گروه مد و لباس هنرآنلاین: عرصه مد و لباس کشور تا به امروز به دنبال ادبیاتی بود که علاوه بر حفظ دستاوردهای پیشینیان، باب گفتگو با نسلی را باز کند که به‌واسطه دسترسی سهل به طیف وسیعی از رسانه‌های جمعی، نه‌چندان در قیدوبند میراث خود بود و نه آن‌گونه که بایدوشاید به آنچه در قد و قامت پوشاک داخلی به آن‌ها عرضه می‌شد، قانع.
در این میان، محتوای تولیدشده به‌منظور ایجاد آگاهی از شرایط حاکم بر این عرصه و باهدف درک این موضوع که تا چه اندازه در زمینه طراحی و تولید پیشرفت‌هایی داشته‌ایم و همچنین بررسی موانع و مشکلات موجود بر سر راه ارتقاء کمی و کیفی در این مقوله، اموری بودند که به‌شرط نحوه درست پرداخت، می‌توانستند برای هر دو سوی ماجرا یعنی هم فعالان و هم مخاطبان، جذاب، کارساز و آگاهی‌بخش باشند.
بااین‌همه هرچند در سال‌های اخیر، جهشی قابل‌توجه در امر طراحی و تولید میان عده وسیعی از هنرمندان و متخصصان این حوزه در راستای تولید پوشاک برای تمام گروه‌های سنی را شاهد بوده‌ایم اما همچنان به‌واسطه غفلت از برخی اصول مهم علمی و تخصصی در خصوص تجزیه‌وتحلیل ابعاد فردی، اجتماعی، فرهنگی، روانی و غیره، واحدهای آموزشی قرص و محکمی در بخش علمی و دانشگاهی مرتبط با حوزه مد و لباس پیش‌بینی نشد و فارغ‌التحصیلان با شناختی بسیار اندک از نیاز موجود در میان اقشار جامعه، از بدنه دانشگاه جدا و به سمت بازار کار حرکت کردند.
در این راستا و به‌منظور تأکید هرچه بیشتر بر نیاز به استانداردسازی در پروسه تولید پوشاک، این پرسش به‌کرات از دریچه رسانه مطرح شد که چرا واحدهای درسی و مدرسان در مراکز آموزش عالی و آموزشگاه‌های متعدد با وجود کمبود جدی منابع علمی، پاسخگوی نیاز بازار نبوده و توان لازم به منظور برندسازی و در ادامه پر کردن خلأهای موجود را ندارند.
به‌هرحال آنچه از سوی کارشناسان، تولیدکنندگان و فعالان عرصه مد و لباس به منصه تولید می‌رسد، در بازاری که خریداران و مصرف‌کنندگان اصلی آن، عام مردم هستند، عرضه خواهد شد و لذا تضمین دوام و فعالیت پرشور آن‌ها در گرو خرید هدفمند و آگاهانه محصولاتشان است چراکه در صورت نبود اطلاع‌رسانی‌های به‌موقع و عاری از ابهام و همچنین ارائه محصول قابل تأمل و استاندارد یا حتی با اغماض نزدیک به استاندارد، مخاطب یا به وادی خرید جنس نامرغوب با توجیه صرفه اقتصادی آن می‌رود و یا با این پیش‌فرض که همچنان جنس ایرانی فاقد کیفیت لازم است، به‌سوی خرید جنس خارجی متمایل می‌شود حال‌آنکه ممکن است در بیشتر موارد آنچه طراحی و تولید وطنی است، بسیار مرغوب و با دوام‌تر از محصول خارجی باشد.
و اما در راستای طرح شعار سال با عنوان «تولید دانش‌بنیان و اشتغال آفرین» دیگربار بر این مهم گوشزد می‌شود که اگر پوشش را یک عمل اجتماعی و معنادار فرض کنیم، گرایش به نوع خاصی از پوشاک و برندهای مشخص، نه صرفاً شیوهای برای محافظت از بدن که باید آن را در قالب‌های تحلیلی معطوف به معنای اجتماعی و فرهنگی تفسیر کنیم که به نوبه خود نیازی مبرم به مجموعه کاملی از تخصص‌ها داشته چرا که با گذر از اقتصاد سنتی و شدت یافتن رقابت در ابعاد نوین، مشتری به عنوان رکن اصلی و محور، دیگر به پوششی غیر استاندارد از منظر طراحی، انتخاب پارچه، الگوسازی، دوخت و مواردی از ایندست بسنده نخواهد کرد.
به‌هرروی، ایجاد کیفیت، تنوع، جذابیت، به‌روز بودن و مرغوبیت پوشاک محصول نیروهای داخلی زیر پرچم شعار تولید دانش‌بنیان و صدالبته اشتغال آفرین به معنای حفظ و تقویت نخبگان این عرصه، ضرورتی انکار ناشدنی بوده و توسعه برندهای پوشاک داخلی و افزایش توان رقابتی پوشاک و برندهای داخل کشور با برندهای خارجی را با تأکید بر نقش و اهمیت سواد و تجربه بخش علمی و دانشگاهی در پی خواهد داشت.