گروه مد و لباس هنرآنلاین: اصفهان، مشهد و تهران پایگاه دوخت‌های سنتی روی پرچم‌هایی هستند که هر سال با فرارسیدن ایام سوگواری شهادت حضرت اباعبدالله الحسین(ع) و یاران ایشان در هر کوی و برزن ایران برافراشته می‌شوند. هر چند هر نقطه این جهان که قلبی برای فلسفه قیام عاشورا می‌تپد، هنرمندانی هستند که با قلبشان، زینت‌بخش محافلی هستند مزین به هنر عاشورایی روی طیف متنوعی از کتیبه، پرچم، بیرق، کتل، علامت، خیمه و دیگر ابزار و ادوات عزاداری.
نسرین کاردانی اصفهانی، هنرمند و پژوهشگر عرصه دوخت‌های سنتی دراین‌باره به خبرنگار هنرآنلاین گفت: تاریخچه دوخت‌های سنتی روی پرچم‌های ایرانیان به دوره هخامنشی بازمی‌گردد اما از تاریخ صدر اسلام به این‌سو، جریان دوخت‌های سنتی به سمتی سوق یافت که بیشتر مضامین مذهبی موردتوجه هنرمندان قرار گرفت. حال آنکه بخش اعظم این تحرکات هنری معطوف به عزم و اراده فردی هنرمندان بود که به خدمت و همراهی با هیئات مذهبی و عزاداری درآمدند.
کاردانی اصفهانی افزود: بسیاری از بانوان ایرانی در خانه‌های خود و در قالب نذورات پرچم‌ها و کتیبه‌ها را گلدوزی می‌کردند و علاوه بر گلدوزی روی اشعار و نثر مکتوب، از اشکال و نقوشی بهره می‌بردند که مرتبط با واقعه عاشورا و دیگر مناسبت‌های مذهبی بود.
او در ادامه بر لزوم حفظ و نگهداری این میراث فرهنگی و هنری تأکید و تصریح کرد: اغلب این میراث به‌صورت سینه‌به‌سینه حفظ و حراست می‌شوند اما با توجه به جنس پرچم‌ها و کتیبه‌ها و در معرض خطر بودن آنها به‌واسطه شرایط آب و هوایی پیشنهاد می‌کنم که متولیان امر و دلسوزان این حوزه بیشتر به فکر تأسیس یک موزه در این زمینه باشند که هم در حفظ و نگهداری آنها تلاش شود و هم فرزندان این مرزوبوم در بازدید از موزه‌ها با این بخش از تاریخ آشنا شوند.
این هنرمند و پژوهشگر عرصه دوخت‌های سنتی درباره میزان آثار دستی در این حوزه گفت: بالغ بر 80 درصد آنچه در هیئات و تکایا موجود است به صورت ماشینی با نخ کاموا گلدوزی شده‌اند اما درصدی از پرچم‌های مزین به هنر دست بیشتر با استفاده از نخ عمامه و پولک و منجوق دوخته شده‌اند.
کاردانی اصفهانی در خاتمه افزود: نکته در باب پرچم‌ها و کتیبه‌های مزین به هنر دست و گلدوزی، بحث واردات از کشورهای عراق و سوریه با قیمت‌های پایین‌تر است که ممکن است در گذر زمان موجب فراموش شدن پرداختن به این آثار نزد هنرمندان ایرانی باشد.