساختاری خود را با استفاده از مصالح صنعتی منعکس می‌کند که در واقع آنچه معماران به عنوان "ناهمواری" توصیف می‌کنند، منعکس می‌نماید. فضای خارجی در دو لایه از توری آلومینیوم پوشانده شده است که یک نمای بافته شده سوسو زننده ایجاد می‌کند. از آنجایی که توری استیل بیشتر در ساختمان سازی استفاده می‌شود، آلومینیوم به عنوان ماده دارای رنگ روشن تر و نیمه شفاف تر انتخاب شده است که حس روشنایی بیشتر ایجاد می‌کند. این توری لبه‌های ساختمان را ملایم تر کرده و به آن اجازه می‌دهد در فضای اطراف خود محو شده و به میزان شفافیت آن بیفزاید.
منبع: designboom