سرویس مد و لباس هنرآنلاین: مهدی محمودی، از مدیران جوان عرصه مد و لباس کشور است که با اعتقاد به کار گروهی توانسته گام های بلندی در مسیر رشد و توسعه عملکرد مؤسسات مد و لباس کشور بردارد و یکی از صاحبان برند موفق "نیک‌پوشان رادین" نیز به شمار می‌رود.
او که دبیری بخش فرهنگی هنری، انجمن‌ها و موسسات جشنواره مد ولباس فجر و مشاور تولید و اشتغال اتحادیه پوشاک را در کارنامه کاری خود دارد و همچنان به این امور مشغول است، ریاست انجمن مؤسسات مد و لباس کشور را نیز بر عهده داشته و تلاش‌های بسیاری در راستای هم‌افزایی مؤسسات دارای مجوز و فعال کشور در این حوزه از خود نشان داده است. در ادامه گفت‌گوی هنرآنلاین با مهدی محمودی را بخوانید:
آقای محمودی درباره سابقه فعالیت فرهنگی خودتان توضیح بدهید و بگویید که چطور شد به حوزه مد و لباس ورود پیدا کردید؟
سابقه فعالیت من در عرصه‌های فرهنگی به سال‌ها قبل بر می‌گردد. زمانی در مجموعهای تحت عنوان "شبکه تحلیل‌گران تکنولوژی ایران" کار می‌کردم که با بودجه دولتی اداره می‌شد. بعد از آن فعالیت‌های دیگری انجام دادم که یکی از آن‌ها برگزاری همایشی با موضوع صنایع فرهنگی در سال 86 یا 87 بود. آن زمان آقای دکتر محمدحسین ایمانی خوشخو معاون وقت امور هنری وزارت ارشاد در آن همایش حضور یافتند و سخنرانی کردند. در مرکز فناوری ریاست‌جمهوری یک مجموعهای با نام اتاق فکر صنایع فرهنگی شکل گرفته بود که من آن‌جا مشغول بودم. زمانی که در سال 85 قانون ساماندهی مد و لباس مصوب شد، من با کمیسیون فرهنگی مجلس ارتباط داشتم و در این زمینه هم تلاش‌هایی انجام دادم. بعد از آن آقای دکتر علیرضا حسن‌زاده دبیر کارگروه ساماندهی مد و لباس شدند که من به واسطه دوستی با ایشان، وارد حوزه مد و لباس شدم و همکاری‌هایی را با کارگروه ساماندهی مد و لباس انجام دادم.
بیشتر فعالیت‌های‌تان در کارگروه ساماندهی مد و لباس در چه زمینه‌هایی بود و در طول سال‌های همکاری‌‌تان در کارگروه چه طرح‌هایی را به سرانجام رساندید؟
اولین طرحی که در سال 87 به کارگروه ساماندهی مد و لباس ارائه دادم، طرح راه‌اندازی اولین پارک فرهنگی فناوری مد و لباس بود که به تصویب کارگروه اصلی رسید. بعد از آن به خاطر این‌که خود کارگروه هنوز توانایی عقد قرارداد نداشت، یک قراردادی میان برخی از بخش‌های فرهنگی شهر تهران با مجموعه تحت مدیریت بنده با عنوان "اندیشگاه تحلیگران فناوری نوین شریف" بسته شد و این مجموعه خودش را به عنوان مجری پروژه مطالعاتی پارک فرهنگی فناوری مد و لباس معرفی کرد. در آن سال‌ها کارگروه ساماندهی مد و لباس دو پروژه اصلی داشت؛ یکی پروژه پارک فرهنگی فناوری مد و لباس و دیگری پروژه نقشه راه مد و لباس کشور که آقای جلالی‌منش آن را طراحی کرده بود. من به عنوان طراح و مجری پروژه پارک فرهنگی فناوری مد و لباس کارم را انجام می‌دادم و مشغول مدل‌سازی بودم که به یک‌باره در معاونت امور هنری و همینطور کارگروه ساماندهی مد و لباس یک سری تغییرات اساسی مدیریتی شکل گرفت. آقای حمیدرضا شاه‌آبادی معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد شدند و آقای عیسی کشاورز هم دبیری کارگروه ساماندهی مد و لباس را برعهده گرفتند. در آن زمان پارک فرهنگی فناوری مد و لباس تبدیل به یک طرح مجازی 3D شد و هم در دوره معاونت آقای ایمانی خوشخو و هم در دوره معاونت آقای شاه‌آبادی افتتاح شد. این پارک اصلاً وجود خارجی نداشت و بیشتر یک سری مطالعات و فعالیت‌های این‌چنینی را پرزنت می‌کرد. در نهایت طرح مجازی آن تبدیل به یک لوح فشرده شد و به انتشار رسید.
