گروه سینمایی هنرآنلاین: بالحسین که آن زمان عکاس ورزشی بود، برای تامین هزینه‌های زندگی تصمیم گرفت با الهام گرفتن از چارلی چاپلین مردم را بدون بر زبان آوردن حتی یک واژه بخنداند و بگریاند. حالا دیگر حدود ۳۰ سال است مردم رباط، پایتخت مغرب تقریبا هر روز «چارلو» را می‌بینند و با کارهایش شاد می‌شوند. هر چند این کار روزانه برای چارلو در ماه فقط ۱۵۰ دلار درآمد دارد.
عبدالسلام همیشه همراه خودش بادکنک و کلاه و کفش بزرگ و ابزار گریم و البته کمی دانه برای کبوترها دارد. او برای اینکه گذشته‌اش را فراموش نکند، عکس‌های دوران جوانی‌اش هم به خیابان‌های رباط می‌آورد و گاهی به آنها نگاه می‌کند. عبدالسلام در دهه ۱۹۸۰ به خاطر فعالیت‌های سیاسی در دوران شاه حسن دوم یک سال در زندان گذراند و بعد که بیرون آمد، چارلو شد.
او با مادرش در حومه رباط زندگی می‌کند و پس از کار روزانه، به خانه بازمی‌گردد تا از گردش روزگار با مادر بگوید. بالحسین روزها کنار خیابان منتظر می‌نشیند تا کسی از راه برسد و برای دیدن تصویر چارلو انعامی به او بدهد.