گروه سینمای "هنرآنلاین" : شاید جمله برای شما هم آشنا باشد که ارتش در بیشتر مواقع مظلوم واقع شده است. این که چه میزان این جمله درست است را نمی‌دانیم اما بی شک در سینمای جنگی ایران ارتش سهم کمتری نسبت به دیگر نیروهای نظامی داشته است و کمتر از سایرین، به شخصیت‌های مهم ارتش و نقش تاثیرگذار آن‌ها در جنگ پرداخته شده است.
حالا در جشنواره فیلم فجر ۴۲ فیلم "آسمان غرب" به حضور شهیدعلی‌اکبر شیرودی از خلبانان جنگی ارتش در روزهای ابتدایی جنگ در غرب کشور می‌پردازد.
پیش از این در دهه ۷۰ سریالی با نام "سیمرغ" نیز به شهید شیرودی و شهید احمد کشوری از خلبانان ارتش پرداخته بود.
محمد عسکری کارگردانی که سال گذشته "اتاقک گلی" را در جشنواره فیلم فجر داشت و توانست جایزه بهترین فیلم اول را از آن خود کند، حال با کارگردانی "آسمان غرب" می‌توان گفت که در مسیر رشد قرار گرفته است و فیلم تازه‌اش چندین قدم از "اتاقک گلی" جلوتر است.
او در "آسمان غرب" به برش کوتاهی از زندگی شهید شیرودی می‌پردازد؛ برشی که اتفاقا نمایش تاثیرگذاری وی در روزهای ابتدایی جنگ در آسمان و زمین غرب کشور است؛ روزهایی که بنی صدر اعلام کرد که باید زمین داد تا زمان خرید و شیرودی و سایر همکاران خلبانش با تمردی جسورانه و وطن‌پرستانه در مقابل نیروهای عراق ایستادگی کردند.
فیلم از حیث پرداختن به این ایستادگی و به تصویر کشیدن حملات به تانک‌ها به مدد جلوه‌های ویژه خوب است.صحنه‌های عجیبی در فیلم وجود دارد که به گفته کارگردان اگرچه ممکن است برخی از آن‌ها مربوط به آن برهه زمانی نبوده باشند اما مستند و مرتبط با شهید شیرودی هستند و اصطلاحا کارگردان آن‌ها را دراماتیزه کرده است.
حتی در پرداختن به شخصیت شهید شیرودی به عنوان یک قهرمان متناسب با حقیقت در فیلمنامه هم مشکلی وجود ندارد؛ اما به نظر می‌رسد بازی میلاد کی‌مرام در نقش شیرودی چندان متناسب از آب درنیامده است و همین امر موجب شده است تا شخصیت‌پردازی زیر سوال برود. کی‌مرام همان همیشگی است که اینجا لباس خلبانی پوشیده است و محاسنی دارد و کمی هم شعار می‌دهد؛ شعارهای مردم‌دارانه که در چندین مرحله تکرار می‌شود.
در یک فیلمی که محور اصلی بر یک شخصیت حقیقی است و آن شخصیت خوب از آب نمی‌آید، سایر عناصر فیلم هم اگر چه خوب باشند، کارساز نیستند و قصه را جلو نمی‌برند. در "آسمان غرب" هم همین اتفاق افتاده است. فیلم سعی کرده است که به جنبه‌های مختلف شخصیت شهید شیرودی بپردازد؛ ابعادی چون حضور در خانواده، جدیت و سیاست در میان همکاران، برخورد مردم‌دارانه با مردم و حتی عواطف و احساساتش هنگام از دست دادن همکار و دوستش. اما این ابعاد با بازی نامناسب کی‌مرام و ابعاد جنگی فیلم کمرنگ جلوه می‌کند.
اما حتی با این توصیفات هم نمی‌توان "آسمان غرب" را فیلم بدی دانست؛ از آن قبیل فیلم‌هایی است که مخاطب می‌پسندد و از دیدنش آزار نمی‌بیند.
این فیلم هرچند کوچک اما ادای دینی است به خلبانان ارتش جمهوری اسلامی ایران که اگر چه در صحنه‌های مختلف و حساس کشور حضور داشتند اما مانند سایر نیروها، دیده و شنیده نشدند. و حتی همین فیلم هم در بخش زیادی مدیون این نیروی مسلح است و در واقع ارتش صدای ارتش شده است! این فیلم روایت بخش کوچکی از تلاش آدم‌هایی است که پاهایشان روی زمین نبود اما در آسمان‌ها برای سرزمین خود جنگیدند.