در سال 89 اولین نمایشگاه رسمی مد و مانتو برگزار شد، شما چه مسئولیتی در آن نمایشگاه داشتید؟
من مسئول کمیته علمی نمایشگاه بودم. قبل از آن در زمان معاونت آقای دکتر ایمانی خوشخو یک مدکس در تهران برگزار شد که رویداد خوبی بود اما در نهایت حواشی بر متن رویداد مستوری شد. زمانی که آقای دکتر کشاورز به کارگروه ساماندهی مد و لباس آمدند، اولین نمایشگاه رسمی مد و مانتو برگزار شد که من مسئول کمیته علمی نمایشگاه بودم و خوشبختانه نمایشگاه بازخورد خوبی هم داشت. من یک سری از ورکشاپ‌ها و نشست‌ها را هم برگزار کردم. در سال 89 جلسه‌ای با حضور آقای صادقی‌زاده، دبیر هیأت صدور مجوز مؤسسات تک منظوره برگزار شد تا برای اولین بار مؤسسات مد و لباس راه‌اندازی شود. راه‌اندازی آن مؤسسات سختی‌های خودش را داشت چون معاونت هنری وزارت ارشاد و پلیس اماکن مسائل مربوط به خودشان را مطرح می‌کردند و به همین خاطر به سادگی نمی‌شد مؤسسه‌ای را به ثبت رساند. خوشبختانه در نهایت مؤسسه "رادین" به عنوان اولین مؤسسه مد و لباس به ثبت رسید و بعد از آن مؤسسات دیگر هم کار خودشان را به طور رسمی شروع کردند. الآن تعداد این مؤسسات به حدود 500 مؤسسه نزدیک شده است. زمانی که مؤسسه "رادین" راه‌اندازی شد، من مشاور معاون وزیر صنعت، معدن و تجارت بودم و سعی کردم همه کارها را با مجوز پیش ببرم.
زمانی که مؤسسه مد و لباس "رادین" را راه‌اندازی کردید، به فکر انجام چه نوع فعالیت‌هایی بودید و چه رویکردی را برای این مؤسسه در پیش گرفتید؟
به دنبال توسعه سرمایه‌گذاری و کسب و کار در حوزه پوشاک بودم. به همین خاطر به این نتیجه رسیده‌ام که یکی از بهترین‌هایی که در هر چرخه اقتصادی می‌شود به آن وارد شد، شبکه توزیع است. شبکه توزیع دو مدل صنفی و مدرن داشت که من به هر دوی آن‌ها ورود کردم. به دنبال یک کسب و کار نوین و دانش‌بنیان بودم که از نگرش صنفی خارج شود، به همین خاطر به سراغ گرفتن مجوز فروش غیر صنفی و اینترنتی رفتم. فروش اینترنتی 3 مدل دارد. در مدل اول خود مصرف‌کننده از طریق وب‌سایت کالا را انتخاب می‌کند و مدل‌های دوم و سوم آن، مدل‌های تک و چند سطحی هستند که من به همه این‌ها هم ورود کردم. در سال 88 یا 89 وزارت صنعت، معدن و تجارت به سیستم فروش بازاریابی شبکه‌ای مجوز می‌داد که من آن زمان به سمت گرفتن مجوز یک شرکت پخش و توزیع شبکه‌ای مد و لباس رفتم و در نهایت اواخر سال 93 موفق به گرفتن مجوز اولین و تنهاترین شبکه بازاریابی مد و لباس کشور شدم. ما کار عکاسی هم زیاد انجام می‌دادیم که من رفتم و یک آتلیه تشکیل دادم و برای آن آتلیه هم پروانه کسب گرفتم. بعد از آن روی حوزه آموزش متمرکز شدم. به همراه دوستان به دانشگاه الزهرا (س) رفتم و یک تفاهمنامه امضاء کردم که حدود 13 سرفصل داشت و یکی از آن سرفصل‌ها مربوط به فعالیت‌های آموزشی بود. به موجب آن به سمت آموزش هم حرکت کردیم اما از یک جایی به بعد حس کردیم که به رسانه احتیاج داریم. سال 90 یک ارتباط خود میان ما و دوستان‌مان در صدا و سینما شکل گرفت و اینطور شد که رفتیم به سراغ تولید برنامه "جامه". من مجری و کارشناس برنامه "جامه" بودم و حدود 40 قسمت آن را ضبط کردم که آن برنامه تا همین اواخر هم از شبکه آموزش پخش می‌شد. به جز آن در چند برنامه دیگر تلویزیونی هم به عنوان کارشناس حضور پیدا کردم.
شما در عرصه مد و لباس فعالیت‌های مختلفی را انجام می‌دهید. چطور می‌توانید از پس همه این کارها بر بیایید و در اکثر این زمینه‌ها موفق عمل کنید؟
دوستان به من ایراد می‌گیرند که چرا همه جا سرک می‌کشم، اما معتقدم که یک فعال حوزه مد و پوشاک لازم است همچین کاری را انجام بدهد. صنعت مد و پوشاک یک زنجیره‌ای دارد که اگر فعالان این صنعت نتوانند آن زنجیره را به دست بگیرند، یک جای کارشان می‌لنگد. من در مؤسسه "رادین" سعی کردم به همه حوزه‌های مختلف مد و پوشاک وارد شوم. آموزشگاه‌های مختلف، شرکت بازاریابی مد و لباس، آتلیه عکاسی خانه مد "رادین" و کارگاه تولید پوشاک "رادین" همه مجموعه‌هایی هستند که مجوز دارند و زیر نظر مؤسسه "رادین" مشغول به کار هستند. همچنین مؤسسه "رادین" به زودی اولین ماهنامه تخصصی صنعت مد و لباس کشور را هم راه‌اندازی می‌کند تا بتواند در این صنعت تأثیرگذار باشد. من در مؤسسه "رادین" همه این کارها را انجام می‌دهم چون اعتقادم این است که اگر به جنبه‌های مختلف صنعت مد و لباس توجه نشود، یک جای کار می‌لنگد.
