گروه فرهنگ و ادبیات هنرآنلاین: رسول نظرزاده پژوهشگر و نویسنده، با اعلام این خبر به هنرآنلاین گفت: این اثر در ادامه کتاب «تک‌گویی‌های برتر در سینمای جهان» از سوی انتشارات تابان خرد منتشر می‌شود.
او با این توضیح که کتاب «تک‌گویی‌های سینمای ایران» تمامی فیلم‌های تاریخ سینمای ایران را که تک‌گویی و مونولوگ دارند را دربرمی‌گیرد، افزود: تک‌گویی شخصیت‌ها از روی فیلم‌ها که در آن نقش‌ها خود را افشا و اعتراف می‌کنند پیاده شده و درباره آن تحلیل نوشته‌ام. تک‌گویی‌ها به‌صورت خام پیاده شده تا مخاطب خودش درباره آن قضاوت کند. سپس در یک مقاله اول و یا انتهای این تک‌گویی‌ها، حواشی آن را بررسی کردم که این تک‌گویی ها از چه نوعی بوده و چه تاثیری در روند فیلم داشته است و اگر نباشد چه تاثیری در فیلم دارد.
نظرزاده با بیان این که این مجموعه سه جلدی هزار صفحه است، ادامه داد: جلد نخست به «تک‌گویی‌های قبل از انقلاب، ۱۳۰۹- ۱۳۵۹»، جلد دوم به «تک‌گویی‌های بعد از انقلاب، ۱۳۵۹-۱۳۹۳» و جلد سوم به «تک‌گویی‌های کارگردانان معروف سینمای ایران» اختصاص دارد. در مجلد آخر، فیلم‌های کارگردانان بزرگ ایران هم‌چون علی حاتمی، بهرام بیضایی و داریوش مهرجویی جداگانه بررسی شده و از دیگر فیلم‌های بدنه، تجاری و کمدی مجزا شده‌اند چرا که تک‌گویی فیلم‌های این کارگردان‌ها سطح بالاتری دارند و گاه ادبی و شاعرانه اجرا شده‌اند.
او که حدود پنج سال برای تماشای فیلم‌ها وقت گذاشته تا این مجموعه را تدوین کند، اظهارداشت: تمامی تک‌گویی‌ها با عکس ارائه شدند. عکس برخی از فیلم‌ها وجود نداشت و با نرم‌افزار از خود فیلم‌ها با کیفیت مناسب پیاده شد. لازم بود کتاب‌ها با تصویر منتشر شوند تا مشخص باشد بازیگر و شخصیت کیست و فضا چگونه بوده است.
نظرزاده درباره اهمیت انتشار این مجموعه، تصریح‌کرد: این موضوع مهم است چرا که ما همواره تاریخ را از بیرون فیلم‌ها نگاه کرده‌ایم و به آن روند و جهت داده‌ایم اما حالا می‌توان از صدای درون خود فیلم‌ها و این تک‌گویی‌ها که نقطه‌عطف و حساس فیلم‌ها هستند به ناگفته‌ها و صدای درونی فیلم‌ها رسید؛ چرا که در آن شخصیت‌ها درون خود را افشا می‌کنند. این تک‌گویی‌ها نقطه حساس فیلم هستند که در آن دوربین هم‌چون یک آیینه عمل می‌کند و شخصیت در مقابل آن، نقاب خود را برمی‌دارد و همه چیز را اعتراف می‌کند. تک‌گویی‌ها به دو دسته عمده «درونی» و «بیرونی» تقسیم می‌شوند، تک‌گویی بیرونی، به‌سوی شخص دیگری ابراز می‌شود مانند تک‌گویی شخصیت در هنگام نامه‌نگاری یا صحنه‌هایی که شخصی درددل خود را برای یک نفر دیگر اعتراف می‌کند. تک‌گویی درونی، شخصیت با خودش حرف می‌زند.
او تک‌گویی را از صحنه های بسیار حساس فیلم‌ها دانست و گفت: برایم جذاب بود بدانم صدای درونی این شخصیت و فیلم‌ها چیست؟ وقتی این‌ها را در کنار هم می‌گذاریم آدم‌ها پیچیده‌تر و درونی‌تر دیده می شوند. چاپ تک‌گویی‌ها باعث می‌شود سینمای ایران شفاف‌تر و بحران‌ها نقش‌هایش در دهه‌های مختلف خودآگاه‌تر بیان شود تا نصیحت‌گرایانه و شعاری.
نظرزاده این مجموعه را از نظر کاربرد واژگان ضرب‌المثل‌ها و اصطلاحات مردمی که توسط قشرهای متفاوتی در زمان‌های مختلفی ادا شده‌اند مهم دانست و ادامه داد: با مطالعه این مجموعه می‌توان به واژه‌شناسی مردم در دهه‌های مختلف رسید. مثلا این که تک‌کلام‌های مردم در دهه سی چه بوده و با زنان چگونه سخن می‌گفتند و این روند به مرور چه تغییراتی تا امروز به خود دیده است.
او با این توضیح که پیش‌تر در مجلات سینمایی برخی از این تک‌گویی‌ها منتشر شده، تصریح کرد: بارها بعد از آن دیدم که این تک‌گویی‌ها در فضای مجازی منتشر و پر طرفدار شده‌اند. حالا با انتشار آن‌ها در قالب کتاب با همه این تک‌گویی‌ها مواجه می‌شویم. این کتاب برای بازیگران و اهالی ادبیات نیز مناسب خواهد بود.
نظرزاده که این روزها مشغول دسته‌بندی مجموعه مقالاتی درباره مطالعه سینمای ایران است، گفت: این مقالات را از دیدگاه‌های مختلف جامعه‌شناسی، روان‌شناسی و اسطوره‌ای دسته‌بندی می‌کنم. تصمیم دارم چند مقاله نیز که از جنبه‌های مختلفی تاریخ سینمای ایران را بررسی کردم به آن اضافه کنم تا در قالب کتاب منتشر شود.