به گزارش هنرآنلاین، مهدی فروزش مدرس دانشگاه و از فعالان حوزه فرهنگ درباره ویژگیهای یک خبرنگار بافرهنگ گفت: خبرنگاران ضمن این که بر اصول خبرنگاری اشراف دارند، باید یک سری ویژگیها داشته باشند. اول این که در زمینهای که کار میکنند آگاهی داشته باشند. یک خبرنگار باید ترجیحاً در زمینه تخصصی خود پیش رود؛ بهعنوان مثال خبرنگاری که در گروه کتاب بخش فرهنگی فعالیت میکند بعد از چند سال نسبت به تاریخچه موضوعات و مشکلات این حوزه اشراف پیدا میکند. غیرحرفهای کار کردن باعث میشود که آبروی افراد و همینطور حرفه خبرنگاری زیر سؤال برود.
این استاد دانشگاه با بیان این که خبرنگار بافرهنگ، باادب است، عنوان کرد: خبرنگار بافرهنگ قصد اصلاح و توسعه دارد. علاوه بر این شجاعت دارد و سؤالات خود را رک و بدون ترس و واهمه میپرسد زیرا بر موضوع تسلط دارد. آرام بودن ویژگی دیگر خبرنگار بافرهنگ است، سؤالات را با دقت مطرح میکند و جوابها را نیز با دقت و درایت دریافت میکند. در خبرنگاری بسیاری از مواقع میطلبد که خبری سریع تهیه شود اما با این وجود خبرنگار باید آرامش خود را حفظ کند تا دقت و صحت فدای سرعت نشود.
او با اشاره به این که خبرنگار باید عادلانه و منصفانه قلم بزند و اظهار نظر کند، بیان کرد: خبرنگار بافرهنگ مدافع اصول و ارزشهای کشور، آرامش منافع مردم است. یک خبرنگار بافرهنگ مبارز است، مبارز بودن به معنای اسلحه در دست گرفتن نیست. خبرنگار نسبت به موضوعی است که آن را دنبال میکند، خستگیناپذیر است؛ بهعنوان مثال اگر در مورد موضوع مسکن قلم میزند، آن را با نظم جلو میبرد تا به نتیجهای برسد و گرهای از مشکلات مردم گشوده شود. درواقع خبرنگار مشکلات مردم را پیگیری میکند تا حل شود و به نتیجه برسد.
این فعال فرهنگی و اجتماعی در پاسخ به این سؤال که با توجه به وجود فضای مجازی و انتشار مطالب در آن چقدر آموزش اصول اولیه خبرنگاری به مردم ضرورت دارد، اظهار داشت: امروزه هر کسی با هر درجه از سواد و فرهنگ علاقه دارد کار خبری کند چون ابزارش فراهم است. قبلاً این حس وجود داشت اما ابزارش مانند امروز نبود. در قدیم کسبه و تجار در کاروانسراها دور هم جمع میشدند و خبررسانی میکردند. امروزه شکل خبررسانی تغییر کرده است. مردم گوشی همراه در دست میگیرند و از یک حادثه عکس و فیلم میگیرند و یا یک سخنرانی را ضبط و فایل صوتی آن را منتشر میکنند و یا نظر خود را در مورد اتفاقی مینویسند و در فضای مجازی منتشر میکنند. شبکههای ماهوارهای باعث ترویج این کار شد، آنها شهروند خبرنگار را مطرح کردند و بهطور رایگان برای خود خبرنگار جور کردند.
او ساماندهی و نظمبخشی به اخبار منتشرشده در فضای مجازی را ضروری دانست و افزود: در ایران معضلات بسیاری داریم که بخش اعظم آن فرهنگی است. اگر آسیب اجتماعی، تورم و گرانی وجود دارد و سرانه مطالعه کم است، ریشه همه آنها فرهنگی است. یک خبر غیرواقعی یا کذب میتواند مسکن و خودرو را گران کند یا اجناسی را نایاب کند و به مردم و جامعه ضربه بزند. بر این اساس لازم است که فرهنگ خبرنگاری را اصلاح کنیم و بسط دهیم. باید به مردم جامعه بگوییم که خبرنگار شدن و خبرنگاری کار هر کسی نیست. همانگونه که در تعمیر و هدایت هواپیما یا جراحی یک بیمار، تخصصی نداریم نباید در حرفه خبرنگاری نیز وارد شویم و بهراحتی خبری را تولید و نشر کنیم زیرا خبرنگاری، حرفهای است که نیازمند تخصص است. خبرنگاری شغلی حساس است، اگر بیدقتی یک خلبان باعث سقوط هواپیما و فوت حدود 300 نفر سرنشین میشود. بیتوجهی و بیدقتی در انتشار یک خبر ممکن است چند هزار نفر را به کشتن بدهد و جنگهای قبیلهای، ملی و بینالمللی ایجاد شود همانطور که در تاریخ میبینیم که بسیاری از جنگها از یک خبر آغاز شد.
فروزش بیان کرد: قبل از انتشار هر مطلبی در شبکههای اجتماعی باید ابتدا ارزش خبری آن را بسنجیم و ببینیم آیا اصلاً نیاز است که این خبر مطرح شود. بعد از ارزشگذاری، از صحت و درستی آن خبر اطمینان حاصل کنیم. تأثیری که جامعه با مواجهشدن آن میپذیرد را در نظر بگیریم. آیا خبری که میخواهیم نشر دهیم به منابع ملی و یا آبروی افراد ضرر نمیزند؟ خبری که منتشر میکنیم مشکلی از مشکلات جامعه را حل میکند یا بر مشکلات میافزاید؟ آیا در مورد خبری که قصد انتشار آن را داریم تأمل کردهایم؟ آگاهی نسبت به موضوع داریم؟ خبر چقدر از دروغ، تهمت، غیبت، بهتان و افترا به شخص یا اشخاص به دور است؟
این استاد دانشگاه با بیان این که باید فرهنگ خبرنگاری را در جامعه جا بیندازیم، گفت: وقتی خبری را در شبکههای اجتماعی میفرستیم قبل از آن سؤال کنیم که این خبر به نفع یا به ضرر چه کسی است. خبر باید از جانبداری و خودبینی به دور باشد. یک خبر ممکن است واقعیت داشته باشد اما نشر آن موجب ضرر به جامعه یا افراد باشد. امروزه یک خبر کذب یا نادرست میتواند زندگی دیگران را به ورطه نابودی بکشاند و باعث افزایش تورم، اضطراب، نگرانی و افسردگی شود. بر این اساس ضروری است که آموزشهای لازم را در تمام سطوح جامعه جاری و ساری سازیم و قوانین سختگیرانه برای متخطیان در نظر بگیریم.