اشاره کردید که الآن نزدیک به 500 مؤسسه مد و لباس در حال فعالیت هستند. چه تعداد از این مؤسسات توجیه هستند که از زمان طرح ایده تا زمان بازاریابی، حرفه‌ای و کارشناسانه عمل کنند؟
من اوایل سال 95 به خدمت آقای قبادی رسیدم و به ایشان گفتم که تعداد مؤسسات مد و لباس دارد به 80 مؤسسه می‌رسد. از ایشان خواهش کردم که کمک کنند تا در این زمینه یک تشکل صنفی ایجاد شود و خوشبختانه آقای قبادی هم موافقت کردند. این تشکل به وجود آمد و طی سه جلسه صحبت‌های مختلفی در آن انجام شد و دوستان لطف کردند و مرا هم به عنوان رئیس انجمن انتخاب کردند. هدف این انجمن و تشکل کمک کردن به مؤسسات مد و لباس است. من همیشه به دوستانی که متقاضی راه‌اندازی مؤسسه مد و لباس هستند، به صراحت می‌گویم که راه‌اندازی کردن یک مؤسسه اتفاق میمون و مبارکی است، اما اگر برنامه نداشته باشید، راه‌اندازی یک مؤسسه به باری بر روی دوش‌تان تبدیل می‌شود. سال گذشته در انجمن مؤسسه‌های مد و لباس یک سری کوتاهی‌ها شد که مقصرش من بودم چون درگیر کارهای جشنواره مد و لباس فجر بودم اما امسال در انجمن شروع به یک سری کارهای ستادی کرده‌ایم که این کارها به توسعه فعالیت‌های مؤسسات مد و لباس کمک می‌کند. یکی از اهداف ما این است که مارکت و اقتصاد مؤسسات مد و لباس بهتر و قوی‌تر شود. باید در مد و لباس ایرانی-اسلامی کاری کرد که در این مؤسسات هم جریان‌سازی شکل بگیرد و مؤسسات مد و لباس دچار ضرر نشوند. رسیدن به این مهم در سیاست‌های انجمن مؤسسات مد و لباس گنجنانده شده. من خواهشم از تمامی مؤسسات مد و لباس این است که همه داشته‌های‌شان را روی میز گذاشته و به همدیگر کمک کنند تا این اتفاقات رخ بدهد. در حوزه مد و لباس هنوز خیلی فرهنگ کار تیمی شکل نگرفته. معمولاً میان بعضی از طراح‌ها نزاع وجود دارد که این اصلاً به نفع صنعت مد و پوشاک نیست. در سینما همه هنرپیشه‌هایی چون عزت‌الله انتظامی و جمشید مشایخی را به عنوان بازیگرهای خوب کشور قبول دارند و آقای پرویز پرستویی وقتی برنده جایزه می‌شود، جایزه‌اش را به آقای انتظامی تقدیم می‌کند اما در حوزه مد و پوشاک کسی نمی‌تواند بپذیرد که یک نفر دیگر برتر از خودش است. شما با هر طراحی که صحبت می‌کنید، حس می‌کند بهترین طراح ایران است. البته این حس جنبه‌های مثبتی هم دارد ولی به هر حال باید فرهنگ کار گروهی در حوزه مد و لباس و در میان مؤسسات این حوزه شکل بگیرد.
