سرویس سینمایی هنرآنلاین: فریده سپاه منصور را آخرین بار در سریال" دردسرهای عظیم 2" در قاب جادویی تلویزیون دیدیم و بعد از آن دیگر این بازیگر در هیچ سریال تلویزیونی دیده نشد و تنها سال گذشته با دو اثر متفاوت به روی صحنه تئاتر رفت.
این بازیگر به خبرنگار هنرآنلاین گفت: سه سال است که کار تصویری انجام ندادم. این دوری هم خودخواسته است و هم ناخواسته، چرا که کار خوبی این روزها پیشنهاد نمی‌شود، ضمن اینکه اصلاً کاری هم پیشنهاد نمی‌شود که ما بخواهیم از میان این پیشنهاد‌ها کاری را انتخاب کنیم.
وی در پاسخ به این سؤال که کیفیت آثار تا چه اندازه پایین است که حاضر به حضور در هیچ اثری نشده است اظهار کرد: ممکن بود کارهای خوبی باشند که پیشنهاد شدند، اما نقش‌ها، نقش‌هایی نبودند که خوب باشند. از همین رو به نسبت گذشته که کار به من پیشنهاد می‌شد، سال گذشته اصلاً کاری پیشنهاد نشد و من به سراغ تئاتر رفتم. سال 95 دو تئاتر به روی صحنه بردیم یکی "همسایه آقا" کار حسین کیانی که در تماشاخانه باران به روی صحنه رفت و دیگری "ترن" کار حمیدرضا آذرنگ که بسیار مورد استقبال قرار گرفت. حالا باید منتظر بمانم و ببینم امسال کدام یک از تئاتری‌ها به سراغ من می‌آید، چرا که فکر نمی‌کنم دیگر در سینما نقشی برای من باشد.
بازیگر سریال "اغما" در ادامه درباره نمایش نقش مادر در فیلم‌ها و سریال‌ها گفت: مادر شکل‌های مختلف دارد. باید دید تولیدکنندگان چه مادری را می‌خواهند نشان دهند. این که یک مادر را روی تخت بگذارند که مادر نیست. متأسفانه کلاً زن به عنوان یک زن فعال کمتر در فیلمنامه‌های ما دیده می‌شود، مگر اینکه مثلاً سریالی مثل "پرستاران" بسازند که نشان دهند این زن‌ها چقدر فعال هستند، اما همین زنان در این سریال نیز در خانه مادر و همسر می‌شوند، در واقع ما پرستاری در فیلم نمی‌بینیم بلکه یکسری مادر، همسر و خواهر را می‌بینیم که مشغول درگیری‌های خانوادگی هستند و این درگیری‌ها در محیط کارشان نیز دیده می‌شود.
سپاه منصور ادامه داد: انگار در ذهنیت نویسندگان ما زن به عنوان یک فعال اجتماعی نقش نبسته است. به محض اینکه می‌خواهند درباره زن بنویسند یا او را سر اجاق می‌برند یا یک زن منفعل را نشان می‌دهند. یعنی همان مادرانی که در گذشته دیده بودند را به تصویر می‌کشند.
وی در پاسخ به این سؤال که فکر می‌کند چه دلایلی موجب شده تا نقش زن در فیلم‌ها و سریال‌ها تا این اندازه منفعل باشد، عنوان کرد: باید این سؤال را از برنامه‌سازان و نویسندگان پرسید که چرا حضور زن اینقدر در سینمای ما کمرنگ است. مادرانی که در سینما به سن و سال من هستند یا همیشه در بستر بیماری هستند و یا با عصا لنگ‌لنگان در یک مراسم خواستگاری حضور دارند. مگر اینکه زنی مثل مرضیه برومند کارگردان اثر باشد و خودش از زن یک نقش فعال بسازد. خب با این حساب مگر ما چند کارگردان زن در سینما و تلویزیونمان داریم و مگر همین بانوان در سال چند کار می‌سازند که ما بخواهیم حضور پررنگ داشته باشند.
این بازیگر افزود: اشکال ندارد که زن، کار خانه انجام دهد و اتفاقاً این کار مقدس و پرزحمت است، اما مگر این تنها کار زنان جامعه امروز است. این زنانی که امروز در جامعه در مشاغل سخت مشغول به کار هستند آیا فقط آشپزی و بچه‌داری می‌کنند و کار دیگری انجام نمی‌دهند. اگر این‌گونه است پس جمعیت 80 درصدی زنان شاغل را چه کسانی تشکیل داده‌اند. این واقعیت جامعه است و یکی از دلایلی که سینمای امروز شکست خورده، دوری از نمایش واقعیت‌های جامعه است و تولیدکنندگان به این بخش اصلاً فکر نمی‌کنند و تنها یک عده دختر و پسر زیبارو را انتخاب کرده‌اند و انتظار دارند با خوشگلی آن‌ها فیلم بفروش داشته باشند. البته من نمی‌گویم از جوانان زیبارو استفاده نکنید. من هم به عنوان یک مخاطب بدم نمی‌آید دختر و پسرهای جوان زیبا را می‌بینم، اما آیا همه سینما همین است؟
سپاه منصور در انتها در پاسخ به این که وضعیت سینمای امروز را چطور ارزیابی می‌کند، بیان کرد: اگر از خودم شروع کنم به نسبت اینکه پیشنهاد کاری برایم وجود ندارد و برای دوستانم هم وجود ندارد، باید گفت اوضاع سینما خیلی بد است، اما با دیدن برخی از فیلم‌ها واقعاً لذت می‌برم و پیشرفت را حس می‌کنم ولی نباید این نکته را فراموش کرد که این تعداد بسیار اندک است و سینما نیازمند آثار خوب بیشتری است.