سرویس مد و لباس هنرآنلاین: علی جدی نایب‌رئیس کمیسیون صنایع مجلس طی روزهای اخیر درباره واردات پوشاک از کشورهای اروپایی و آسیایی ازجمله پوشاک استوک اظهار داشته که به دلیل شرایط ایجاد شده بر اثر شیوع کرونا، میلیاردها دلار پوشاک تولید شده توسط تولیدکنندگان اروپایی و برخی کشورهای آسیایی روی دستشان مانده و به دلیل محدودیت‌های زیست‌محیطی حتی نمی‌توانند این البسه را بسوزانند و معدوم کنند بنابراین از طریق تجار، این محصولات را به قیمت بسیار نازل به دیگر کشورها می‌فرستند تا مصرف شود.
به گفته او، نگرانی در این مورد این است که با ورود این محصولات به کشور، تولیدکنندگان داخلی دچار مشکل شوند اما آماری از میزان ورود این البسه و همین‌طور پوشاک استوک به کشور وجود ندارد.
در این میان، طرح دو پرسش لازم و ضروری به نظر می‌رسد: نخست آنکه اگر مبادی ورودی پوشاک به کشور بسته است و به گفته افسانه محرابی مدیرکل صنایع نساجی، پوشاک و سلولزی وزارت صمت، دستورالعمل "نحوه صدور گواهی فعالیت نمایندگان و شعب شرکت‌های خارجی عرضه‌کننده پوشاک در ایران " در حال بازنگری است اما بازنگری در این دستورالعمل به معنای رفع ممنوعیت واردات پوشاک نیست، پس چگونه است که در عین این سختگیری‌ها، نایب‌رئیس کمیسیون صنایع مجلس، نگران واردات این پوشاک به کشور است.
و پرسش دیگر آنکه در شرایط رکود بازار داخلی و درحالی‌که تولیدکننده ایرانی به‌شدت از شرایط حاکم بر روند تولید از تأمین مواد اولیه گرفته تا کاهش قدرت خرید مردم و درنتیجه کاهش میزان فروش ناراضی است، آیا اکتفا به یک هشدار لسانی در ارتباط با چنین موضوع مهم و حیاتی کافی به نظر می‌رسد؟
این که اقتصاد سرمایه‌داری در صنعت فشن به دلیل شرایط ناشی از شیوع ویروس کرونا دچار خدشه شده است و فروش برندها کاهش یافته و نگرانی برای عرضه و توزیع محصولات سال، روز به روز افزایش یافته، آیا می‌تواند یک هشدار یا تهدید جدی برای بازار کشورهایی همچون ایران باشد؟
به‌هرروی طرح این مسئله سبب می‌شود که در صورت نگرانی، مسئولان امر بیش از هر زمان دیگری مراقب ورود آسیب‌های بیشتر به تولیدکننده ایرانی در عرصه مد و لباس بوده و مانع ورود موج منفی جدید به بازار داخلی شوند. چه بسا در این میان منطاق آزاد بیش از هر منطقه دیگری، مستعد رونق واردات پوشاک از کشورهای اروپایی و آسیایی باشند.