از زمانی که مدرنیته و تکنولوژی سینما وارد ایران شد، چارچوب‌ها و اهداف سینمای ایران مشخص بود و همیشه سینمای ایران خودش را با سینمای مطرح جهان مقایسه کرد تا بتواند خلأ‌های خودش را بپوشاند. در حوزه مد و لباس علیرغم آن‌که کشور ما مدعی داشتن یک عقبه و اصالت طولانی است اما این حوزه را نمی‌شود با غرب مقایسه کرد تا خلأ‌های آن را پوشش داد. فکر می‌کنید قیاس ناپذیر بودن این صنعت و نداشتن خروجی‌های آن‌چنانی از دانشگاه‌ها و جشنواره‌های مد و لباس چقدر مانع پیشرفت صنعت مد و لباس می‌شود؟
همه این‌ها دخیل است، اما من معتقدم همه چیز را خود فعالان حوزه مد و لباس می‌توانند رقم بزنند. دولت تسهیل‌گر خوبی می‌تواند باشد اما کسی انتظار تغییر و تحول آن‌چنانی از دولت ندارد. خود فعالان حوزه مد و لباس با کنار هم بودن می‌توانند اتفاقات مهم این حوزه را رقم بزنند. هم اکنون مؤسسه "رادین" در حوزه طراحی ادعای خاصی ندارد اما در حوزه بازاریابی و فروش مدعی است. این مؤسسه در حوزه‌هایی که ادعایی ندارد، از دیگران کمک می‌گیرد تا یک اتفاق خوب بیفتد. کل ساختار صنعت مد و لباس باید اینطور عمل کند. مؤسسه "رادین" در حوزه آموزشی هم با جهاد دانشگاهی تفاهمنامه دارد و هم با دانشگاه الزهرا (س). در واقع این مؤسسه تنها مؤسسه‌ای است که با دو مجموعه آموزشی بزرگ تفاهمنامه دارد چون در زمینه آموزش توانمند نیست و نیاز به کمک دیگران دارد. یکی از برنامه‌هایی که من و دیگر دوستان به دنبال آن هستیم، بحث رتبه‌بندی مؤسسه‌های مد و لباس است. بعضی از مؤسسات مد و لباس کار خاصی انجام نمی‌دهند. بعضی‌ها هم در حوزه کاری خودشان خوب عمل کنند. انجمن قصد دارد این مؤسسات را رتبه‌بندی کند و به مؤسساتی که در بخش‌های مختلف ضعیف‌تر هستند، کمک کند تا بتوانند کارایی بیشتری داشته باشند اما به هر حال همه این‌ها مستلزم تعامل بیشتر خود مؤسسات با انجمن است. ما در تجاری‌سازی و برندینگ مشکلات زیادی داریم و خیلی از برندها فکر می‌کنند که اگر کالا را تولید کنند و در فروشگاه بگذارند، خیلی زود محصولات‌شان به فروش می‌رسد، اما واقعاً اینطور نیست.
