گروه فرهنگ و ادبیات هنرآنلاین: رمضان، ماه خدا نام دارد «شهر الله». رمضان مشتق از «رمض» به‌معنای شدت حرارت، و حرارت سنگ، بر اثر شدت حرارت خورشید آمده است. در برخی روایات رمضان یکی از اسم‌های خداوند دانسته شده است.
ماه رمضان ماه رحمت، مغفرت و اجابت دعا است. از مهم‌ترین عبادت‌های این ماه، تلاوت قرآن، احیای شب‌های قدر، دعا، استغفار، افطاری دادن و کمک به نیازمندان است. امام علی(ع)، در بیست و یکم ماه رمضان به شهادت رسیدند.
رمضان نهمین ماه از ماه‌های قمری برای مسلمانان اهمیت زیادی دارد. درهای آسمان در آن گشوده شده و ارزش نماز در آن، چند برابر نماز در ماه‌های دیگر است. این ماه در روایات اسلامی به‌عنوان برترین ماه، ماه خدا و ماه میهمانی خداوند شناخته می‌شود. شب قدر که برترین شب سال محسوب می‌شود در این ماه قرار دارد. قرآن کریم در این ماه بر رسول خدا (ص) نازل شده و «روزه» بر مسلمانان واجب شده است.
رمضان ماه کسب فضایل و رفع رذایل، ماه تقرب به خداوند، ماه آشنایی بیشتر با قرآن و اهل بیت رسالت و بهار ایمان و قرآن برای مردم است.
امروز یکشنبه ۱۴ فروردین ۱۴۰۱ شمسی مصادف با اولین روز ماه مبارک رمضان است؛ فرارسیدن ماه خیر، برکت و ماه نزول رحمت بر تمامی مسلمان جهان مبارک باد.
نمونه و بخش‌هایی از چند شعر در توصیف ماه مبارک رمضان:
خجسته باد و مبارک قدوم ماه صیام
براولیا و احبای شهریار انام
نزاری قهستانی
جاهش ز دهر چون مه عید از صف بخوم
ذاتش زخلق چون شب قدر از مه صیام
خاقانی شروانی
حکمت روزه داشتن بگذار
باز هم گفته و شنیده شود
صبرت آموزد و تسلط نفـس
و ز تو شیطان تو رمیده شود
هر که صبرش ستون ایمان بود
پشت شیطان ازو خمیده شود
آفتاب ریاضتی که ازو
میوه معرفت رسیده شود
چه جلایی دهد به جوهر روح
کادمی صافی و چکیده شود
بذل افطار سفره عدلی است
که در آفاق گستریده شود
فقر بر چیده دارد از خوانـی
که به پای فقیر چیده شود
شب قدرش هزار ماه خداست
گوش کن نکته پروریده شود
از یـکی میوه عمل که درو
کشته شد، سی‌هزار چیده شود
گر تکانی خوری در آن یک شب
نخـل عمر از گنـه تکیده شود
مفت مفروش کز بهای شبی
عمرها باز پس خریده شود
روز مهلت گذشت و بر سر کوه
پرتوی مانده تا پریده شود
تا دمی مانده سر بر آر از خواب
ور نه صور خدا دمیده شود
شهریار
نوروز دل مومن، ماه رمضان آمد
آن شوق ز جان رفته برگشته به جان آمد
آریم دمی تا یاد از فصل خزان خود
این ماه بهارستان هنگام خزان آمد
چون سیلی آگاهی بر گوش گران ما
این ماه دل آگاهی چون بانگ اذان آمد
تا عقل به کار آرد، تا عشق به بار آرد
گویا که چو «بسم الله» از دل به زبان آمد
شیرینی ناتکرار دارد همه اوقاتش
این ساعت ناتکرار تکرار چه سان آمد
پیغام خدا آید از بهر پیمبرها
پیغام خدا این دم بهر همگان آمد
ارباب قربان
کم کم هلال ماه خدا می‌رسد ز راه
اوقات ناب اهل بکا می‌رسد ز راه
مهمان کند خدا همگان را به سفره‌اش
وقتی که ماه جود و سخا می‌رسد ز راه
گل می‌کند به لب همه دم ذکر یا علی
زیرا بهار اهل دعا می‌رسد ز راه
ماه مجیر و جوشن و شب‌های عاشقی
ماه جنون و ماه صفا می‌رسد ز راه
دستت دراز کن چو گدا سمت سفره‌اش
وقتی گدا به پشت گدا می‌رسد ز راه
امضا کند خدا گذر از نار دم به دم
چون ماه توبه، ماه عطا می‌رسد ز راه
وقتی که ماه خوب خدا رو کند به ما
فرصت برای ترک گناه می‌رسد ز راه
معلوم می‌شود که عزیزی به نزد حق
وقتی بلا به پشت بلا می‌رسد ز راه
هر لحظه‌اش عبادت و هر ساعتش نکو
اوقات سر به سر چو طلا می‌رسد ز راه
پر می‌شود فضای دل از عطر عاشقی
لَا تَقْنَطو بر اهلِ خطا می‌رسد ز راه
بس کن دگر گناه که گناه سد عاشقی است
الطاف عاشقانه جدا می‌رسد ز راه
می‌ترسم از گناه و امیدم به رحمتش
وقتی که ماه خوف و رجا می‌رسد ز راه
ماه غم علی شه لولاک می‌رسد
یعنی که ماه اشک و عزا می‌رسد ز راه
افطار گر کنی همه دم یاد لعل او
الطاف سیدالشهدا می‌رسد ز راه
گر خوب بندگی کنی ای دل به هر صباح
توفیق طوف کرب و بلا می‌رسد ز راه
وقتی به یاد کرب و بلا بغض می‌کنی
صدها ملک ز ارض و سما می‌رسد ز راه
دنیا شود بهشت برین شک نکن دمی
وقتی قدوم شاه وفا می‌رسد ز راه
«عَجِلْ عَلی ظُهُور وَلِیّک» خدای من
پس کی ز کعبه صاحب ما می‌رسد ز راه؟
از آتشت هماره «بداغی» شود رها
چون شاه دین به روز جزا می‌رسد ز راه
سیروس بداغ