سرویس معماری هنرآنلاین: انعطاف‌پذیری و عدم قطعیت کانسپت اصلی علیرضا تغابنی در پروژه "خانه شریفی‌ها" است. حرکت اتاق‌های چرخان، کیفیت فضاهای داخلی و فرم بیرونی بطور مداوم تغییر کرده و به باز و بسته شدن و در حقیقت درونگرا و برونگرا شدن پروژه می‌انجامد. این تغییرات درفصول مختلف یا در سناریوهای عملکردی می‌توانند مورد استفاده قرار گیرند.
این باز و بسته شدن، به مانند خانه‌های قدیمی کیفیت‌هایی چون «زمستان نشین» و «تابستان نشین» ارائه می‌کند تا در تابستان حجمی باز، شفاف، پر از خلل و فرج و دارای تراس‌های عمیق و بزرگ و در زمستان‌های تهران که تراس کمتر به کار می‌آید، حجمی بسته، بدون تراس و با حداقل بازشو طراحی شود.
نوع استفاده از فضاها هم می‌تواند امکانات متفاتی به ساکنان بدهد. بطور مثال، اتاق مهمان که در طبقه دوم قرار دارد، با سناریوی حضور یا عدم حضور مهمان می‌تواند تغییر شکل دهد و یا اتاق‌های کار و فضای صبحانه خوری (اتاق گردان‌های طبقه سوم و اول) بر اساس نوع عملکرد و نیاز ساکنین می‌توانند تغییر حالت دهند.