مؤسسه "رادین" در حال حاضر چه برنامه‌ها و طرح‌هایی را برای حوزه مد و لباس دارد و قرار است چه اهدافی را در پیش بگیرد؟
مؤسسه مد و لباس "رادین" در حال حاضر با 3 برند خوب کشور قرارداد بسته که این برندها فعلاً شناخته شده نیستند، اما ان‌شاءالله با مشاوره‌هایی که از مؤسسه "رادین" می‌گیرند، تا پایان سال شناخته خواهند شد. علاوه‌بر آن مؤسسه "رادین" اخیراً چند پروژه جدید را استارت زده که یکی از بهترین‌های آن فن‌بازار ملی مد و لباس است. فن‌بازار ملی مد و لباس آژانس معامله مد و لباس است و یک سایت و اپلیکیشنی است که شما در آن می‌تواند 5 چیز را به شکل رایگان عرضه کنید و به دست آورید؛ نیروی انسانی، محصول، خدمات، کالا و ایده. آدرس وب‌سایت این فن‌بازار به نشانی modfantech.ir که شما می‌توانید به آن مراجعه کرده و رزومه‌تان را در وب‌سایت وارد کنید. البته این وب‌سایت هنوز راه‌اندازی نشده و پروژه فن‌بازار ملی مد و لباس در اولویت کارهای ما است. روی این وب‌سایت هزینه زیادی شده و سایت بسیار خوبی است. کارگروه ساماندهی مد و لباس، اتحادیه پوشاک و معاونت علمی فناوری ریاست جمهوری نیز از این رویداد حمایت کرده‌اند. فن‌بازار ملی مد و لباس اتفاق بزرگی را در صنعت مد و لباس رقم خواهد زد. این پروژه هم یک پروژه تیمی است و من هیچ کاری را به تنهایی انجام نمی‌دهم. بعضی از پروژه‌ها ممکن است وقت زیادی را از آدم بگیرد اما نتیجه هوشمندانه و هدفمندی دارد. ان‌شاءالله پروژه فن‌بازار ملی مد و لباس هم همینطور است.
