گروه مد و لباس هنرآنلاین: مینو محمدی از هنرمندان عرصه دوختهای سنتی که علاوه بر تحصیل در زمینه طراحی پارچه و لباس، در رشته گردشگری نیز به تحصیل پرداخته است، درباره اهمیت و جایگاه دوختهای سنتی و سوزن دوزیهای ایرانی در توسعه صنعت گردشگری به خبرنگار هنرآنلاین گفت: هرچند که در سالهای اخیر و به دلیل شیوع ویروس کرونا، مسیر صنعت گردشگری دچار تحول شد و نه فقط ایران که بسیاری از کشورهای جهان از این فرصت تا اندازه بسیاری محروم شدند اما به موازات آن به ویژه از پس توجه به مقوله هنر درمانی، دوختهای سنتی مجدد رواج یافتند و اکنون با گذشت بیش از دو سال از شیوع این بیماری شاهد آنیم که مجدد صنعت گردشگری رو به رونق گذاشته است و این دو عرصه در پیوندی عمیق با یکدیگر رو به جلو پیش میروند.
محمدی تصریح کرد: در این میان کشورمان ایران دارای جاذبههای بسیار متنوعی در زمینه جذب گردشگر است که در کنار سایر موارد، بر این مهم تأکید دارم که هنر سوزن دوزی در ایران نه تنها طی سالیان متمادی نظر گردشگران را به خود جلب کرده است بلکه بانوان سوزن دوز در تمام مناطق کشور و سایر استانها، از اقطاب گردشگری در ایران به شمار میآیند.
این هنرمند عرصه دوخت های سنتی به ویژه در زمینه پته دوزی با تأکید بر اینکه همانطور که مقوله مد بر بسیاری از مناسبات اجتماعی اثرگذار است، می تواند رونق گردشگری را نیز به دنبال داشته باشد، اذعان داشت: به لطف پدیدههایی همچون دوختهای سنتی، نوعی بومی سازی ارزشمند در این زمینه شکل گرفته که در ادامه روز به روز شاهد رشد تمامی دوختهای سنتی ایرانی به موازات یکدیگر هستیم. البته توجه به امر آموزش و پرورش اساتید کاربلد در این زمینه میتواند یکی از رموز ماندگاری و بقای موفقیت به شمار رود.
او افزود: البته توصیه من به هنرجویان جوانتر این است که در صورت امکان از آموزشهای حضوری در زمینه دوخت مورد نظر خود بهره گیرند چرا که هر چند کرونا به توسعه روشهای آموزشی مجازی کمک کرد و امکان دسترسی آحاد مردم در سراسر کشور به مربیان حاذق فراهم آمد اما با توجه به وجود نکات بسیار ظریف در هر یک از این دوختها، آموزش حضوری نزد اساتید میتواند تأثیر بیشتر در فرایند آموزش داشته باشد.
محمدی در پایان گفت: دوختهای سنتی و به طور کلی هر مقولهای مرتبط با مد و لباس ایرانی چنان ریشهدار و اصیلند که حتی با وجود ظهور بارقههای مدرنیته در سراسر جهان امروز شاهدیم بسیاری از برندهای مطرح از این هنرها به فراخور در فرآیند طراحی لباس و سایر اجزای پوشیدنی بهره میگیرند و با توجه به گستره دامنه کار، جوانان میتوانند به عنوان یک منبع درآمد به عرصه دوختهای سنتی بنگرند.