گروه سینمایی هنرآنلاین: انیمیشن «لوپتو» از ۱۱ آبان در سینماهای سراسر ایران اکران و با استقبال نسبی مخاطبان مواجه شده است. این فیلم با در اختیار داشتن ۳۷۱ سالن سینما تاکنون در ۷ هزار و ۱۰۸ سانس به نمایش درآمده، ۱۸۰ هزار مخاطب داشته و ۴ میلیارد و پانصد و هفتاد میلیون تومان فروخته است. درباره چالش‌های تولید «لوپتو» و سینمای انیمیشن با عباس عسگری که کارگردانی این اثر را بر عهده داشته گفت‌وگو کرده‌ایم.
در چند ماه گذشته شاهد استقبال مخاطبان از انیمیشن‌هایی چون «پسر دلفینی» و «لوپتو» بودیم. با توجه به گذشت چند سال از فعالیت فعالان این حوزه و اکران انیمیشن‌های مختلف، فکر می‌کنید سینمای انیمیشن توانسته به پختگی لازم در این عرصه دست پیدا کند و مخاطبان خود را در سینمای ایران پیدا کرده است؟
خیر. قطعا هنوز سینمای انیمیشن به پختگی لازم نرسیده است؛ چرا که فکر می‌کنم انیمیشن‌هایی که تاکنون اکران شده‌اند، هنوز انگشت‌شمارند. ما هنوز راه طولانی در پیش داریم تا انیمیشن‌ها قابلیت‌های این حوزه، کار داستانی آن و مخاطبان خود را بشناسند و به پختگی لازم دست یابند و اثر ایده‌آلی را به مخاطب ارائه دهند.
در این روزها بسیاری از سینماگران نسبت به استقبال سرد مخاطبان از سینما گلایه داشته و دلایل غیر سینمایی را برای این موضوع بیان می‌کنند. باتوجه به اینکه «لوپتو» با استقبال نسبی مخاطبان مواجه شده تا چه اندازه این صحبت‌ها را دقیق و درست می‌دانید؟
خدا را شکر «لوپتو» در این چند هفته صدرنشین فروش بوده ولی فکر می‌کنم شاید اگر شرایط عادی‌تر بود، طبعا فروش ما هم متفاوت می‌شد. به هر حال این شرایط بی‌تاثیر نیست؛ ممکن است به قول معروف بعضی دل و دماغ تفریح کردن نداشته باشند. خب خیلی از صاحبان فیلم‌ها به خاطر بی‌رونقی سینما حاضر به اکران آثارشان نیستند و منتظر فرصت بهتری هستند؛ شاید اگر همه فیلم‌ها اکران می‌شدند وضعیت سینما هم بهتر می‌شد. این را هم باید در نظر بگیریم که وضع سینما به طور کل خوب نیست، باید فکری به حال کلیت سینما کرد، پرمخاطب‌ترین فیلم‌های این سال‌ها چیزی حدود ۲ درصد جمعیت ایران را به سینما کشانده‌اند که خوب نیست. در شرایط حاضر چون متقاضی اکران کم است، می‌شود دوره اکران فیلم‌ها را طولانی‌تر کرد تا ضرر آثار کمتر شود. همچنین می‌توان فیلم‌ها را تا یک سقف فروش تضمین کرد که سینماداران، پخش و... کمتر متضرر شوند.
سینمای انیمیشن در این سال‌ها به پیشرفت‌های خوبی دست یافته اما به هر ترتیب آثار سینمای جهان در این حوزه چند پله از ما جلوترتند. سینماگران ایرانی چطور می‌توانند برای جذب مخاطبان بیشتر با این فیلم‌ها رقابت کنند؟ آیا در شرایط فعلی چنین امکانی وجود دارد؟
فروش نسبتا خوب دو انیمیشن که امسال اکران شده‌اند نشان می‌دهد انیمیشین‌های ایرانی قطعا می‌توانند پرمخاطب باشند. چرا که به لحاظ تصویر قابل ارائه هستند. فکر می‌کنم اگر انیمیشن‌های ایرانی به لحاظ محتوا و تصویر بومی‌تر باشند، می‌توانند مخاطب ایرانی و حتی خارجی بیشتری جذب کنند، چون این فضا بکر است و حرف‌ها و تصاویر تازه برای عرضه دارد. در شرایط فعلی علاوه بر تلاش برای بالا بردن سطح فنی باید تلاش خیلی بیشتری روی داستان انجام شود. در نهایت اینکه هر چه صنعت انیمیشن پررونق‌تر باشد قطعا کارها بهتر می‌شوند.
درباره چالش‌ها و محدودیت‌های تولید انیمیشن در ایران به ویژه تولید انیمیشن «لوپتو» برایمان توضیح می‌دهید؟ این محدودیت‌ها تا چه اندازه به این حوزه آسیب زده است؟
شاید تهیه‌کننده بهتر بتواند به این سوال پاسخ دهد ولی باید بگویم مشکلات مخصوصا برای ما که در کرمان تولید را انجام دادیم، بیشتر هم بود. تولید انیمیشن یک فرایند بسیار طولانی است و تولید «لوپتو» دو سال و نیم طول کشید. در واقع به همین دلیل است که تولید انیمیشن هزینه زیادی می‌طلبد. بنابراین باید بگویم برای مجموعه فراسوی ابعاد هم خیلی طول کشید وارد فرایند تولید فیلم سینمایی شود. همانطور که می‌دانیم اقناع کردن سرمایه‌گذار به ویژه برای کار اول بسیار سخت است. علاوه بر این به طور کلی تمرکز پروژه‌ها، امکانات و نیروی کار هم در پایتخت است. مثلا برای فرایند رندر به رندرفارم نیاز است و تقریبا تمام رندرفارم‌های ایران در تهران هستند. این مسائل تولید در شهرستان را بسیار سخت می‌کند.