گروه سینمایی هنرآنلاین: در حال حاضر بخش بزرگی از خانواده سینما دچار مشکلات عدیده اقتصادی هستند که رهایی از آن همت عالی مسئولان را می‌طلبد. مشکلات کرونا، تورم و گرانی مانند دیگر افراد جامعه، زندگی بخش زیادی از بدن سینما را هم تحت تاثیر قرار داده است.
با وجود اینکه سینما به خاطر جذابیت‌های ظاهری و تبلیغات آنچنانی در نگاه بسیاری از عامه مردم، «بر برج عاج نشسته» و دور از هر گزندی به نظر می‌رسد، اما در واقعیت آدم‌های بسیاری در این حرفه، مانند افراد معمولی جامعه هستند و با مشکلات مشابه معیشتی دست و پنجه نرم می‌کنند.
این وضعیت به خاطر عدم رسیدگی مسئولان سینمایی در دوره‌های گذشته و نوع ساختار سینما بود که در نهایت تنها عده‌ای «خاص» و «معدود» از آن منتفع می‌شدند و بقیه اهالی سینما البته از این خوان گسترده نصیبی نمی‌بردند. پر واضح است که این سینما با شائبه رانت، پول‌شویی و سرمایه‌های مشکوک عده‌ای را «فربه» کرد و طبیعی است حفظ شرایط موجود برای آنها «غایت منظور» و «بهشت موعود» باشد و صد البته برای اکثریت سینما که اتفاقا جزو صنوف زحمت‌کش و کم برخوردار بودند، سینما عملا «آورده‌ای» برایشان نداشت و بیشتر به محل «جنگی فرسایشی» برای بقا تبدیل شد.
اینکه حالا رئیس سازمان سینمایی گفته می‌خواهد این ساختار را بر هم بزند و دست پدرخوانده‌های سینما را کوتاه کند، «خبری خوب»، «شادی‌بخش» و «امیدوارکننده» برای بخش بزرگ سینماست که از مواهب «کمتر برخوردار بوده» یا «اصلا برخوردار نبوده» است. این ماجرا سوی دیگری هم دارد. بخشی از سینما که همیشه از مواهب برخوردار بوده و شواهد نشان می‌دهد اشتهای سیری ناپذیری هم داشته‌اند. طبیعی است که این حرف‌ها ریختن آب در خوابگه مورچگان است و خواب بسیاری را آشفته خواهد کرد. مقاومت و جبهه‌گیری این عده در برابر این حرف رئیس سازمان سینمایی قابل پیش‌بینی و کاملا طبیعی است.
در حال حاضر به همان اندازه که پرداختن به اصل سینما باید برای مدیران اهمیت داشته باشد، نگاه دلسوزانه به بخش بزرگی از خانواده سینما که مشکلات اقتصادی کمر آنها را خم کرده است، به همان اندازه «انسانی»، «اخلاقی» و«شرعی» است و باید جزو دستور کار مدیران سینما قرار بگیرد.
معیشت سینماگران، رفع تبعیض در ساختار سینما، قانون گرایی و عدالت طلبی بخشی از قول‌هایی است که محمد خزاعی در مواجهه با سینماگران داده است که نشان از شناخت دقیق او از وضعیت فعلی دارد.
سینمای ما در حال حاضر به آفت‌های دیگری نیز دچار است و آن بی‌توجهی محض به سینماگران مستقل و به خصوص سینماگران شهرستانی است. این همان معضلی است که راه را برای «ایده‌های تازه و نو» بسته است تا آنجا که باعث شده « در ِ» سینما همچنان برهمان «پاشنه» قدیم بچرخد.
به همین دلیل ساده بسیاری از فیلمسازانِ با استعداد ما هنوز نتوانسته‌اند وارد « ماراتن» فیلم‌سازی حرفه‌ای بشوند. فقط به این دلیل که قوانین دست و پا گیر سینما به گونه‌ای است که تنها منافع برخی را تامین می‌کند. همان‌هایی که انبوهی فیلم «مبتذل» و «کم مایه» و «بی‌مایه» در کارنامه دارند. اما آنچنان طلبکارانه از سینما صحبت می‌کنند که انگار ملک طلق پدرشان است.
کاری که قرار است محمد خزاعی انجام دهد، یعنی توجه به سینماگران مستقل و شهرستانی و رفع تبعیض و بی‌عدالتی، البته که قواعد نیم‌بند این سینما را به هم خواهد ریخت. تا همین‌جا هم نشان داده که او این شجاعت را دارد تا «معادلات از پیش چیده شده» را به نفع کلیت سینما و فرهنگ کشور به هم بزند که برگرداندن جشنواره بین‌المللی فیلم فجر به جشنواره فیلم فجر یکی از مهمترین دستاوردهای او در این حوزه است. اگر او با همین دست‌فرمان پیش برود شاهد اتفاقات مهمی خواهیم بود.