سرویس فرهنگ و ادبیات هنرآنلاین: حسین ملکی مترجم و کارگردان تئاتر، با این توضیح که رمان "کاش خانه می‌ماندم" نوشته هوراس مک‌کوی را ترجمه کرده به هنرآنلاین گفت: این نویسنده در سال‌های پیش از جنگ جهانی دوم به سراغ هالیوود و سینمای ایالات‌متحده که چند سالی از ناطق شدنش می‌گذرد، می‌رود. رمان را با تصویر رویایی هالیوود شروع کرده و لایه‌لایه پرده‌های این رویا را کنار می‌زند تا در یک روایت سینمایی و نمایشی که بار اصلی پیش‌برد قصه به عهده شخصیت‌ها و دیالوگ‌های‌شان است، حقیقت را آشکار سازد. حقیقتی که در دل آن شکست و تباهی جوانان آرزومند نهفته است.
او در مورد پلات رمان "کاش خانه می‌ماندم"، اظهار داشت: داستان روایت زندگی دو بازیگری است که از شهرهای خود به هالیوود می‌آیند تا پیشرفت کنند اما برخلاف انتظارشان ضربه خورده و حذف می‌شوند؛ سیستم سرمایه‌داری تنها چیزی است که نصیب‌شان می‌شود.
ملکی با ارجاع به درون‌مایه کتاب، تصریح کرد: مک‌کوی با ایجاد تقابل میان تاریخ رسمی و تاریخ فرودستان، به دنبال جمعیت محذوفان است تا آن‌ها را روایت کند. افرادی که هیچ‌گاه به چشم نیامده‌اند. مکان، زمان، فضا و شخصیت‌های رمان نشان‌‌دهنده مناسبات میان افراد در یک جامعه سرمایه‌داری است و از آن‌جایی که با شرایط زیستی امروز ما تطابق زیادی دارد ترجمه آن جدای از جنبه‌های روایی و ساختاری برایم ضرورت اجتماعی پیدا کرد. در رمان‌های مک‌کوی شخصیت علیه اجتماعی که بر او حاکم است طغیان می‌کند اما زورش به آن نمی‌رسد و زیر اهرم‌های قدرت له می‌شود. در این رمان، مونا متییوس سیاهی‌لشکر جوان، از پس اعتصابی که علیه تهیه‌کنندگان فیلم به راه انداخته برنمی‌آید و طرد شدن کوچک‌ترین آسیب این شکست برای اوست.
او با بیان این‌که طبق بسیاری از نقدها و نظریات ادبی، هوراس مک‌کوی نخستین نویسنده اگزیستانسیالیستی ادبیات امریکا به شمار می‌آید، ادامه داد: به باور نظریه‌پردازان ادبی، او که جنگ‌های اول و دوم جهانی را دیده و مدتی نیز در نیروی هوایی ایالات‌متحده خدمت کرده، در رمان‌هایش توانسته تصویری شگفت از زندگی روزمره مردمان، تحت یک حکومت سرمایه‌داری ارائه دهد. این نویسنده در سال 1362 با ترجمه رمان "آن‌ها به اسب‌های شلیک می‌کنند" توسط زنده‌یاد محمدعلی سپانلو به جامعه ادبی معرفی شده است و در طول 58 سال زندگی، 6 رمان نوشته است. رمان "کفن جیب ندارد" مک‌کوی نیز با ترجمه شهریار وقفی‌پور به چاپ رسیده است. کتاب "کاش خانه می‌ماندم" از سوی نشر گویا منتشر خواهد شد.
ملکی در مورد آخرین کتاب منتشر شده‌اش با عنوان "مدیریت تئاتر: روش‌های راهبری برای قرن بیست‌ویکم" نوشته آنتونی راین، اضافه کرد: بسیاری تصور می‌کنند این کتاب برای مدیران تئاتری است اما کاملا بالعکس است و این کتاب بیش از آن‌که راهنمای مدیران باشد، گره‌گشای مسایل فعالان تئاتر در هر سطح و رشته‌ای است. فعالانی از حیطه کارگردانی تا طراحی صحنه، از نویسندگی تا بازیگری و از تبلیغات تا روابط‌عمومی. به‌نظر می‌آید عنوان دوم کتاب (چگونه از گروه به کمپانی تبدیل شویم) در مدت انتشارش برای فعالان تئاتر مغفول مانده است. این کتاب یک ساختار جدید برای تولید و عرضه تئاتر ارائه می‌دهد و در این ساختار جدید فرآیندهای استاندارد دنیا را طرح می‌کند. فرآیندهایی که الگوبرداری از آن‌ها مناسبات جدیدی برای تئاتر ما رقم می‌زند. مناسباتی که می‌تواند نسبت تازه‌ای میان تئاتر و شهروندان جامعه ایجاد کند و همین‌طور نسبت میان فعالان تئاتر با دولت به عنوان متولی امر فرهنگی را نیز تغییر دهد.
به گفته او، مطالعه کتاب از سوی فعالان تئاتر می‌تواند مطالبات جدیدی برای فعالان تولید کند تا به‌واسطه طرح این مطالبات برای دولت، آن را مجاب کنند ساختارهای حمایتی و نظارتی‌اش را اصلاح کند. هم‌چنین مخاطب آن می‌تواند علاوه بر مطرح کردن مفهوم سازمان و سازماندهی کردن در امور هنری، همکاری‌ها و مشارکت‌های صنفی را نیز بی‌آموزد.
او ضمن این‌که ترجمه کتابی در حوزه مطالعات اجرا از گیلرمو گومز پنا اجراگر، مدرس و نظریه‌پرداز آمریکای لاتین‌تبار را به پایان رسانده، مشغول نگارش دو نمایشنامه از یکی از وقایع و مقاطع مهم جنگ ایران و عراق در سال 1363 است. نمایشنامه‌هایی که به روایت یک واقعه مستند جنگ در دو سطح فرماندهی و رزمندهی می‌پردازند.
حسین ملکی نویسنده و کارگردان نمایش "میمون" و "مرزداران" است.