سرویس فرهنگ و ادبیات هنرآنلاین: ویلیام کارلوس ویلیامز در 17 سپتامبر 1883 در نیوجرسی آمریکا به دنیا آمد و 80 سال بعد در سال 1963 در همان جا از جهان رفت. اگر بتوان او را در جرگه‌ای خاص از شاعران آمریکایی گنجاند شاید بیش از همه با مدرنیست‌ها و شاعران ایماژیست وصلت داشته باشد. کتاب "فرغون قرمز" و "تپه‌های آبی" گزیده‌ای از اشعار این شاعر است که خسرو ریگی و هادی محیط آن را ترجمه کرده‌اند. این کتاب دو جلدی علاوه بر گزینه‌ای از اشعار او، در برگیرنده مقالاتی درباره زندگی و اشعار این شاعر بنام آمریکایی است که چاپ نخست آن در سال 1391 و توسط انتشارات قطره روانه بازار کتاب شد.
هادی محیط مترجم این کتاب در پاسخ به سوال هنرآنلاین مبنی بر اینکه تا پیش از این ترجمه ویلیامز تا چه میزان برای خواننده فارسی شناخته شده بود، گفت: شعرهای ترجمه شده از ویلیامز به صورت پراکنده در مطبوعات موجود بود اما کتابی که به شکل مستقل از این شاعر منتشر شده باشد ندیدم. مهمترین ترجمه‌ای هم که از شعر ویلیامز خواندم شعری بود که سپهری برگردانده بود.
او گفت: شعرهای کارلوس ویلیامز را در دو مجلد منتشر کردیم؛ "فرغون قرمز" شامل گزیده‌ای از کل اشعار ویلیامز و همین‌طور "تپه‌های آبی" برگزیده‌ای از اشعار کوتاه این شاعر. مقالات مفصلی هم درباره شعر و زندگی ویلیامز در این کتاب هست. یادداشتی از اوکتاویو پاز درباره این شاعر و همین طور مقاله‌ای نیز از من که مقایسه‌ای است میان ویلیامز و نیما یوشیج در این کتاب درج شده است.
سردبیر نشریه "هنگام" درباره شعر ویلیامز گفت: ویلیام کارلوس ویلیامز به همراه تنی چند از جمله تی.اس الیوت و ازرا پاند می‌خواستند در قرن بیستم پایه گذار شعری آمریکایی باشند که با شعر و تفکر اروپایی متمایز باشد. این‌ها در گروهی با عنوان ایماژیست‌ها جمع شده بودند که البته بعدها ازراپاند و تی.اس الیوت از آن جدا شدند و اتفاقا بین این دو و ویلیام کارلوس ویلیامز تنش‌هایی نیز بود.
محیط گفت: در واقع ویلیامز از پایه‌گذاران اصلی شعر ابژکتیو در ادبیات آمریکا است. شعر او مبتنی بر مشاهدات و عینیات است و کمتر ذهنیات در شعر او دخیل هستند.
او ادامه داد: در شعر ویلیامز زبان کارکردی اصولی پیدا می‌کند و از پیچیدگی‌های ذهنی شعر شاعرانی همچون تی.اس الیوت خالی است. ممکن است راه رفتن یک زن از عرض خیابان، یک فرغون قرمز در زیر باران، درخت‌ها و گل‌ها موضوع شعر ویلیامز باشد و از این نظر می‌توان گفت عناصر پیش پا افتاده، دم دستی و اتفاقات معمولی و ساده شعر ویلیامز را می‌سازند.
محیط گفت: کسانی که بعدها از ویلیام کارلوس ویلیامز نوشتند او را به نوعی سرآغاز ابژکتیویسم می‌دانند. ابژکتیویست‌ها مباحث تئوریک مفصلی درباره زبان دارند و این گونه نیست که در شعرشان صرفا توصیف‌گر یک گل یا یک اتفاق ساده باشند. در واقع ما در این نوع شعر با کانکریت یک چیز آبستره رو به رو هستیم. یعنی در شعرشان یک چیز ذهنی را به صورت عینی تجسم می‌کنند.
هادی محیط با اشاره به کج فهمی‌های بعضی در این موضوع بالاخص در نقاشی گفت: ما در نقاشی آبستره‌مان یک چیز ذهنی را ذهنی‌تر می‌کنیم که این کار اثر را برای مخاطب غیر قابل فهم می‌کند. پایه آبستراکشن عناصر بیرونی است که بعد ذهنی می‌شوند. در شعر ویلیامز نیز این آبژکتیویسم است که به چیزی آبستره تبدیل می‌شود.