سرویس فرهنگ و ادبیات هنرآنلاین: بهرام صادقی، نویسنده توانای ایرانی، در 15 دی‌ماه 1315 در نجف‌آبادِ اصفهان دیده به جهان گشود و در 12 آذرماه سال 1363 در 47 سالگی درگذشت.
او از مهمترین داستان‌نویسان معاصر ماست که داستان‌های مورد توجه و مداقه مخاطبان این عرصه بوده است. محمدرضا اصلانی در کتابی با عنوان "بهرام صادقی: بازمانده‌های غریبی آشنا" و حسن محمودی در کتاب "خون آبی بر زمین نمناک" به بررسی آثار او پرداخته‌اند.
از بهرام صادقی یک مجموعه داستان کوتاه به نام "سنگر و قمقمه‌های خالی" و همچنین یک داستان بلند به نام "ملکوت" باقی‌مانده است که هر دوی آن از بهترین آثار در حوزه‌های خودشان به حساب می‌آیند.
صادقی دوران ابتدایی را در دبستان دهقان نجف‌آباد گذراند و سپس به همراه خانواده به اصفهان نقل مکان کرد و در دبیرستان ادب اصفهان مشغول به تحصیل شد. در آن‌جا بود که با افرادی چون منوچهر بدیعی، محمد حقوقی و رامین فرزاد و ایرج باقرپور آشنا شد و به تدریج توانست برخی از اشعارش را در مجلات به چاپ برساند. در سال ۱۳۳۴ و پس از قبولی در رشته پزشکی دانشگاه تهران، اصفهان را ترک کرد و مقیم تهران شد.
از بیست سالگی هم‌زمان با تحصیل در رشته پزشکی، داستان‌هایش را در مجلات ادبی به چاپ می‌رساند. وی پس از سی سالگی کمتر می‌نوشت. اولین داستان کوتاه‌اش وقتی بیست سال سن داشت منتشر شد و "ملکوت"، تنها داستان بلندش، را در بیست و پنج سالگی منتشر کرد.
برخی منتقدان ملکوت را با رمان بوف کور صادق هدایت مقایسه می‌کنند. مجموعه داستان "سنگر و قمقمه‌های خالی"، داستان بلند "ملکوت" و چند داستان کوتاه پراکنده، کل آثار او را تشکیل می‌دهند. همین دو کتاب چاپ شده آن‌قدر بود که او را از بزرگ‌ترین داستان نویسان معاصر ایران و صاحب سبکی پیشرو بدانند.
بهرام صادقی در آثارش نگاهی به شدت طناز، بازیگوش و البته تلخ داشت. هوشنگ گلشیری در مراسم فوت بهرام صادقی می‌گوید: "او همچنان دارد با ما شوخی می‌کند. من می‌دانم که این هم یکی از شوخی‌های اوست."
خسرو گلسرخی درباره آثار بهرام صادقی می‌گوید: "نوشته‌های بهرام صادقی کارنامه دو دهه از تاریخ زندگی اجتماعی ما است."
از بهرام صادقی کتاب دیگری نیز بعد از مرگش با عنوان "وعده دیدار با جوجوجیتسو" منتشر شده است.