گروه فرهنگ و ادبیات هنرآنلاین: مجموعه «صدای من را از خواستن می‌شنوید» در آخرین روزهای سال ۹۹ در نشر مروارید منتشر شد. این کتاب شامل ۶۵ شعر و یک شعرداستان است. این مجموعه سه بخش شعر با عناوین «دو لبه یک زخم‌ایم»، «چند تکه کوچک از یک دوست داشتن بزرگ» و «هر چه می‌نویسم تمام نمی‌شوی» دارد که در ۱۲۸ صفحه با قیمت ۲۶ هزار تومان عرضه شده است.
آرش نصرت‌اللهی، شاعر و منتقد ادبی که کتاب را به «خواستن که ایستاده در برابر نیستن» تقدیم کرده، در پاسخ به چرایی این موضوع به هنرآنلاین گفت: مضمون خواستن در این کتاب به‌صورت یک تم و حتی می‌توان گفت یک موتیف درآمده و چه در وجه بیرونی زبان و عبارات مربوط و چه در وجه درونی زبان و اجراهای زبانی وجود دارد. به‌طور مثال، در اجرای شعرها، از عنصر تکرار زیاد استفاده کرده‌ام که این امر، خواستن را با تکرار و دوام آوردن در این تکرار، نشان می‌دهد. این‌گونه برخورد با اجرای زبانی تکرار، دیگر فقط نقش موسیقایی ندارد بلکه منجر به رسیدن به یک معنی از طریق اجرای زبانی می‌شود، شما وقتی چیزی را تکرار می‌کنید، هم معنی آن چیز رفته رفته تغییر می‌کند و هم خود امر تکرار، معنی پیدا می‌کند. حتی در اجرای طرح جلد این کتاب نیز که کار خوب یلدا حاجی‌خانی است، کلمه «خواستن» به‌صورت تکرار در سیاه مشق خوشنویسی دیده می‌شود و البته رنگ جلد، نگاه مستقیم و نوع نشستن شاعر و موارد دیگری که همه در ساختن مفهوم خواستن و شدت بخشیدن به این مفهوم در این کتاب، نقش دارند.
او با این توضیح که وجه فلسفی خواستن نیز برایم مهم بود، افزود: در این مجموعه به موسیقی زبان و امر اندیشه بیشتر توجه داشتم. درواقع از سال‌ها پیش نگاهم به جهان، هستی‌شناسانه‌تر شد و این «تر» همچنان بیشتر می‌شود. دیگر فقط زیبا بودن نیست که مرا ارضا می‌کند بلکه آن نگاه هستی‌شناسانه به امر زیباست که روح مرا تکان می‌دهد و شعر شروع می‌شود. در مورد این کتاب هم همین‌طور بوده و خواستن در وجه فلسفی خود نمود پیدا کرده است. یک نکته دیگر هم بگویم که این روزها خواستن و ایستادن پای خواستن، بسیار سخت شده، بیشتر این‌طور است که آدم‌ها هر چیزی را یکی دو بار می‌خواهند و بعد رها می‌کنند و می‌روند و این از بودن‌شان کم می‌کند و یک وقت می‌بینی به نبودن می‌رسند. شرایط و کلا دوام آوردن سخت شده، این بود که یکی از دغدغه‌های من طی سال‌های اخیر، شد خواستن. در مورد اهمیت خواستن در زندگی نیز یادداشتی با عنوان «خواستن، من و شعر» نوشته‌ام که آغازگر این مجموعه است.
نصرت‌اللهی در مورد نگاهش به امر شعر، اظهارداشت: با درنظر گرفتن موضوع لزوم تعمیم امر شخصی در شعر، می‌توانم بگویم شعر برای من یک امر شخصی است به این معنی که من خودم را می‌نویسم، چیزی از خودم را درون متن می‌گذارم، چیزی که مال دیگری نیست، این‌جاست که اثر هنری شکل می‌گیرد و البته در شعر، این «خود»، بی‌واسطه‌تر عمل می‌کند بنابراین نقش بیشتری را می‌تواند بپذیرد. این‌گونه است که شعر، هراس از نیستی را در شاعر کم می‌کند چرا که شاعر در هر شعر، چیزی از خود قرار می‌دهد و آن چیز را از مرگ می‌رهاند. در این مجموعه، تلاش کردم هر چه بیشتر به نوشتن خودم نزدیک شوم و بیش از آن، در وضعیت اعتراف‌گونه‌ای قرار بگیرم، حتی در رویکرد انتقادی نیز تلاشم نوشتن از خود و تاختن بر خود بود. یک نکته دیگر این که هر شخصی تجربه زیستی خودش را که برایش درونی‌تر از هر زیست دیگری است، بهتر می‌تواند بنویسد و در این «خود را نوشتن»، کیفیت زیست شاعر مهم می‌شود که بارها در سخنرانی‌ها، نقد و نظرها به آن اشاره داشته‌ام.
یک شعر از این مجموعه:
چشمانت را ببند
و سرانگشتانت را بو کن
این بوی کلمه‌های من است
که هرگز از دست‌های تو نمی‌رود
این را وقتی به شعرهای من دست می‌زدی
باید می‌دانستی.
پیش از این مجموعه «صدای من را از خواستن می‌شنوید»، چهار مجموعه شعر با عناوین «رفته‌ام خودم را بیاورم» انتشارات فرهنگ ایلیا، «تو/تهران/۱۳۸۵» نشرثالث و «فصل کاشتن کلمات» و «رویاها برگشته‌اند؟!» نشرچشمه از نصرت‌اللهی منتشر شده است. همچنین مجموعه شعر «رویاها برگشته‌اند؟!» توسط رادیوگوشه به صورت کتاب شنیدنی با اجرای این شاعر نشر یافته است. برگزیده جایزه «شعر بهاران» در سال ۹۷، نامزد دریافت جایزه «شعر الوند» برای کتاب «رویاها برگشته‌اند؟!» و نامزد دریافت جایزه «شعر نیما» به عنوان شاعر دهه هشتاد، در کارنامه ادبی او دیده می‌شود.