سرویس مد و لباس هنرآنلاین: مجید میرفخرایی، طراح صحنه و لباس سریال حضرت موسی(ع) به تازگی در گفتگویی اعلام کرده است که حدود سه هزار دست لباس برای ساخت این اثر پیش بینی شده است که برای خرید پارچه به هند می رویم که تنوع زیادتری در پارچه دارد و ارزان است.
گذشته از بیان عظمت این تولید تلویزیونی، در این مجال جای طرح این پرسش باقی است که وقتی تولید پارچه و پوشاک آن هم به دلیل اهمیت منسوجات در حیات اجتماعی و اقتصادی مردم ایران همواره پر رنگ بوده است پس چرا در چنین شرایطی چشممان به بازار دیگر کشورها دوخته شده است.
اینکه تا چه اندازه پارچه وطنی شایسته استفاده در پروژه‌های کلان هنری است و می‌تواند گامی در راستای رونق صنعت نساجی باشد جای تأمل دارد.
صنعت نساجی ایران در دوره‌های مختلف تاریخی با رشد و شکوفایی همراه بوده که می توانسته منبعی برای تأمین پارچه دیگر کشورها باشد و رونق صادرات پارچه در کشورمان روزگاری یکی از منابع اصلی درآمدی بوده است.
اگر به این مهم بیاندیشیم که به عنوان مثال تأمین پارچه برای دوخت حدود 3هزار دست لباس تا چه اندازه می‌توان کارآفرینی کند و به رونق اشتغال در صنعت نساجی ایران یاری رساند، بجای وارد کردن این حجم پارچه از بیرون مرزهای کشورمان، تلاش خواهیم کرد تا هنر ایرانی را با محصول ایرانی آذین بخشیم.