در اتحادیه پوشاک چه سمتی را برعهده دارید و به نظرتان این اتحادیه چقدر می‌تواند به صنعت پوشاک کشور کمک کند؟
من مشاور تولید و اشتغال اتحادیه پوشاک هستم. اتحادیه پوشاک یکی از سه صنوف بزرگ کشور است که 18 هزار جوازدار و 4-5 هزار بدون جواز زیر مجموعه این اتحادیه هستند. امسال به فرموده مقام معظم رهبری، سال تولید و اشتغال است. من با آقای شیرازی که مشاور تولید و اشتغال هستند، صحبت‌هایی داشته‌ام و در جریانم که اتحادیه پوشاک برنامه‌های خوبی را در زمینه حمایت از تولید و اشتغال در دست اجرا دارد. البته اتحادیه پوشاک به توزیع هم توجه بسیاری دارد چون اساساً تولید و اشتغال وقتی پر قدرت و پایدار است که شما بتوانید محصول‌تان را بفروشید؛ در غیر این صورت، برندتان یک برند ورشکسته خواهد بود. اما اگر شما توزیع را قوی کنید و روش‌های مختلفی را برای فروش کالا به کار بگیرید، آن موقع تولیدتان پایدار و قدرتمند می‌ماند. من معتقدم که برای حمایت از تولید، حتماً باید در شبکه توزیع و عرضه لباس سرمایه‌گذاری صورت بگید چون هر چقدر توزیع قوی‌تر باشد، کالاهای ایرانی بیشتری به فروش می‌رسد و اگر کالاهای ایرانی بیشتری به فروش برسد، نیروی انسانی بیشتری در ایران مشغول به کار می‌شود. این چرخه با توجه به همه حلقه‌های آن کامل می‌شود. بر این اساس، اتحادیه پوشاک برنامه‌های خوبی با محوریت شبکه‌های توزیع در دست انجام دارد تا به فروش خوب واحدهای صنفی کمک کند. همین کار را باید در مؤسسات هم انجام داد چون زمانی تولید یک مؤسسه قوی و پایدار می‌ماند که توزیع و فروشش موفق باشد.
شما یکی از مشاوران کارگروه ساماندهی مد و لباس برای برگزاری جشنواره مد و لباس فجر هستید و در اکثر دوره‌های این جشنواره با کارگروه همکاری کرده‌اید. فکر می‌کنید این جشنواره چقدر در کارش موفق بوده و به چه تغییرهایی احتیاج دارد؟
جشنواره مد و لباس فجر، بزرگترین رویداد مد و لباس کشور است که تا کنون 6 دوره آن برگزار شده و امسال هفتمین دوره‌اش برگزار خواهد شد. برای دوره هفتم این جشنواره یک سری جلسات مشورتی برگزار شده که من در آن جلسات هم صحبت‌هایی در خصوص نیاز جشنواره به تغییر کردن در یک سری از بخش‌ها ارائه دادم. من در جلسات مشاوره‌ای اشاره کردم که وقتش رسیده یک سری بازبینی‌ها در ستاد برگزاری و روش برگزاری آن صورت بگیرد. شاید وقتش رسیده که یک دبیر جوان برای جشنواره انتخاب شود. آقای قبادی هم نظرشان همین است. امسال رویداد "مد و تک" را آقای مهدی معصومی که یک جوان 28 ساله است به بهترین نحو ممکن برگزار کرد. این رویداد طوری خوب برگزار شد که شما احساس می‌کردید گروه برگزارکننده آن یک گروه اروپایی است. رویداد "مد و تک" واقعاً یکی از بهترین رویدادهای امسال بود و آقای معصومی به خوبی جواب اعتمادهای آقای قبادی را داد. به همین خاطر معتقدم که باید ضمن انتخاب یک دبیر جوان برای جشنواره، در فرایند داوری جشنواره هم به سمت جوان‌گرایی برویم تا ساختار داوری جشنواره یک مقدار تکان بخورد. ما قبول داریم که جشنواره فجر قابلیت واگذاری به بخش خصوصی را ندارد چون یک جشنواره حمایتی و حکومتی است. نگرش ما فقط این است که جشنواره باید نیروهای جوان بیشتری را به کار بگیرد و تمهیداتی بیندیشد که همه هنرمندان حوزه مد و لباس، حتی آن‌هایی که با نظام مشکل دارند هم در این جشنواره شرکت کنند تا کسی فکر نکند که جشنواره مد و لباس ساخته شده تا به یک عده آدم خاص جایزه داده شود. احساس من این است که جشنواره امسال مد و لباس فجر، به همت آقای قبادی و سایر دوستان جشنواره متفاوتی می‌شود و ما را در حوزه مد و لباس به سمت سکوهای بلندتری خواهد برد.