سرویس مد و لباس هنرآنلاین: هربرت اسپنسر از فیلسوفان سده نوزدهم معتقد بود: "زندگی، توافق مستمر میان روابط درونی با روابط بیرونی است." حال‌آنکه کمال حیات را باید در کمال این ارتباط دنبال کرد چراکه آنچه زندگی را برجسته و مشخص می‌سازد، این است که پیش از تغییر هرگونه روابط و حالات بیرونی، روابط و احساسات درونی وضعی موافق با آن بگیرند.

این مقدمه بر آن است تا بسیاری از تناقضات رفتار بیرونی افراد جامعه امروز ایران را با اعتقادات و پشتوانه فرهنگی و هنری آن‌ها در مقام روابط درونی یک ساختار موردبررسی و تحلیل قرار دهد. بر این اساس، طرح این پرسش بدیهی به نظر می‌رسد که آیا ابهامی در ارتباط میان جریان معاصر مد و لباس با پیشینه فرهنگی و هنری کشورمان وجود دارد یا خیر و آیا می‌توان طبیعت فرهنگی و هنری ایران را در کلام نافذ جریان فعلی مد و لباس کشور جستجو کرد؟

در نگاه نخست به نظر می‌رسد پوشش امروز بسیاری از مردمان ما متأثر از علل و اسباب خارج از مرزهای جغرافیایی و تاریخی کشورمان است که گاهی ما را به بیراهه پرتاب کرده و همچون امواجی که بادهای مختلف از هر طرف آن رانده می‌شود، ما نیز در نوسان و تموج هستیم.

حال‌آنکه غرایز، نقش مهمی در تعیین سرنوشت پوشش امروز ایرانیان و بعضاً دوری از اصالت‌های فرهنگی و هنری در سال‌های اخیر ایفا کرده است؛ غرایزی که اگر قدرت سوق‌دهنده باشند، خوب‌اند و آنجا که رهبر و رهنما می‌شوند خطرناک به نظر می‌رسند.

اما به‌واقع کدام منطق ما را این‌گونه از پیشینه فرهنگی و هنری خود دور کرده است؟ جریان مد و لباس کشور با تکیه‌بر تنوع لباس اقوام ایرانی در طول تاریخ تمدن کشورمان، چگونه در قاعده‌ای که می‌گوید منطق روش درست فکر کردن است و میزان هر علم و فن هرگونه نظام است، مستثنا شده است؟

به جرئت می‌توان گفت منطق حاکم بر تاریخ مد و لباس ایرانی می‌گوید لذت عقلانی که از درک یک هنر اصیل و فرهنگ غنی حاصل می‌شود، عالی‌ترین لذتی است که انسان می‌تواند به آن برسد و اینجاست که جایگاه ضرورت بازگشت به اصالت فرهنگی هنری کشورمان در حوزه مطالعه تاریخ به‌خوبی قابل‌درک است.

امید است تا در آینده نزدیک و با درس گرفتن از برخی جریانات نامأنوس با فرهنگ اسلامی ایرانی در زمینه پوشش افراد جامعه، اصالت هنر ایرانی بتواند تمامی میدان‌های بحث و نظر را در باب مد ایرانی درنوردیده و جریان مد و لباس کشورمان به لطف پیشینه و قدمت غنی فرهنگی و هنری ایران‌زمین و با تکیه‌بر جاذبه‌های لباس قومیت‌های مختلف، آن‌گونه که شایسته است، آراسته شود.