سرویس سینمایی هنرآنلاین: امیر توده‌روستا که فیلم "پات" به کارگردانی او و با بازی ساعد سهیلی در گروه هنر و تجربه اکران شد، درباره وضعیت اکران این فیلم به هنرآنلاین گفت: خوشبختانه شرایط اکران فیلم خوب بود و با مخاطب به خوبی ارتباط برقرار کرد و دربرخی از زمان‌ها نیز ریزش مخاطب کاملاً طبیعی بود. در مجموع فروش ما در سئانس‌های هنر و تجربه قابل قبول بود و تجربه شیرینی را برای ما رقم زد.

وی در ارتباط با بازخوردی که از مخاطبان گرفته است، بیان کرد: به نظرم کسانی که فیلم را ‌دیدند معتقد بودند با اینکه فیلم مستقیم به حمایت از حیوانات اشاره نمی‌کند، اما در دل خود این اتفاق را دارد. آن‌ها خیلی حس جالب توجهی نسبت به این موضوع و با کاراکتر اصلی فیلم داشتند و این خوشایند بود. اینکه یک اثر سینمایی مستقل، هم از بعد سینمایی و هم اجتماعی بخشی از جامعه را درگیرمی‌کند زیباست.

توده روستا درباره فعالیت جدید خود نیز اظهار کرد: برای من تک بودن کار اهمیت دارد. فیلمنامه‌های زیادی دارم که به دلیل نبود سرمایه‌گذار، زمان آن‌ها گذشته است و به دلیل اینکه برخی از سوژه‌ها نیز در آثار دیگر کار شده، فیلمنامه را کنار گذاشته‌ام. از آنجایی که سوژه‌هایم را کمی سخت انتخاب می‌کنم، مانند هر فیلمسازی همزمان روی چند ایده تمرکز دارم، اما این روزها سوژه‌ای دارم که فکر می‌کنم خاص است و مشابه آن را تاکنون ندیده‌ام، در تلاش هستم تا آن را به سرانجام برسانم.

این کارگردان جوان درباره ساخت فیلم کوتاه و تأثیر آن برای ورود به سینمای بدنه گفت: من با این دیدگاه موافق نیستم. اساساً سینما از نظر من در بخش کوتاه کاملاً مستقل است. متاسفانه این جریان که فیلم کوتاه راه ورودی به سینمای بدنه است، فقط از طریق فیلمسازان شکل نگرفته است، بلکه مسئولان هم درایجاد این روند تاثیرگذار هستند. سال گذشته در جشنواره فیلم کوتاه حضور داشتم. به من گفتند شما جزو با تجربه‌ها هستید و دیگر نباید در این جشنواره حضور داشته باشید. این اتفاق باعث می‌شود از جشنواره دور شوم، در حالی که در سال‌های گذشته قدیمی‌های بسیاری حضورداشتند و از آنها حمایت می‌شد، تا حتماً دراین جشنواره حضور داشته باشند. در واقع در طی آن سال‌ها به قدیمی‌ها نمی‌گفتند که نباشید، اما در ده سال گذشته رویکرد جوانگرایی افراطی شده است و فیلمسازی که سال گذشته اثرش دیده شده است، امسال به راحتی کنار گذاشته می‌شود. به نظرم این به نفع فیلم کوتاه نیست، باید فکر آدم‌ها نسبت به این موضوع بازنگری شود، در غیر این صورت همه می‌خواهند به دلیل اینکه در سینمای فیلم کوتاه حضور ندارند، وارد سینمای بدنه شده و فیلم بسازند و سیل درخواست پروانه ساخت فیلم اولی‌ها بی داد می‌کند. من فیلم کوتاه را دوست دارم اما نگاه دوستان به نوعی باعث ایجاد نگرانی می‌شود.

وی ادامه داد: فیلم کوتاه ساختن کار بسیار سختی است. فیلم کوتاه سکانسی از فیلم بلند است و به دو شیوه دیده می‌شود؛ یا بخشی از یک فیلم بلند است و یا اصلاً نمی‌تواند تبدیل به فیلم بلند شود و تخصصی‌تر است، بنابراین باید به این گونه سینمایی کاملاً مستقل نگاه کرد، همانطور که در سینمای دنیا نیز این اتفاق افتاده است و بسیاری از بزرگان سینمایی نیز فیلم کوتاه می‌سازند و به این سینما مستقل نگاه می‌کنند نه پله‌ای برای ورود به سینمای بدنه.

کارگردان فیلم کوتاه " جای منو توی اتاق بنداز" در پاسخ به این سؤال که چرا بسیاری از فیلم اولی‌ها برای ساخت فیلم باید به دنبال سرمایه گذارباشند، گفت: نبود سرمایه گذار به قیمت فیلم نساختن بسیاری از فیلمسازان تمام می‌شود. برخی نیز مانند من مجبور هستند به سراغ تبلیغات بروند و کار تجاری انجام دهند تا بتوانند هزینه فیلم خودشان را فراهم کنند و این ماجرا روند فیلمسازی را کند می‌کند. حداقل برای فیلمسازان مستقل کار سخت می‌شود. ولی اگر سرمایه گذار حضور داشته باشد، روند و جریان فیلمسازی سریع‌تر اتفاق می‌افتد و تجربه من فیلمساز صرفاً به فیلمنامه‌ای که نوشتم ختم نمی‌شود و می‌توان تجربه فیلم ساختن را هم در کارنامه داشت.