گروه سینمایی هنرآنلاین: آرش انیسی در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره تازه‌ترین فعالیت‌های خود گفت: بعد از جشنواره از بین فیلمنامه‌هایی که داشتم دو فیلمنامه که گمان می‌کردم مساله امروز جامعه ماست انتخاب و بازنویسی کردم و در حال گفت‌وگوهای ابتدایی جهت فراهم کردن شرایط ایده‌آل ساخت آنها هستم که امیدوارم بعد از دیده شدن فیلم «مامان» بتوانم راحت‌تر از قبل روند تولید آنها را طی کنم.
انیسی درباره شباهت فیلمنامه‌های خود با فیلم «مامان» عنوان کرد: هر دو کار در حوزه سینمای اجتماعی و در بستر خانواده اتفاق می افتند و جدا از این، شباهت دیگری بین آنها و فیلم «مامان» وجود ندارد و از اساس با قصه‌های متفاوتی روبرو هستیم.
کارگردان «مامان» با بیان این که در روند نوشتن بعد از انتخاب موضوع مهم‌ترین چیزی که شکل و نوع روایت را مشخص می‌کند، شخصیت‌های قصه‌هایش هستند، تاکید کرد: این کاراکترها هستند که خودشان می‌گویند چطور روایت شوند تا دغدغه‌ها و کنش کاراکترها بتواند در بستر قصه به بهترین شکل به نمایش در بیایند. به نظر من نوع روایت مسئله بیننده نیست، بلکه آن‌چه بیننده‌ها انتظار دارند داستان است. بیننده‌ها امروز با توجه به تجربه بالای دیدن فیلم‌ها منتقدان چیره دستی هستند که به راحتی می‌توانند فیلم خوب را از بد یا متوسط تشخیص بدهند حتی اگر نتوانند به مانند یک منتقد دلایل آن را توضیح بدهند.
او ادامه داد: البته پیش از «مامان» در حال ساخت مستند بلندی بودم که مراحل آخر خود را می‌گذراند و خوشبختانه در این فرصت آن را تمام کرده‌ام. این مستند که «حباب بزرگ» نام دارد که قسمت دوم از مجموعه‌ای سه قسمتی است که به موانع فرهنگی اجتماعی توسعه در ایران می‌پردازد. قسمت اول آن «حراج بزرگ» را سال ۹۵ کار کردم و قسمت سوم آن نیز «تکرار بزرگ» نام دارد که در ارتباط با موانع سیاسی توسعه در ایران است که در مرحله تحقیق قرار دارد.
انیسی درباره اکران و نمایش این مستند نیز بیان کرد: اساسا فیلم مستند جای چندانی در اکران سینما ندارد و آن‌هایی که در سینمای هنر و تجربه به نمایش درمی‌آیند نیز بیشتر مستندهای کاراکترمحور و داستانی هستند و مستندهای پژوهشی در کل فرصت کمی برای نمایش در سینما می‌یابند. البته با پلتفرم‌هایی که این چند ساله ایجاد شدهاند فکر می‌کنم بخش مهمی از دغدغه‌ای که مستندسازان برای رساندن فیلم‌های خود به بیننده‌ها داشتند بر طرف شده است.
این کارگردان در ادامه درباره وضعیت اکران نخستین فیلم بلندش «مامان» نیز توضیح داد: تصمیم گیری اکران بر عهده من نیست، اما ترجیح می‌دهم کمی صبر کنیم تا شرایط بهتر شود و بتوانیم فیلم را در سینماها نمایش دهیم.
انیسی همچنین درباره نمایش آثار سینمایی برای نخستین بار از تلویزیون گفت: این کار اگر چه در شرایط امروز سینما اتفاق خوبی است و در صورت تکرار می‌تواند کمک خوبی برای سینما باشد آن هم در شرایط تعطیلی سینماها، اما این کاری نیست که برای همه فیلم‌ها اتفاق بیفتد. من معتقدم مهم‌تر از حرفی که فیلم‌ها دارند، تنوع حرف فیلم‌ها مهم است. چیزی که با ایجاد زمینه‌های گفت‌وگو در بستر جامعه می‌تواند کمک کند تا امروز خود را بهتر بشناسیم و برای امروز و آینده خودمان تصمیم‌های درست‌تر و منطقی‌تر بگیریم.
او در ادامه گفته‌های خود افزود: ساخت و تولید و اکران اگر چه در انحصار دولت و حکومت نیست اما با توجه به موانعی که پیش پای تولید تا اکران فیلم‌های مستقل وجود دارد، تهیه‌کنندگان و سرمایه‌گذاران ترجیحشان دوری از این آثار است تا کمتر به دردسر بیفتند. البته سینمای مستقل نشان داده در هر شرایطی راه خود را پیدا می‌کند و شاید اگر سختگیری‌ها ادامه پیدا کند، با توجه به بردی که سینمای مستقل در سال‌های اخیر در عرصه جهانی داشته سمت و سوی این سینما تغییر می‌کند و باعث می‌شود مدیریت فرهنگی نتواند دیگر بر این سینما نظارت داشته باشد. تاریخ نشان داده است هنرمندان مستقل بالاخره حرفشان را می‌زنند و حرفی که زده شود گوش خود را هم پیدا می‌کند.